“พี่เมย์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูจะไม่บอกใครเด็ด เราจะรู้กันเพียงแค่นี้ หนูสัญญาค่ะ”นางสาวอิ๋วรีบบอกให้นางเมย์สบายใจ ซึ่งก็เป็นตามนั้น นางเมย์รู้สึกโล่งใจทันที ที่นางสาวอิ๋วรับปากอย่างนี้“ขอบใจจ้ะอิ๋ว อย่าบอกใครเด็ดขาดนะ แล้วอิ๋วอยากได้อะไร บอกพี่ พี่จะหาให้ทุกอย่าง”“จริงๆนะคะพี่เมย์ ขอบคุณพี่มาก”นางสาวอิ๋วพูดจบก็เข้ามากอดนางเมย์ด้วยความดีใจ“แล้วอิ๋วอยากได้อะไรล่ะ เอาทองซักเส้นมั้ย พี่ว่างแล้วจะพาไปซื้อ”“ไม่หรอกค่ะ หนูไม่อยากได้สิ่งของอะไร พี่เมย์ให้หนูมาเยอะแล้ว”“อ้าว.. พี่งงนะ ไม่อยากได้สิ่งของ แล้วอิ๋วอยากได้อะไร”นางสาวอิ๋วทำหน้าอายๆ กล้าๆ กลัวๆ ที่จะพูด แต่ก็ตัดสินใจพูด“คือ.. คือว่า.. เอ่อ.. คือหนูก็ห่างเรื่องอย่างว่ามานาน ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ 2 เดือนแล้ว บอกตรงๆนะคะ พี่เมย์อย่าโกรธหนูนะคะ”“ไม่โกรธหรอก บอกมาเถอะ ถ้าให้ได้พี่จะให้ทันทีเลย”“ขอบคุณค่ะ คือหนู.. หนูได้เห็นไอ้นั่นของลุงเชียรแล้ว มันใหญ่มาก หนูอยากลองค่ะ พีเมย์ช่วยหนูได้ไหมค่ะ”ได้ยินแบบนี้ นางเมย์ถึงกับเอามือทาบอก ไม่คิดว่านางสาวอิ๋วจะกล้าพูดแบบนี้ เธอมองหน้าอิ๋ว แล้วพูดเสียงเบา“อิ๋ว.. อิ๋วแน่ใจแล้วหรือที่พูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29 อ่านเพิ่มเติม