บททั้งหมดของ มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ]: บทที่ 11 - บทที่ 20

การมีสามีดีเลิศประเสริฐ ร่ำรวยฐานะอำนาจเงินทอง แถมรักเดียวใจเดียว เป็นบุญท่วมหัวของหล่อนอย่างบิดาว่า จะมีก็แค่เรื่องที่คุณหลวงท่านเป็นจระเข้ตัวใหญ่มหึมา! แก้วตาได้เห็นเข้าในคืนหนึ่งตอนเขาแอบลุกจากเตียงไปเล่นน้ำหลังคลอง สักประมาณสองยามได้ นัยน์ตาสีแดงสวยราวลูกแก้วที่โผล่พ้นน้ำ หางของมันพาดผ่านกลางคลองยาวไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง จระเข้ตัวใหญ่ขนาดนี้ หากมีใครมาเห็นเข้าจะต้องถูกจับไปอย่างแน่นอน แม้อาจจับไม่ได้ง่ายนัก ดีไม่ดี อาจกลายเป็นอาหารจระเข้เสียแทนแทนที่หล่อนจะกลัว กลับนั่งเฝ้าผัวในความมืดหลังพุ่มไม้ใหญ่ แอบดูเจ้าจระเข้ใหญ่ว่ายน้ำเล่นอย่างนึกเป็นห่วง กระทั่งรุ่งเช้ามาสามีออกไปทำงานแล้ว ลองไปถามคุณพระดูจึงทราบว่าส่วนใหญ่ก็จะรู้กันแต่ไม่มีใครกล้าแพร่งพรายความลับหน้าโต๊ะเครื่องแป้งไม้สัก กระจกบานใหญ่สะท้อนภาพใบหน้าสดสวยใต้เครื่องสำอาง ขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันยุ่ง หล่อนสวมเสื้อแขนพองสีขาวกระโปรงลูกไม้ยาวทรงฝรั่ง ส่วนบ่าวผมสั้นอย่างสาวสมัยเก่ายังนุ่งซิ่น นั่งลงกับพื้น“คุณแก้วจะทำยังไงต่อไปหรือคะ?”“เอาจดหมายนี่ไปส่งให้อ้ายมิ่งมัน บอกมันด้วยว่าฉันแต่งงานแล้ว คุณหลวงเธอไม่ชอบให้ทำงานปร

“คุณหลวงท่านคงไม่หวงเมียกับพ่อเลี้ยงใช่ไหมเล่าคะ? เจ๊กอี้เปรียบเสมือนบิดาของฉัน”“ฉันเองก็เป็นผู้ใหญ่ แก่กว่าพ่อแม่หล่อนเสียอีก และฉันว่าหล่อนดูละม้ายคล้ายเตี่ย ตา จมูก ดูยังไงก็เจ๊กอี้ในร่างหญิง คงไม่แปลกหากว่าเตี่ยรักใคร่หล่อนเหมือนลูกในไส้”“คุณหลวงว่าเป็นผู้ใหญ่ แต่ท่านน่ะนอนหันก้นให้เมีย รุ่งเช้าไปทำงานไม่ลาเมียสักคำ ฉันเผลอนึกไปว่าท่านหมดรักในตัวฉันเสียแล้วทั้งที่เพิ่งจะตบแต่งกันมาแค่เดือนกว่า ๆ” ปลายเสียงเงียบไป หล่อนสะบัดหน้าหนีใส่สามีเสียบ้าง “ฉันจะร้องไห้ให้คุณหลวงปลอบอย่างคืนแรกมานอนที่นี่ดีไหมนะ น่าจะดี”“ฉันไม่ชอบให้หล่อนเสียน้ำตา บางวันฉันอารมณ์ไม่ดีเพราะอากาศมันร้อนนะแม่ แหละฉันก็เป็นอย่างนี้”“เช่นนั้นฉันควรช่วยคุณหลวงยังไง หากฉันกอดท่าน เกรงว่าท่านจะยิ่งร้อน เราสองคนอาจต้องเหนียวตัวไปทั้งวัน”“ฉันมีที่ ๆ ไม่ร้อนอยู่นะแม่... ถึงกลับขึ้นมาแล้วอาจจะยังร้อนเท่าเดิม”ในรอยยิ้มร้ายกาจมีลับลมคมใน คุณหลวงจันหายคลางแคลงใจจากเมียรัก เรื่องหึงหวงชายอื่นคงจะทำร้ายความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของเขาและหล่อนไม่ได้ จึงเปิดเผยตัวตนเดิมหางแหลมพื้นผิวขรุขระที่งอกออกมาทางทวาร มือทั้งห้ากลายเ

คาบลงน้ำ... ห้ามเป็นอันขาด! แก้วตาขอสามีเอาไว้ข้อหนึ่งเพราะหล่อนเองก็กลัว หล่อนว่ายน้ำไม่เป็น ไม่เคยเข้าใกล้แม่น้ำลำคลองมาแต่เล็ก ๆ แล้ว โดยเฉพาะคลองหลังบ้านคุณหลวงจัน หล่อนไม่กล้าเฉียดใกล้ อย่าว่าแต่หล่อนเลย ลูกเด็กเล็กแดงละแวกนี้ไม่มีใครกล้ามาเล่นน้ำพอได้ยินว่ามีคนเคยเห็นบางอย่างโผล่แพลมบนพื้นน้ำ แหวกน้ำออกเป็นคลื่นระลอกใหญ่ว่ายหายไปไว ๆไม่คุณพระก็คุณหลวงจันนั่นแหละ...แต่เจ้าหน้าที่ทางการส่งคนจับสัตว์น้ำมาตามหาอ้ายเข้ในลำคลองไม่เห็นจะมี กุมภิลในร่างมนุษย์เรียนรู้ที่จะอยู่เป็น ฉลาดพอตัวที่จะไม่ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ บอกให้บ่าวนำป้ายมาติดว่าห้ามลงคลองเพราะอาจมีสัตว์ร้าย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะต้องถูกใส่ความนี่สิ เพราะเจ้าหน้าที่ลงความเห็นว่าไม่ใช่อ้ายเข้ ก็คงจะเป็นตัวเหี้ยกระมังห้องครัวด้านหลังอยู่ติดกับคลองบางกอกน้อย แก้วตาวานบ่าวไปหยิบหาใบตองมาห่อข้าวก่อนวางลงในปิ่นโตสามชั้นให้คุณหลวงจัน ส่วนคุณพระคงจะหากินเองที่ทำงานแถวกระทรวง แม่อิ่มแม่นวลไปจ่ายตลาดมาเมื่อตอนเช้ามืด ยายฉวีนั่งปอกผลไม้อยู่หน้าห้องครัว หล่อนทำผัดผัก ผัดเนื้อใส่จานไว้ให้บ่าวจัดให้คุณพระอีกทีหนึ่ง ยังทำเผื่อให้คนในบ้านรั

คุณหลวงจันคงจะไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการที่เขาได้รับการยอมรับจากเมียรัก เขาโน้มใบหน้าลงทว่าอีกคนก็หลบทันควัน“อุ๊ย... ข้างนอกไม่ได้นะคะ” มือเรียวพยายามผลักยันแผงอกกว้าง แต่ถูกรวบกอดเอวเอาไว้ไม่ให้หนี แก้วตายืนเอนหลังไปครึ่งตัว“ผู้หญิงสมัยนี้พบปะได้ง่าย หลายคนทำตัวสบาย ๆ ไม่ผิดไปจากฝรั่งเลย ฉันแลเห็นคนจูบกันตอนเรือลอดใต้สะพานนั่น ฉันไปเมืองนอกเมืองนา ฝรั่งประกบปากกันกลางเมืองเป็นเรื่องธรรมดา”“ก็ที่นี่บางกอก...”“วันก่อนได้ยินว่านางประไพ ลูกพ่อค้าพาณิชย์ หลวงอะไรฉันจำชื่อไม่ได้ชัด แต่งงานแล้วตั้งหนที่สาม ส่วนเรื่องผัว เห็นว่าฉันคงไม่รู้แน่ว่าหล่อนมีกี่คน หล่อนจะมาถือสาอะไร ในเมื่อหล่อนมีแค่ผัวเดียว”“ว่าแต่เขา นินทาเก่งเหมือนกันนะท่าน” หล่อนยิ้ม เลื่อนใบหน้าขึ้นแตะริมฝีปากบนกรามแกร่งเป็นรางวัล คุณหลวงจันเลยยอมปล่อย ยกมือขึ้นลูบกรามอย่างดีอกดีใจ แต่งงานมาหลายอาทิตย์แล้วที่ผ่านมา เมียจะจูบเขาก่อนแทบนับครั้งได้“คุณหลวงคะ... ฉันจะขออะไรสักอย่างหนึ่ง ท่านจะทำตามคำขอร้องของฉันได้หรือไม่คะ”“ได้ทุกอย่าง แม่แก้วตาดวงใจฉัน” ตอบทันทีโดยไม่คิด หากพอหล่อนเป็นฝ่ายเลื่อนมือมาจับมือของเขา เอ่ยด้วยน

บ้านเมืองไม่สงบสุขสักเท่าไร ในยุคที่มีการพยายามเปลี่ยนแปลงการปกครอง ขุนหลวงท่านทรงประกาศให้เลิกใช้รัตนโกสินทรศกเปลี่ยนเป็นพุทธศักราชแทนคุณหลวงจันไม่ค่อยจะเข้าใจมนุษย์นัก ทั้งการเรียกพระมหากษัตริย์ในสมัยก่อนที่เขาเคยใช้ชีวิตอยู่ก็ยังไม่เหมือนตอนนี้เลย แต่ก่อนนั้นเรียกขุนหลวง ตอนนี้เรียกพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวยังมีการเปลี่ยนคำเรียกอะไรต่าง ๆ นา ๆ ซึ่งเขาต้องศึกษา ปรึกษาหารือพูดคุยกับคุณพระประสิทธิ์รัตนโกสินทรศกก็เปลี่ยนเป็นพุทธศักราช โดยถือวันขึ้นปีใหม่ในปีหน้านี้เปลี่ยนมาใช้พุทธศักราชในทุกแห่งหน ในปีหน้าคือ ๑ เมษายน พ.ศ.๒๔๕๖จัดการธุระเสร็จในช่วงเช้า เขาจึงกลับไปหาเมียที่เรือนไทย หล่อนพริ้มตาหลับอย่างสบายใจบนตั่งนอน ในชุดสวย เสื้อลายลูกไม้เข้ากับกระโปรงฝรั่งสีสีโอลด์โรสที่หล่อนชอบใส่ ผ่อนลมหายใจสม่ำเสมอ แต่คงไม่ค่อยสบายนักคอพับคอหล่นอยู่ตรงหมอนอิงสายลมพัดผ่านสระบัวบานสะพรั่งในช่วงปลายฝนต้นหนาว อากาศค่อนข้างเย็นสบาย ได้กลิ่นหอมอ่อนจากดอกกล้วยไม้รอบเรือนนี้ จากที่ยืนเอามือไพล่หลังดูคนนอนหลับให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ร่างสูงในเชิ้ตฝรั่งนุ่งโจงกระเบนสีดำปักดิ้นทองหย่อนก้นนั่งลงบนตั่งไม้ส