เข้าสู่ระบบห้องสมุด
ค้นหา
บททั้งหมดของ เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง: บทที่ 1 - บทที่ 10
42
บทนำ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
บทนำความเนียนนุ่มของผืนผ้าซาตินสีเทาคงเทียบไม่ได้เลยกับความนุ่มเนียนของหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่าง มือใหญ่สีคล้ำวนเวียนลูบไล้ไปทั่วร่างอย่างไม่รู้เบื่อ ทั้งพรมจูบไปตามลาดไหล่สู่ร่องแผ่นหลังบอบบาง แวะชิมตรงเอวคอดเว้าก่อนเลยลงสะโพกผายเสียงครางพึมพำของคนร่างเล็กกว่ากระเส่าเร่าร้อนจนกายชายลุกโชน เหนือหัวยังคงบรรจงสำรวจกายสาวอันงดงามนวลลออเขาค่อยสุมไฟรักเพลิงปรารถนาทีละน้อยจนกระทั่งโหมแรง จึงเคลื่อนกายขึ้นด้านบนกอดก่ายร่างบางด้านหลัง ให้อกแกร่งสัมผัสความอ่อนนุ่มที่แสนอ่อนไหวจนสาวใต้ร่างร้องลั่นเสียงทุ้มเอ่ยเว้าวอนอ่อนหวาน แต่ด้านล่างกลับตรงข้ามเมื่อแรงปรารถนาพุ่งทะยานจนยากควบคุม เขาควบขับ กระหน่ำร่างเล็กไม่ผ่อนปรน กายสาวที่เขากอดไว้แน่นสั่นสะท้านเหงื่อของทั้งคู่ผลุดทั่วร่างท่ามกลางอากาศเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศ ร้อนวูบวาบช่องท้อง อาการใกล้สุขสมกำลังเกิดขึ้น เหนือหัวกดร่างเธอแน่นครางต่ำในลำคอ ชีพจรเต้นรัวหน้าแกร่งแดงก่ำ“ดวง!”เฮือก!!ดวงหน้าคมเข้มอย่างหนุ่มลูกเสี้ยวไทใหญ่ลืมตาขึ้นเบิกกว้าง ผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงใหญ่หนานุ่มในโรงแรมแห่งใหม่ที่เขาเพิ่งเทคโอเวอร์มาจากชนชั้นสูงของเมืองนี้ฝัน!!
อ่านเพิ่มเติมบทนำ 2
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
บทนำ 2บ้านหลังนี้หรือคุ้มเจ้าจอมอิน เดิมทีเป็นคุ้มเล็กหรือบ้านเล็กของเจ้าหลวงแห่งคุ้มเวียงอิน แต่เมื่อแม่ของเธอที่จากเดิมเป็นหญิงรับใช้ในบ้านคุ้มเวียงอิน เป็นแม่หญิงงามมากจนเกิดต้องตาเข้ากับคุณพ่อคือ ชุมแสง อินราชา ลูกชายเพียงคนเดียวของคุ้มเวียงอิน จึงได้ยกแม่ของเธอขึ้นเป็นภรรยาน้อย จากนั้นทั้งคุณยายและแม่ของเธอก็ได้มาอาศัยอยู่ที่เรือนเจ้าจอมอินแห่งนี้คุ้มเจ้าจอมอินเป็นเรือนไทยล้านนาเก่าแก่ สร้างจากไม้สักหลังไม่ใหญ่มากนักขนาดห้องนอนแค่สามห้องและมีโถงกลาง ลักษณะบ้านคล้ายบ้านแฝด แบ่งอีกฟากเป็นเรือนนอนและอีกฟากเรือนรับรอง ยกใต้ถุนสูงโดยส่วนใต้ถุนต่อเติมออกมาเป็นห้องครัวแบบสมัยใหม่ดวงฤทัยค่อยเปิดประตูไม้แบบขัดโบราณเข้าไปในห้องนอนเล็กเยื้องมาด้านหน้าบ้าน ความสะดวกสบายของห้องนี้คงจะมีเพียงอย่างเดียวคือเครื่องปรับอากาศ เพราะนอกนั้นเป็นเครื่องเรือนดั้งเดิมทั้งสิ้นรวมถึงเตียงไม้สี่เสาสาวร่างเล็กนั่งลงชันเข่ากับพื้นเรือนหน้ากระจกเครื่องแป้งโบราณ บานไม้สักสลักลวดลายดอกบัว มีลิ้นชักใส่ของกระจุกกระจิก แต่เพราะเก่าแก่สีไม้จึงได้ซีดเซียวลงบ้างตามกาลเวลา เธอใช้กระจกบานนี้มาเนิ่นนานจนเคยชิน และพบว
อ่านเพิ่มเติมบทนำ 3
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
บทนำ 3ดวงฤทัยพยายามเบี่ยงตัวหลบแต่ไม่พ้น โคมขนาดย่อมในมือกำลังจะหล่นจากมือเพราะแรงกระแทก หากแต่มีมือแข็งแรงคู่หนึ่งช่วยจับประคองโคมผัดของเธอไว้ได้ทัน“หลบมาทางนี้ดีกว่า”เธอรีบเดินตามชายหนุ่มคนที่ช่วยประคองโคมของเธอไว้ได้ และตอนนี้เขาอุ้มโคมผัดแทนเธอพาเดินเลี่ยงออกไปด้านข้าง ดวงฤทัยรีบเร่งเท้าตามด้วยกลัวว่าโคมจะโดนขโมยจึงไม่ทันเรียกเพื่อน กระทั่งหลุดพ้นออกมาจากคลื่นมนุษย์เขาจึงได้หันกลับมา“ขอโคมคืนด้วยค่ะ”ดวงฤทัยรีบยื่นมือออกไปเพื่อดึงโคมกลับมาหากแต่มือแข็งแรงยังจับไว้แน่นเกิดการยื้อกันเล็กน้อย“ไม่เห็นได้ยินคำขอบคุณสักคำเลย”“ขอบคุณ”เสียงหวานกระชากตอบแต่ไม่แรงมากนัก แล้วดึงโคมผัดกลับมาเป็นของตัวเองจนได้ เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่แม้ว่ากำลังยิ้มกว้างแต่ไม่ได้ทำให้ใบหน้าคมเข้มแกร่งดูอ่อนละมุนลงเลยดวงหน้าของคนร่างสูงคางเหลี่ยมคมเข้ม สีผิวคล้ำกว่าคนเมืองทั่วไปแม้ว่าดวงหน้าดูเป็นคนเหนือ แต่ความแปลกคงเป็นคิ้วเข้มเฉียงขึ้นและดวงตาคมกล้าบอกถึงความมุ่งมั่นและแข็งกร้าวกายชายสูงใหญ่ตึงแน่นจากเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวกระดุมผ้าผ่าหน้าคอจีนแบบชุดถังจวง[1]ที่คนส่วนใหญ่สวมใส่กันในวันนี้ กางเกงยีนส์สีเข
อ่านเพิ่มเติม1 – เหนือหัว
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
1 – เหนือหัว ร่างสูงใหญ่กว่าคนทั่วไปยืนนิ่งอยู่บนชานบ้านเรือนไทยหลังใหญ่อายุราวร้อยปี เก่าแก่และทรุดโทรม คุ้มเวียงอินในตอนนี้หลังจากที่ชุมแสง อินราชาลาโลกไปด้วยโรคหัวใจเฉียบพลัน ก็เหมือนดั่งกับบ้านขาดร่มโพธิ์ร่มไทรภรรยาและบรรดาลูกชายลูกสาวไร้ความสามารถหาเงินเข้าบ้านเนื่องจากการเลี้ยงดูแบบเก่าโบราณ เจ้ายศเจ้าอย่าง หรือเรียกกันง่าย ๆ ว่าเป็นพวกไม่ทำการทำงาน เก็บกินของเก่ามรดกตกทอดจนแทบไม่เหลือดวงตาคมกล้าเพ่งมองยังลานสนามหญ้ากว้างใหญ่ของคุ้มที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ภาพในหัววางแผนไว้แล้วว่าจะปรับปรุงให้เป็นบูติกโฮเท็ลอย่างไรบ้าง“ป้อเลี้ยงเจ้า”เขาเอี้ยวหน้าคมแกร่งมองเลขานุการส่วนตัว สาวสวยหน้าตาดี ฉลาดหลักแหลมรู้ใจเขาทุกเรื่อง“ว่ามา”“เรื่องที่ให้ไปสืบมาเจ้า ได้ความว่าคุณดวงฤทัยตอนนี้เป็นหม้ายจริงแล้วเจ้า พ่อเลี้ยงนฤนาทเสียได้ยังไม่ถึงปีดี ทิ้งมรดกให้ไว้อย่างเดียวคือฟาร์มหม่อนไหมและดูเหมือนกิจการก็ไม่ดีเท่าไรนักเจ้า”หน้าเรียบเฉยเมื่อได้ฟังมีเพียงคิ้วเข้มด้านซ้ายเท่านั้นที่โก่งขึ้น จับใจความถ้อยคำภาษาพื้นเมืองแบบผิด ๆ ถูก ๆ ปนไทยกลางซึ่งถึงตอนนี้เขาเริ่มชินเสียแล้ว เลขานุการสาวสวยเป็น
อ่านเพิ่มเติม2 – แม่เลี้ยงดวงฤทัย สินธุเจริญพาณิช
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
2 – แม่เลี้ยงดวงฤทัย สินธุเจริญพาณิชเสียงทุ้มต่ำอย่างชายสูงวัยของผู้ใหญ่บ้านดังลอดมาถึงโถงทางเดินของบ้านยกสูง ซึ่งตอนนี้ดัดแปลงชั้นล่างเป็นห้องรับแขกและห้องทานอาหาร ดวงฤทัยพาร่างบอบบางในชุดกางเกงทำงานผ้าสีเข้มเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อน ซึ่งเป็นชุดที่เธอใส่ทำงานปกติที่หม่อนไหม ลงบันไดไม้สักลงสีทองเนื้อมัน“สวัสดีค่ะผู้ใหญ่พราน ไม่ทราบมาแต่เช้ามีเรื่องด่วนหรือเปล่าคะ”“คุณดวง”ผู้ใหญ่บ้านห้วยแตงลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นดวงฤทัยเดินลงมาจากบ้าน ก่อนนั่งลงอีกครั้งเมื่อเธอหย่อนร่างลงบนเก้าอี้ไม้มะค่าตัวยาวตรงข้ามกับผู้ใหญ่บ้าน“อันที่จริงมันไม่ใช่เรื่องด่วนอะไรหรอกครับ แต่ผมต้องเข้าเมืองไปประชุมผู้ใหญ่บ้านเลยแวะมาหาคุณดวงเสียก่อน เรื่องงานยี่เป็งปีนี้”“งานยี่เป็ง มีอะไรหรือเปล่าคะ?”“ปีนี้เป็นปีแรกที่คุณดวงได้เข้ามาดูแลฟาร์มหม่อนไหมสินธุ อาจไม่ทราบว่าทุกปีพ่อเลี้ยงนฤนารทจะเป็นพ่องานแห่โคมยี่เป็งร่วมกับทางจังหวัดครับ”“อ้อ ดวงก็นึกว่าเรื่องอะไรค่ะ ดวงไม่ทราบมาก่อนเหมือนกัน แล้วนี่ดวงต้องทำอะไรบ้างคะ”“ตามปกติพ่อเลี้ยงเขาจะจัดการเองทั้งหมดครับ แต่ปีนี้ผมคิดว่าอยากดึงกลับไปให้ทางหมู่บ้านทำเองจะดีกว่า แล้วใ
อ่านเพิ่มเติม3 - เจ้ายิ่ง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
3 - เจ้ายิ่ง“เจ้ายิ่งครับ เจ้าเหนือหัวมาครับ”ชายชราวัยเกือบเจ็ดสิบแต่ยังแข็งแรงแทบกระเด้งตัวลุกออกจากเก้าอี้ไม้เพื่อลงไปต้อนรับหลานชายเพียงคนเดียว ที่ได้เจอหน้านับครั้งได้ตั้งแต่กลับมารู้จักกัน แต่ต้องชะงักตัวหยุดไว้ก่อนเพราะไม่งั้นจะดูเสียหน้าจนเกินงาม คิดได้ดังนั้นจึงนั่งลงตามเดิมรอจนหลานชายเดินมาหาแทนคนชรานั่งอมยิ้มอย่างภูมิใจเมื่อนึกถึงหลานชายเพียงคนเดียว ทายาทสืบสายสกุล เหนือหัวเป็นคนร่างสูงใหญ่สมเป็นลูกหลานของตระกูลเมืองวงศ์สิงห์นับสืบเชื้อสายได้จากแม่ทัพหัวเมือง ผิวเข้มผิดไปจากคนเมืองเหนือ หากแต่ใบหน้ากลับมีเค้าของฝ่ายแม่ซึ่งเป็นขาวไทใหญ่รัฐฉานเหนือหัวเดินขึ้นบันไดเรือนคุ้มเจ้ายิ่งเมือง ซึ่งแทบจะเหลือเป็นคุ้มสุดท้ายที่ยังเหลือมีคนอาศัยอยู่ เพราะปัจจุบันถ้าไม่เป็นศูนย์อนุรักษ์ก็ขายให้กับพวกนายทุนเพื่อทำโรงแรม อย่างที่เขากำลังกว้านซื้ออยู่หลายคุ้มดวงตาคมกล้าสีนิลเพ่งมองชายชรานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้มะค่าลงรัก[1]ทองตัวใหญ่กลางเรือน มือหนึ่งจับหัวไม้เท้าทำจากไม้สักฉลุลายปลายหัวเป็นเงินแท้ตั้งตรงลงบนพื้นเรือนไม้สักทั้งหลังเขาเดินเข้าไปใกล้แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ตัวถัดมาดวงตาคมกล้า
อ่านเพิ่มเติม4 - ตามแอบสืบ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
4 - ตามแอบสืบยิ่งใกล้งานวันยี่เป็งยิ่งวุ่นวาย ดวงฤทัยเตรียมผ้าไหมจำนวนหนึ่งและแผ่นพับโฆษณาเพื่อเตรียมไปนำเสนอโรงแรมหลายที่ซึ่งเธอติดต่อไว้ล่วงหน้า แล้วยังช่วยชาวบ้านเตรียมทำโคมขนาดยักษ์รูปกระทงสูงราวสองเมตรที่จะยกขึ้นตั้งบนรถกระบะของผู้ใหญ่บ้าน โดยเมื่อถึงเวลางานเธอต้องขึ้นไปนั่งอยู่ข้างในด้วยชุดไทยล้านนา“ดวง ลูกจะเข้าเมืองวันไหนลูก”“เย็นนี้เลยค่ะคุณแม่ ไม่อยากให้ถึงค่ำนักคงออกสักราวบ่ายสี่โมง ไปถึงพระอาทิตย์คงยังไม่ตกดิน”“งั้นลูกเอาน้ำพริกหนุ่มกับผักสดติดไปสักหน่อยนะลูก ไปฝากแม่อุ๊ยคำ”“ค่ะ เออ คุณแม่คะ รอบนี้ดวงอาจไปนานหน่อยนะคะ ต้องไปคุยงานกับโรงแรมเรื่องขอเข้าร่วมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ และอาจต้องไปสมาคมการท่องเที่ยวการโรงแรมของจังหวัดด้วยค่ะ”“อ้อ ไม่งั้นลูกเอาน้ำพริกไปฝากบ้านพ่อเลี้ยงนฤเบศร์ด้วยสิลูก”ดวงฤทัยส่ายหน้ายิ้มอ่อนให้แม่ดวงใจก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง“ลูกว่าอย่าดีกว่าค่ะคุณแม่ ยิ่งดวงกำลังจะขึ้นรถแห่ ทางบ้านสินธุคงไม่ยอม เผลอ ๆ จะมาอาลวาดถึงคุ้มเลยค่ะ”“ตามใจ งั้นลูกเก็บเสื้อผ้าเถอะจ๊ะ แม่ไม่กวนแล้ว”ดวงฤทัยเปิดกระเป๋าใบใหญ่เตรียมเสื้อผ้าสำหรับทำงาน และเผื่อชุดอ
อ่านเพิ่มเติม5- ยี่เป็ง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
5- ยี่เป็งเสียงเพลงพื้นเมืองชาวเหนือดังกังวาลไปตลอดทั้งสายบนถนนหลักสำคัญของเมือง บรรดานักท่องเที่ยวขึ้นเหนือมาเที่ยวงานนี้โดยเฉพาะ เพื่อสัมผัสถึงกลิ่นอายวัฒนธรรมบรรยากาศงานยี่เป็งแบบพื้นเมืองเหนือขณะที่รถของหมู่บ้านห้วยแตงและฟาร์มหม่อนไหมสินธุแล่นผ่านก่อให้เกิดเสียงฮือฮาตลอดทั้งสายเมื่อมองขึ้นไปยังบนรถประดับด้วยโคมทำจากผ้าและกระดาษสารูปดอกบัวสีขาว มีแม่หญิงงดงามยิ่งนั่งอยู่ตรงกลางส่งยิ้มไปโดยรอบรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นแต่มีน้ำมีนวล สวมใส่ชุดแม่หญิงล้านนาโบราณผูกอกสีแดงเลือดหมู นุ่งผ้าซิ่นสีแดงเข้มคาดเข็มขัดทอง มวยผมขึ้นสูงไม่ได้ประดับสิ่งใดนอกจากปิ่นโบราณทำจากทับทิมเข้าชุดกับสร้อยคอและรัดแขนฉลุลายประดับทับทิมสีแดงเช่นกัน แม้มองจากที่ไกลยังพอมองออกว่าเป็นชุดเครื่องประดับโบราณล้ำค่าเสียงผู้คนด้านล่างยังฮือฮาผิดไปจากสาวร่างเล็กบนรถประดับโคม ตอนนี้ดวงฤทัยแสบตาและคอแห้งแต่ยังต้องส่งยิ้มออกมาจนสุด เธอนั่งอยู่บนรถกระบะดัดแปลงตกแต่งโคมประทีปเป็นเวลาเกือบชั่วโมงแล้ว เธอสู้อดทนทั้งจากอารมณ์หงุดหงิดเพราะความหิว และต้องละความหยิ่งทะนงทนนั่งให้คนทั่วเมืองยืนชมความงาม แต่ทั้งหมดที่เธอทำก็เพื่อฟาร์มห
อ่านเพิ่มเติม6 – ก็แค่กินข้าว
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
6 – ก็แค่กินข้าวต้นแขนเล็กถูกรวบด้วยมือสีเข้มแกร่งจนดวงฤทัยต้องก้มลงมอง เขาพาเดินไปช้า ๆ“นี่คุณปล่อยได้แล้ว”“หิวข้าวไม่ใช่หรือไง กำลังจะพาไปกินข้าว”“หยุดเลยนะ! ฉันไปเองได้ปล่อย!”คนร่างเล็กยื้อแขนไว้แต่ต้านทานแรงชายไม่ได้ เขายังพาเธอเดินเลาะออกไปกระทั่งถึงมุมมืดลานจอดรถ“นี่จะบ้าเหรอไง จะพาฉันไปไหน เด็กฉันรออยู่”ดวงฤทัยตกใจมองรถหรูที่มีคนรออยู่และเปิดประตูออกโดยเร็วเมื่อเขาพาเธอมาถึง มือแกร่งจับร่างเล็กของเธอยัดเข้าไปในรถแล้วก้มศีรษะลงมุดตามเข้ามาปัง!เธอรีบขยับตัวกระเถิบไปอีกข้างแต่เขายังดึงไว้แล้วยัดขวดน้ำใส่มือเธอ“ดื่มก่อนจะได้ไม่เป็นลม”ดวงฤทัยมองขวดน้ำในมือเหลือบสายตามองคนตรงหน้าอย่างเคลือบแคลงใจ แต่เพราะไม่ได้ดื่มน้ำมาหลายชั่วโมงจึงยกขวดน้ำขึ้นดื่มอย่างกระหาย ตายังชำเลืองเห็นเขากำลังควานหาบางอย่างหยิบออกมายื่นให้เธอ“กินอันนี้ก่อน เดี๋ยวจะพาไปกินข้าว”ดวงตากลมโตหวานซึ้งมองลูกอมรสสตรอเบอรี่ยี่ห้อดังแกะถุงหุ้มพลาสติกออกแล้วบนนิ้วแกร่ง“ทำไม ไม่กล้าเหรอ ไม่ต้องกลัวหรอก ยังไม่คิดทำอะไรตอนนี้”มุมปากของคนร่างสูงยังยักขึ้นในมุมเดิมด้านซ้าย หลุบตามองลูกอมอีกครั้งก่อนตัดสินใจรับ
อ่านเพิ่มเติม7 – คำท้าจากปีศาจหน้าหล่อ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง/พริมริน
7 – คำท้าจากปีศาจหน้าหล่อดวงฤทัยเงยศีรษะขึ้นจากผ้าปูโต๊ะที่เธอจ้องมองมาสักพักแล้วเพื่อเรียกความกล้า ส่งน้ำเสียงราบเรียบด้วยตาคมวาววับ ไม่ปิดบังอารม์หงุดหงิดของตนแม้แต่น้อย“ตอนนี้เรายังชอบกันอยู่”“พ่อเลี้ยง มันเป็นไปไม่ได้หรอก อย่าทำเป็นพูดเหมือนละครน้ำเน่าเลยค่ะ เจ็ดปี...มันนานมาก คุณเองคงเจอผู้หญิงสวยมาเยอะ ทำไมถึงยังอยากกลับมายุ่งเกี่ยวกับฉันค่ะ”“เจ็ดปีมันนานน่ะใช่ แต่พอเราเจอกันอีกครั้ง ดวงเองก็รู้สึกใช่ไหม เหมือนกับว่าเราเองยังชอบกันอยู่”“ไม่! ฉันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น คุณน่ะคิดเอาเองคนเดียว เฮ้อ! เอาล่ะพูดไปก็เปล่าประโยชน์ เอาเป็นว่าไปส่งฉันกลับบ้าน แล้วเราก็ไม่ต้องเจอกันอีก”เสียงหวานรีบเอ่ยขึ้นอย่างร้อนตัว เหนือหัวพูดจี้ใจดำ ขืนอยู่ใกล้เขานานกว่านี้ นัยน์ตาคมกล้าคงมองเธอออกจนทะลุปรุโปร่ง มือเล็กยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกหางตาเห็นคนร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะแล้ว กำลังเดินอ้อมมาทางเธอ“งั้นกลับกันเลย”มือใหญ่ช่วยดึงเก้าอี้ออกเมื่อดวงฤทัยยืนขึ้นอย่างสุภาพบุรุษที่เธอไม่เห็นบ่อยนัก ประคองร่างเธอห่างเล็กน้อยพาออกจากห้องอาหาร“น้องดวง!!”ร่างแกร่งสูงใหญ่ชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงทุ้มของชายค
อ่านเพิ่มเติม
