All Chapters of ม่านรักมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 42             เสียงเปิดประตูทำให้ร่างบางหันไปมองโดยอัตโนมัติ เพราะในตอนนี้ร่างกายของตนนั่นล่อแหลมสำหรับเขาซะเหลือเกิน เมื่ออาการระบมที่ถูกมารดากระหน่ำตีปวดขึ้นมา ทำให้เธอต้องมานั่งทายาเองอย่างทุลักทุเล         “ที่รัก ยังปวดแผลอยู่อีกเหรอ” ร่างสูงถลาเข้าไปโอบประคองร่างนุ่ม  พรมจุมพิตอย่างอ่อนโยนบนรอยฟกช้ำ พัทตราเบี่ยงตัวหลบทว่าก็ทำได้ยากนัก         “ยังจะมีหน้ามาถามอีก ก็เพราะคุณนั่นแหละ ทำให้ฉันต้องถูกแม่ตีแบบนี้” บอกเสียงเขียว ตวัดตามองอย่างขุ่นเคืองที่ทำเอาชายหนุ่มไม่ชอบใจยิ่งนัก         “แต่คุณก็หนีได้ แล้วทำไมยังยอมให้แม่คุณตีซะจนเขียวไปทั้งตัวแบบนี้ล่ะ” ต่อว่าเสียงห้วน แต่ทว่าฝ่ามืออบอุ่นก็ลูบประโลมรอยแผลทั่วเนื้อนวล     &n

ตอนที่ 44   “คนสารเลว อะ...ออกไปนะ ฉันไม่ได้ต้องการคุณเสียหน่อย” พัทตราดันอกกว้างและผลักไส แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดนั้นไม่เป็นผลอะไรทั้งสิ้น เพราะนอกจากร่างกำยำจะไม่สะเทือนแล้ว เธอยังได้รับรอยยิ้มคล้ายเย้ยหยันกลับมา“ไม่ต้องการเหรอที่รัก อยากจนตัวสั่นแต่บอกไม่ต้องการ ปากแข็งเล่นละครยั่วยวนผมเหรอ ก็ดีนะมันปลุกกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีทีเดียว แล้วไอ้ที่ผมฝ่ามันมาเมื่อคืนก็คงจะแสแสร้งด้วยล่ะมั้ง” พูดเสร็จชายหนุ่มก็จัดการนำพาตัวตนเข้าไปเติมเต็ม พร้อมจะปลดปล่อยความต้องการกับเรือนร่างเย้ายวนโดยไม่รีรอ แม้จะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นบริสุทธิ์ผุดผ่องแค่ไหน แต่เพราะความโมโหทำให้เขาต้องพูดจาดูถูกเธอออกไป“คุณเอริค ปล่อยฉันนะ” น้ำเสียงแหบพร่าและเบาหวิวของหญิงสาวเอ่ยปากร้องขอ แต่ทว่าชายหนุ่มหาได้ไม่สนใจไม่ เพราะความต้องการของเขามันหยุดยั้งไม่ได้อีกแล้ว เขาตั้งใจทรมานเธอ แต่ทว่ากลับเป็นเขาเสียเองที่จะทานทนไม่ไหว ริมฝีปากได้รูปฉกวูบปิดกั้นเสียงน่ารำคาญ ก่อนบดเบียดอย่างดุดัน ซุกไซ้ราวกับคนบ้า เมื่อความร้อนรุ่มในกายมันทวีควา

ตอนที่ 46  ภาพเกลียวคลื่นที่ม้วนตัวหาเข้าหาฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่า และยังมีหมู่นกบินโฉบเฉียวล้อเล่นกับเกลียวคลื่น พระอาทิตย์ยามเย็นเริ่มสาดแสงอมส้มน่ามองยิ่งนัก ทว่ามันหาได้น่าสนใจไปกว่าร่างสูงสง่าของหนุ่มใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าเลยสักนิด เมื่อดวงตาสดใสเอาแต่จ้องมองแผ่นหลังกว้างใหญ่ของบุรุษหนุ่ม ทำเอาเจ้าของร่างเล็กนึกอยากเดินเข้าไปโอบกอดแล้วอิงซบบอกความนัย“หนูพีช คิดอะไรอยู่เหรอ...” เสียงทุ้มดังเข้ามารบกวนหัวใจที่ว้าวุ่นของเจ้าของชื่อ ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆ แล้วเสมองไปทางอื่น เพื่อหลบเลี่ยงสายตาคมกริบของอีกฝ่าย เมื่อร่างสูงใหญ่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้า“หนูพีช” หนุ่มใหญ่เอ่ยปากเรียกอีกหน เมื่อแม่สาวน้อยเอาแต่มอง     ท้องทะเล ทำราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงของตน ดวงตาคมเฝ้ามองร่างแน่งน้อยอย่างจับสังเกต ก่อนเกิดรอยยิ้มอบอุ่นบนเรียวปาก เมื่อเรียวหน้าสวยๆ ของหญิงสาวออกสีแดงระเรื่อ“คะ?”“เป็นอะไรหรือเปล่า พักนี้หนูพีชเหม่อบ่อยแล้วนะ รู้ตัวบ้างหรือเปล่าแม่

ตอนที่ 48          “ไมร่า” ปรามเสียงทุ้ม เมื่อหญิงสาวไม่ยอมถอยห่างง่ายๆ“ตอบไมร่ามาก่อนสิคะ ว่าคนที่เคยเร่าร้อนเรื่องอย่างว่าหายไปไหนเสียแล้ว” บอกเสียงหวานอย่างออดอ้อนออเซาะ ปรายตามองอย่างยั่วเย้า ฝ่ามือก็ลูบไล้ขึ้นลงอย่างเร่งเร้า“คุณมีธุระอะไรไมร่า ผมต้องทำงาน” แอนโทนี่พยายามใจเย็นอย่างที่สุด ที่จะไม่ตวาดไล่อดีตคู่นอน“แหม...ทำไมต้องมีธุระด้วยล่ะเอริค แล้วดูสิ...เอริคขา อย่าทำหน้าเหมือนเบื่อเรื่องพวกนี่สิคะ ไมร่าอยู่นี่แล้ว เอริคจะลงโทษไมร่ายังก็ได้นะ ไมร่ายอมรับผิดที่ก่อนหน้านั้นไมร่าไม่มีเวลาให้คุณ นะคะเอริค ลงโทษไมร่าทีเถอะ” เสียงหวานพร่ำขอโทษเมื่อเธอเองที่พลาด เพราะมัวแต่ลุ่มหลงนายแบบหนุ่มที่เผอิญเจอหน้ากัน แต่ทว่าไม่นานเธอกลับรู้สึกเบื่อ         “ผมก็ยังดุดันและเร่าร้อนเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยไมร่า แต่บังเอิญว่าผู้หญิงที่ผมอยากเร่าร้อนด้วยไม่ใช่คุณแล้วยังไงล่ะ” แอนโทนี่ตอบกลับเสียงทุ้ม ก

ตอนที่ 50    “ว่าไงที่รัก ตอบสิ” เสียงทุ้มคะยั้นคะยอจะเอาคำตอบ“ก็ปล่อยสิ อย่าทำอะไรบ้าๆ ที่นี่นะ” พัทตราตอบกลับเสียงขาดห้วง“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้จ้ะที่รัก” แอนโทนี่กระซิบชิดเรียวปากนุ่ม แล้วละริมฝีปากออกมายิ้มกริ่มอย่างคนเจ้าเล่ห์ ที่พัทตราไม่มีโอกาสได้เห็นความร้ายกาจของเขา ก่อนก้มหน้าเข้าไปชิดแก้มนวลอีกครั้งฝ่ามืออุ่นร้อนเลื่อนไถลเข้าหาสะโพกมน แล้วกดแนบเข้าหาตัว ก่อนจะย่อเข่าลงช้อนร่างระทวยขึ้นอุ้ม เดินตรงออกไปจากห้องครัวโดยที่ไม่ยอมละ        ริมฝีปากออกจากเรียวปากอิ่มแม้แต่วินาที เรียกให้เหล่าสาวใช้ที่บังเอิญเข้ามาเห็นก้มหน้างุด พากันถอยฉากออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความสามารถพิเศษที่ไม่มีใครเกิน เพียงไม่นานประตูห้องนอนก็เปิดออกอย่างง่ายดาย และเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับเตียงหนานุ่ม ร่างระทวยเมื่อครู่ก็แทบจะดีดตัวลุกขึ้น หากไม่ติดร่างกำยำที่กำลังค้ำร่างเธอเอาไว้ พัทตราเริ่มประมวลความคิดที่ว่าตนเองนั้นเข