All Chapters of ม่านรักมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 22 “สงสัยผมคงต้องนั่งคุยกับหนูพีชแล้วล่ะมั้ง ไม่งั้นหนูพีชคงเมื่อยคอแย่” เสียงทุ้มกระเซ้าทำให้พาธินีย์หัวเราะคิกคัก ยิ่งทำให้คนเอ่ยแซวยิ้มด้วยความเอื้อเอ็นดู“นี่คุณแดเนียลกำลังว่าพีชเตี้ยใช่ไหมคะ แต่พีชว่าปกติหญิงไทยก็สูงประมาณนี้อยู่แล้วนะคะ แต่อาจเป็นเพราะคุณแดเนียลสูงเกินไปต่างหาก” หลังจากหัวเราะอยู่นานก็แย้งขึ้นเสียงหวาน “คงจะใช่ ผมชอบที่หนูพีชหัวเราะมากนะครับ มันทำให้ผมมีความสุข” ร่างสูงใหญ่กล่าวชมพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ทำให้คนโดนชมออกอาการเขินอายอยู่ไม่น้อย“คะ?” เสียงหวานขานรับทำหน้างงเล็กน้อย และรู้สึกภูมิใจเสียหนักหนาที่รอยยิ้มของเธอทำให้ใครรู้สึกดี เพราะอย่างน้อยคนป่วยเช่นเธอก็สามารถสร้างความสุขให้กับใครได้บ้าง แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม“ผมอยากเห็นรอยยิ้มของหนูพีชทุกวัน ถ้างั้นพรุ่งนี้หนูพีชรออยู่ที่นี่ได้ไหม แล้วผมจะมารับพาไปโรงพยาบาลนะแม่สาวน้อย ห้ามดื้อโดยการหนีไปก่อนล่ะ” เสียงทุ้มนุ่มพูดขึ้นแกมขู่บังคับในตอนท้าย จนพาธินีย์ต้องรับปากและรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก“ค่ะ คุณแดเนียล”สิ้นเสียงหวานรับคำ ร่างสูงใหญ่โค้งให้เล็กน้อย

ตอนที่ 24“ถ้างั้นก็เตรียมตัวหาเงินหนึ่งล้านบาทมาคืนภายในวันพรุ่งนี้นะ คุณผู้หญิง ไม่งั้นแม้แต่ชีวิตก็จะไม่ได้กลับไปเห็นหน้าลูกแน่! แล้วอีกอย่างนะ ผมจะไปจับลูกสาวของคุณผู้หญิงมาปู้ยี่ปู้ยำให้ดู” เจ้าพ่อมาเฟียกล่าวเสียงเหี้ยม ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรเลย สำหรับมาเฟียที่ไร้ความปรานีเช่นเขา จะจับมาเชือดทิ้งเหมือนผักปลาแล้วใครหน้าไหนจะทำอะไรเขาได้ ส่วนพิไลลักษณ์เมื่ออับจนหนทางแล้วจริงๆ ก็บากหน้าขอเข้าไปพบริชาร์ดอีกครั้ง หลังจากถูกขังให้อยู่ในห้องเป็นเวลานาน ‘แพท พีช แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษ แม่สัญญาครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่แม่จะทำให้ลูกสองคนลำบากใจ แม่ขอโทษนะลูก’ คนเป็นแม่ก็พร่ำขอโทษบุตรสาวและให้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่แตะต้องการพนันอีกเด็ดขาด เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องรับรองสวีตสุดหรูหราของมาเฟียหนุ่มใหญ่ พิไลลักษณ์ก็ยอมรับข้อตกลงแต่โดยดี ทว่าขอมีข้อแม้ คือขอให้ลูกสาวคนโตเข้ามาทำงานเพียงคนเดียว ก่อนเอ่ยบอกเหตุผลให้กับเจ้าหนี้รายใหม่ ถึงอาการป่วยของลูกสาวคนเล็ก ซึ่งริชาร์ดก็พยักหน้ายอมรับข้อเสนอ เพราะเวลาที่จะจัดการกับดอกเบี้ยแสนสวาททั้งสองพี

ตอนที่ 26 “นิ่งๆ สิทูนหัว ระวังจะโดนลากขึ้นเตียงจนร้องครางไม่หยุดนะ ที่บังอาจนัดผู้ชายมาเป็นสิบ”“ไม่มีทาง” แม้จะกลัวแต่ขอเถียงสักนิดก็ยังดี ก่อนจะหลับตาแน่นเมื่อใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้ ริมฝีปากหยักแตะเบาๆ บนเนินแก้ม“ฉะ...ฉันนิ่งแล้ว อย่านะ”“ดีมาก น่ารักที่สุดเลยทูนหัว” เมื่อปราบพยศแม่สาวหน้าหวานได้ก็หันไปเล่นงานเสี่ยกำธรต่อ ตวัดสายคมดุจเหยี่ยวมองราวกับจะฆ่าให้ตายด้วยสายตา โทษฐานที่ทำให้แม่สาวหน้าหวานของเขากลัวจนตัวสั่นเช่นนี้“แกเป็นใคร ฮะ! กล้าดียังไงไปกอดหนูแพทของฉัน! แกไม่รู้หรือไงว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน แม่มันติดหนี้ฉันตั้งหลายแสน ปล่อยเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะสั่งให้ลูกน้องฉันกระทืบแกตายแน่!” เสี่ยกำธรตะคอกใส่อย่างกราดเกรี้ยว ที่คนมาใหม่โอบกอดตัวขัดดอกของตนหน้าตาเฉย พร้อมกับออกคำสั่งเสียงห้วนจัด แต่มีหรือคนอย่างแอนโทนี่จะยอม ในเมื่อหญิงสาวคนนี้คือเมียเขา!“เท่าไหร่!”“แกหมายความว่าไง” เสี่ยกำธรตะคอกถามเสียงดัง“ก็หนี้สินที่แม่เมียฉันไปติดหนี้แกไว้ไง บอกมาเร็วๆ ฉันให้เวลาแกหนึ่งนาที ไม่งั้นสมองของพวกแกกระจุย” พูดจบก็สั่งให้เหล่าบอดี้การ์ดจัดการล้มลูกสมุนนับสิบของเสี่ยกำธรภาย

ตอนที่ 28           “ที่รัก คืนนี้ผมค้างที่นี่นะ” เสียงทุ้มออดอ้อนทันที หลังจากทานอาหารมื้อพิเศษที่มีแม่สาวหน้าหวานบรรจงป้อนให้ แม้ดูจะไม่เต็มใจนักแต่คนที่ออกคำสั่งก็สุขใจซะเหลือเกิน         “ไม่ได้” บอกเสียงดัง อย่างไม่ต้องคิดให้เปลืองเวลา         “ใจร้ายจริงๆ เมียใครเนี่ย” เสียงทุ้มตัดพ้อ พลางเลื่อนมือกุมมือเล็กไว้ จรดริมฝีปากบนฝ่ามือของหญิงสาวอย่างนุ่มนวลเพื่อเอาใจ ทั้งยังเว้าวอนด้วยสายตา กิริยาอ่อนโยนนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว“อย่ามาโมเม ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณเสียหน่อย แค่ใช้หนี้แทนไม่ได้หมายความว่าฉันยอมเป็นเมียคุณนะ” บอกเสียงขุ่น ใบหน้าบึ้งตึงเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกหวั่นไหวในใจ ก่อนถูกรั้งเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่เลื่อนตัวเข้ามานั่งเคียงข้าง โน้มจมูกโด่งสูดกลิ่นหอมบนเรือนผมสลวยอย่างคลั่งไคล้    &nbs

ตอนที่ 30   “ดุจริงๆ ผู้หญิงไทย แต่อยากรู้จังเลยว่าลีลาจะร้ายกาจสักแค่ไหน” เจ้าของหุ่นล่ำต่อว่าเสียงทุ้ม มิวายแอบหอมแก้มนุ่มๆ ของหญิงสาวเมื่อเข้ามาอยู่ในรถยุโรปคันหรูเรียบร้อย แถมยังรั้งร่างบอบบางเข้าใกล้แทบจะเกยอยู่บนตัก ยิ่งขยับหนีเขาก็ยิ่งขยับตาม“อยากจะตายคาอกไหมล่ะ ฉันจะทำให้ดู” เสียงหวานว่าประชดประชัน เพราะไม่ว่าจะพูดอะไรอีตาฝรั่งบ้าก็วกเข้ามาเรื่องอย่างว่าทุกที“ว้าว! ยินดีที่สุดเลยที่รัก เจมส์เลี้ยวรถกลับบ้านเดี๋ยวนี้! ฉันจะไปตายคาอกเมียฉัน” ทำท่าดีอกดีใจจนออกนอกหน้า ก่อนหันไปสั่งบอดี้การ์ดคู่ใจที่เหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ร่างเล็กลื่นไถลหน้าทิ่มเข้ากับเบาะด้านหน้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทว่าก่อนที่หน้าผากมนสวยของตัวเองจะกระแทกกับเบาะ ฝ่ามือใหญ่ก็สอดรั้งกั้นไว้ให้“เจมส์! ใครใช้ให้นายเบรกรถวะ! เห็นไหมเมียฉันหน้าคะมำเนี่ย เดี๋ยวเถอะแก ไอ้เจมส์ ถ้าเมียฉันเจ็บขึ้นมาล่ะก็ แกโดนไล่ออกแน่!” ถามเสียงห้วนจัด พลางยกมือลูบไล้ร่างนุ่ม ก่อนใช้สายตาสำรวจทั่วร่าง