บททั้งหมดของ นายช่างเผด็จสวาทนายจ้าง: บทที่ 1 - บทที่ 5

เมียสาวเรียกร้องอย่างไม่กระดากอาย“หนูกระแทกเองได้ไหม… ป๋าเอวเคล็ดหมดแล้วเสี่ยชาลีว่าพลางชักแท่งเอ็นน้อยๆ ออกมาเพื่อเปลี่ยนจากท่าด็อกกี้สไตล์ให้เมียสาวขึ้นขย่มเอง ในวัยแง้มฝาโลงที่ลุกก็โอยนั่งก็โอย เรี่ยวแรงย่อมตกเป็นธรรมดา“อ๊า… เนยไม่ไหวแล้วค่ะ”หญิงสาวขยับสะโพกอวบขาว ขย่มอยู่บนหน้าตักของเสี่ยชาลีที่นอนเอนหลังพิงพนักโซฟาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน โดยมีเรือนร่างอวบขาวเย้ายวนของนัยนา คร่อมคาอยู่ที่หน้าตัก ขยับสะโพกโยกเอวขย่มดุ้นจรวดน้อยๆ ของสามีแก่“แรงๆ สิคะเสี่ยขา… อีก… อีก… ช่วยกระเด้าเสยขึ้นมานะคะ… เนยทรมาน”ภรรยาสาวเร่งเร้าอย่างขัดใจ เมื่อสามีไม่อาจสนองให้อย่างที่หล่อนโหยหา“นี่ก็สุดๆ ของป๋าแล้วนะหนูจ๋า”เสี่ยชาลีโก่งเอวกระเด้าเสยขึ้นมาหน้าดำหน้าแดง เหงื่อกาฬแตกซ่าน หากก็ยังไม่อาจส่งภรรยาไปถึงสวรรค์เสี่ยชาลีพอจะรู้ ว่าเป็นเพราะอะไร? นัยนาจึงไม่เคยเสร็จ ไม่เคยถึงสวรรค์“อีกค่ะ… เอาแรงๆ แทงหนักๆ… ป๋าขานี่เต็มที่แล้วหรือคะ”เสี่ยชาลีขยับรวบรวมพละกำลังในเฮือกสุดท้าย กระเด้าซอยแท่งเอ็นดุ้นน้อย ทะลวงเข้ามาระหว่างกลีบก้นกลมกลึงของนัยนา ที่มีพูทุเรียนทะลักอ้าเป็นยวงออกมาให้ไอ้จ้อนของเขากระ

เมื่อกลับมาถึงบ้านกลางดึกของคืนเดียวกันนั้น เที่ยงคืนกว่า อากาศภายนอกเริ่มหนาวเย็น ยิ่งดึกยิ่งหนาว ภายใต้แสงจันทร์ข้างขึ้นของคืนเดือนหงาย“หนูเนย… ยังไม่นอนอีกหรือ” เสี่ยชาลีที่นอนทอดร่างเหี่ยวๆ อยู่บนเตียง ร้องถามภรรยาที่ยังยืนตากน้ำค้าง รับลมเย็นอยู่ริมระเบียงหลังห้องนอน“เนยยังไม่ง่วงค่ะป๋า… ” นัยนาบอกกับสามี หล่อนอยู่ในชุดนอนสายเดี๋ยวสีชมพูหวานพลิ้วบาง มีสายเล็กๆ เกาะไหล่ ชายชุดนอนประดับไว้ด้วยลูกไม้สีขาวกรุยกรายเกือบคลุมถึงพื้นครู่ใหญ่ๆ ต่อมา เสียงกรนสั่นบอกให้รู้ว่าสามีชราของหล่อนหลับแล้ว นัยนาทิ้งกายลงนอนเคียงค้างร่างเหี่ยวๆ ของสามีอายุรุ่นราวคราวพ่อนัยนานอนกระสับกระส่ายอยู่พักใหญ่ๆ อารมณ์ทางเพศที่ผุดขึ้นมารบกวนจิตใจเป็นระยะๆ ทำให้หล่อนรู้สึกทรมานจนอยากแอบไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ “คุณเนย… มีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ?” เจมส์ร้องเรียก เมื่อเห็นนัยนาขับรถเข้ามาที่อู่ซ่อมรถ“รถเสีย… นายซ่อมให้ทีได้ไหม” นัยนาจ้องมองร่างสูงใหญ่ในชุดหมีช่าง เจมส์ช่างเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่สะดุดตาหญิงสาวเดินเข้ามาทรุดร่างลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ด้านในอู่พร้อ