All Chapters of เลขางานหนัก: Chapter 11 - Chapter 20

“งืออออ… ท่านคะอัญเสียว… อูย… อัญแน่น… งือออ… ” อัญญาร้องอุทธรณ์ในเฮือกสุดท้ายของความพยายามข่มกลั้น แรงเสียดครูดดูดรัดของแท่งเนื้อลำใหญ่ กระแทกเข้ามาถึงเนื้อในของหล่อนที่ตอนนี้กำลังปั่นป่วนจนต้องปล่อยให้น้ำเสียวทะลักออกมา “อ๊ะ… อ๊ายยยยย… ”อัญญากรีดร้องสุดจะทน…หลังจากเข่าสองข้างที่คร่อมเอวท่านประธาน สับก้นบดอัดหนอกเนินสวาทเข้าใส่ลำเนื้อจนกลีบสาวของหล่อนสั่นเกร็งพร้อมกับความร้อนผ่าวของสายน้ำกาม พวยพุ่งเข้ามาในโพรงเนื้อบีบรัดเป็นระลอกที่สอง“อ๊าคคคค… ”ท่านประธานคำรามเสียงต่ำเครืออยู่ในลำคอ สองมือโอบกอดร่างระทดระทวยของอัญญาที่ทรุดฮวบลงบนลำตัวของเขา“เสียวมาก… ผมมีความสุขเหลือเกิน… ”ท่านประธานค่อยๆ เอนพิงพนักโซฟา จูบไซ้แก้มนวล ฟัดลงมาที่ทรวงอกแล้วดูดนม สองแขนกำยำกอดอัญญาไว้แน่น แอ่นเอวอัดดุ้นเอ็นที่กำลังกระตุกสั่นอยู่ในกลีบสวาท กลั่นน้ำกามออกมาจนหยาดหยดสุดท้าย“พอหรือยังคะ… อัญเจ็บแล้วค่ะ”อัญญากระซิบถามเสียงกระเส่า…หลังจากความเสียวซ่านค่อยๆ คลายลง โพรงสวาทของหล่อนขมิบรับเอาความร้อนรุ่มของท่านประธานไว้ทุกหยาดหยด“วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้… ”หลังจากเอามือไล้ลู

อัญญากดรับ เมื่อเห็นเบอร์ของคนที่หล่อนแอบบันทึกชื่อเอาไว้ว่า ‘ท่านประธาน’“เมื่อเช้าอัญโทรหาท่านหลายครั้ง… ”พูดยังไม่ทันจบเขาก็แทรกขึ้นเสียก่อน“ไม่เป็นไร… ผมรู้แล้ว ว่าแต่เป็นอะไรไม่สบาย แล้วเป็นมากหรือเปล่า… ”ตอนแรกอัญญาคิดว่าจะโดนตำหนิ แต่พอได้ยินน้ำเสียงของห่วงใยของท่านประธาน หัวใจของหล่อนก็พองโตขึ้นมาทันที“อัญเป็นไข้นิดหน่อยค่ะ… ”“ถึงกับไข้ขึ้นเชียวหรือ เป็นเพราะว่าเมื่อวานผมใช้งานคุณหนักเกินไปหรือเปล่า… ”เขาถามไม่อ้อม หญิงสาวนึกในใจว่าหนักหรือไม่หนักนั้นตัวเขาย่อมรู้ดีกว่าใคร“อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อตอนเย็นที่กลับมาถึงบ้านอัญโดนฝนนิดหน่อยค่ะ… ”“แล้วตอนนนี้เป็นไงบ้าง… หายหรือยัง”“ตัวรุมๆ เหมือนยังมีอาการไข้อ่อนๆ… แต่กินยาแก้ไข้แล้วค่ะ เดี๋ยวอัญนอนพักสักครู่ก็น่าจะดีขึ้น”“นอนพักแล้วดื่มน้ำเยอะๆ นะครับ… ”“ค่ะ… ”“ผมเป็นห่วงนะ”“ขอบคุณค่ะ… เอ่อ วันนี้ก่อนเที่ยงท่านมีนัดกับลูกค้าสองรายนะคะ… ”หล่อนยังทำหน้าที่เลขา กลัวว่าธันวาจะลืม“ครับ… เอาเป็นว่าช่วงบ่ายผมจะไปเยี่ยมคุณที่บ้าน… ”คำพูดที่ได้ยินทำเอาหญิงสาวตกใจ“อัญไม่ได้เป็นอะไรมาก… เดี๋ยวนอนสักพักครู่ก็น่าจะดีขึ้น… ”“ไม่เ

มาใต้ชายกระโปรง ลูบล้วงเข้ามาสำรวจพูเนื้ออูมแน่น แอ่นอ้าขึ้นมาท่ามกลางเส้นไหมสีดำระยับ“อู้ววว… สู้มือแบบนี้เห็นทีต้องขยี้หนักๆ”มือที่โอบแผ่นหลัง รั้งร่างอ่อนระทวยของเลขาสาวเข้ามาบดเคล้าริมฝีปากเข้าหากันทั้งสองจูบปากแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มขณะดุ้นนิ้วของธันวาสอดใส่เข้ามาในกลีบสาว“อ๊ะ… อ๊า… ”อัญญาสะดุ้งคราง นิ้วของเขาที่กำลังขยับเข้าออกเป็นจังหวะเบาๆ ทำเอาอัญญาเสียวซ่านลืมอาย เอวบิดส่าย ร่างกายเกิดอาการร้อนผ่าว กลีบสาวตื่นตัวขมิบรัดลำนิ้ว ตอบรับการรุกเร้าจากมือของเขาอย่างห้ามไม่ได้“อ๊า… ซี้ดดดดด… ”อัญญาพริ้มตาร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่านทรมาน ไม่เพียงแค่ร่างกายส่วนล่างที่โดนรุกเร้าอย่างหนัก เพราะว่าขณะเดียวกันนั้นสองเต้าก็โดนเขาจูบฟัดอย่างเมามัน“อ่า… นมคุณทั้งสวยทั้งใหญ่”ท่านประธานเผยความหื่นออกมาอย่างเป็นตัวของตัวเอง ปาดลิ้นละเลงเลียปทุมคู่งาม ดูดนมดังจ๊วบๆ จนปลายปทุมสีชมพูชูชัน เปียกชื้นไปด้วยน้ำลาย เขากะซวกดูดกินนมจากเต้าของเลขาสาวราวกับเด็กทารกอดอยาก ทำเอาหล่อนสยิว น้ำหล่อลื่นหลั่งออกมาจนเปียกเยิ้มไปทั้งร่องกลีบ ขมิบนิ้วแน่น“อู้ว... เยิ้มแล้วที่รักจ๋า… สู้นิ้วแบบนี

“อูยยยยย… ”อัญญาสูดปากเสียวจัด สัมผัสเสียดครูดของน้องชายเขาและมือที่ซุกซนไล้ลูบอยู่รอบปากรู ทำเอาหล่อนต้องเร่งสับสะโพก โขลกกลีบลงมาสุดลำบดไข่ของเขาเหมือนเอาคืน“อู้ววว… สู้เก่งเหลือเกินแม่เลขาร้อนสวาทของผม… ”ธันวามันสุดๆ ถึงกับตั้งฉายาให้หล่อน“ก็ของท่านใหญ่เหลือเกิน… ”คนโดนซอยตอบทั้งใบหน้าบิดเบ้ สะโพกบิดส่าย สูดปากเสียวเมื่อเขากระเด้า รู้เลยว่าความยาวใหญ่ของท่านประธานดันเข้ามาลึกมากจนถึงมดลูก“อ๊ะ… อูยยยย… ” ใบหน้าของอัญญาบิดเบ้ หล่อนจุก แต่ก็เสียวมาก หนึบแน่นในรูสวาทเมื่อความแข็งแกร่งของเขาสาดทะลวงเข้ามาสุดโคน“อ่า… ขมิบเอ็นแรงมาก… อ่า… เสียวลำสุดๆ”ธันวาขบกราม เสียงสั่นเครือ กดลำเนื้อร้อนผ่าวกระแทกเข้าสุดดุ้น น้ำหล่อลื่นอุ่นๆ ของเลขาสาวทะลักสวนลำเนื้อออกมาอาบชุ่มพุ่มขนรอบแก่นกายที่กำลังอัดกระแทกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง“อ๊า… ซี้ดดดดด… ท่านคะอัญไม่ไหวแล้ว”ความเสียวซ่านในกลีบสาวที่กำลังโดนทะลวงจนรูบาน ทำให้สะโพกของเลขาขยับสู้ หล่อนสับก้นลงมาอัดต้นขาของเขาดังตั่บๆ รับแท่งเนื้อครูดถูกระแทกรูอย่างดุดัน “อ่า… โขลกเก่งมากแม่คุณ… อย่างนั้นละ… โขลกลงมาอีก… อีก… อีก… ผมมันสุดๆ… ”ท่านประธ

เข้ามากล่าวทักทายธันวา ที่รู้จักก็เพราะเคยร่วมลงทุนกันมาก่อน “ได้ครับ… ” ธันวาตอบ ทั้งที่ใจจริงอยากจะปฏิเสธ แต่เสี่ยเว่ยเคยเป็นหุ้นส่วนเก่าและรู้จักกันมานาน ธันวาจึงยอมอนุญาตให้เต้นรำกับเลขา “เชิญครับ… ” เสี่ยเว่ยโค้งคำนับด้วยท่าทางสุภาพ ยื่นแขนออกมาใกล้หญิงสาวอัญญาค่อยๆ ขยับลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตามเสี่ยเว่ยไปกลางฟลอร์ปูด้วยพรมสีแดง มีหญิงชายหลายคู่เริ่มออกมาเต้นรำในจังหวะสนุกสนาน “ขอโทษด้วยนะคะ… ดิฉันคิดว่าคุณอัญญาเป็นภรรยาของคุณ… ” ภายหลังจากอัญญาก้าวออกไปจากโต๊ะ มาดามซิลเวียรีบกล่าวเมื่อได้ยินที่เสี่ยเว่ยพูดกับธันวาเมื่อครู่ ทำให้รู้ว่าอัญญาเป็นแค่เลขา “ไม่เป็นไรครับ… ” ธันวากล่าวพลางยกแก้วสุราขึ้นดื่ม ตาเหลือบมองไปยังฟลอร์เต้นรำอยู่เป็นระยะ รู้สึกขัดหูขัดตาเมื่อเห็นมือของเสี่ยเว่ยโอบอยู่ที่สะโพกของอัญญาที่กำลังเต้นรำกันในจังหวะของเพลงช้า “เดี๋ยวผมขออนุญาตพาภรรยาของผมออกไปเต้นรำนะครับ… ” จอห์นกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นยืน “เชิญครับ… ” ธันวายกแก้วสุราขึ้นมาดื่มอีกครั้งหลังจากจอห์น