All Chapters of ยอดหญิงในเงามาร: Chapter 241 - Chapter 250

306 Chapters

บทที่ 241

ดาบอ่อนของชีหยวนถูกดึงออกจากร่างของเขา พร้อมกับเลือดที่พุ่งกระเซ็นออกมาอย่างมากมายคนรอบข้างต่างตกตะลึงจนไม่ทันตั้งตัวจะช่วยได้ทันท่วงที หลิ่วจิงหงมองชีหยวนด้วยดวงตาเบิกโพลง ในช่วงสุดท้ายของชีวิต เขาคิดในใจคือ: เป็นไปได้ยังไง? ทั้งชีวิตของเขาที่ราบรื่นมาโดยตลอด สิ่งใดที่ต้องการก็ไม่เคยพลาดมือเดิมทีเขาเป็นแค่ลูกนอกสมรสที่ไม่มีตัวตนในครอบครัว กระทั่งเมื่ออายุเจ็ดถึงแปดขวบ ถึงถูกพากลับตระกูลหลิ่วในนามของลูกบุญธรรมแต่แม้จะเริ่มต้นจากจุดที่ยากลำบากเช่นนี้ เขาและแม่รวมถึงน้องสาวก็เอาชนะทุกอุปสรรคมาจนถึงวันนี้แม้ว่าน้องสาวของเขาจะมีตำแหน่งในนามแค่เพียงกุ้ยเฟย แต่ใครๆ ก็รู้ดีว่าพระนางคือหญิงผู้เป็นที่รักยิ่งของฮ่องเต้หย่งชางจึงนำพาให้ฐานะตำแหน่งตระกูลหลิ่วยิ่งใหญ่เกรียงไกร แซงหน้าตระกูลขุนนางและญาติฝ่ายในของราชสำนัก จนมีอำนาจเหนือใครในราชสำนักคนที่มีความสามารถอย่างเขา น่าจะยังคงก้าวต่อไปได้โดยไม่มีสะดุด ควรจะกำจัดชีหยวนตัวตลกที่ขวางทางออกไปให้พ้น แล้วช่วยเหลือสนับสนุนอ๋องฉีให้ขึ้นครองบัลลังก์ในที่สุด และก้าวต่อไปอีกขั้นเขาจะตายได้อย่างไร?! จะตายได้ไง?!"ชีหยวนไม่สนใจสิ่งที่เขาค
Read more

บทที่ 242

เหล่าองครักษ์ของหลิ่วจิงหงตอนนี้กลายเป็นนกตกใจคันธนูเมื่อเห็นคนจำนวนมากและหมาป่าวิ่งไล่ตามมาทางตน แน่นอนว่าต้องสู้จนตัวตายไม่เช่นนั้นล่ะ?หรือจะอยู่รอความตายที่นี่งั้นหรือ?ในที่แห่งนี้มีหญิงสาวคนหนึ่งที่น่ากลัวกว่าผีเสียอีก!ฝูงหมาป่าถูกต้อนให้ไล่ล่าไปทางกลุ่มคนเหล่านั้น และในไม่ช้าก็โดนพวกนั้นต้านทานอย่างสุดชีวิต ฆ่าเพื่อนร่วมฝูงไปอย่างน้อยสิบกว่าตัวความโกรธแค้นจากการสูญเสียจ่าฝูงและพวกพ้องของพวกมันถูกจุดชนวนออกมาเต็มที่ จนพวกมันถึงกับเริ่มสู้ตายอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อไล่ฆ่าเหล่าองครักษ์ของหลิ่วจิงหงประกอบกับการช่วยเหลือของกลุ่มคนคุ้มกันที่นำโดยหวงเหวินจวิ้น ทำให้ไม่นานเหล่าองครักษ์ล้มตายก็มี บาดเจ็บก็มีในหุบเขานั้น มีศพของหมาป่าและมนุษย์กระจัดกระจายไปทั่ว ดูแล้วเหมือนสนามรบอย่างแท้จริงใบหน้าของหวงเหวินจวิ้นยังคงมีบาดแผล เมื่อเห็นชีหยวนจับข้อมือลุกขึ้นยืน เขาก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัวไม่รู้เพราะเหตุใด เขารู้สึกว่าชีหยวนอันตรายอย่างยิ่งอย่ามองว่านางดูเหมือนจะอ่อนแอบอบบาง ทว่าตอนที่นางฆ่าคน นางแทบไม่กระพริบตาเลย!ชีหยวนเลิกคิ้วมองเขา “พอแล้ว เจ้าไปได้แล้ว”ริมฝ
Read more

บทที่ 243

ชีหยวนมองเห็นว่าใบหน้าของนางขาวซีด จึงเลิกคิ้วถามว่า: “กลัวหรือ?”ไม่รู้เพราะเหตุใด ทั้งที่มันควรจะกลัว ทว่าจริงๆ แล้วหลีฮวาไม่ได้รู้สึกยากจะยอมรับได้อะไรขนาดนั้นนางส่ายหัวเบาๆ แล้วพูดเสียงแผ่วว่า “หากข้าน้อยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากท่าน อีกไม่กี่วัน ข้าน้อยก็คงกลายเป็นศพแบบนี้ ถูกโยนทิ้งที่หลุมศพหมู่ โดยที่ไม่หลงเหลือแม้แต่ชื่อ”ดังนั้น นางจึงไม่กลัวชีหยวนเป็นคนดีขนาดนี้ สิ่งใดที่นางทำย่อมมีเหตุผลของนางเป็นแน่ถ้าไม่จำเป็นต้องฆ่าคนเหล่านี้จริงๆ นางเชื่อว่าชีหยวนคงไม่ลงมือเมื่อได้ยินหลีฮวาพูดเช่นนั้น ชีหยวนก็ยิ้ม ลูบหัวนางเบาๆ แล้วตอบรับ “ดี ถ้าอย่างนั้นข้าจะบอกเจ้าเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง เจ้าต้องจำให้ได้ เข้าใจหรือไม่?”หลีฮวารีบตั้งสมาธิรับฟัง “เข้าใจ! คุณหนูไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ หากบ่าวต้องแลกด้วยชีวิต ก็จะตอบแทนบุญคุณท่านให้ได้!”คำพูดนี้นางคงฝึกมาจากพวกนักคุ้มกันเหล่านั้น และในที่สุดมันก็ได้ใช้งานจริงชีหยวนอดหัวเราะไม่ได้ “มันก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดนั้นหรอก ข้าแค่ต้องการให้เจ้าไปเมืองหลวงไปช่วยส่งข่าวให้ข้า”หลีฮวาไม่รู้แม้กระทั่งว่าประตูเมืองหลวงอยู่ตรงไหน แต่ในเมื่อชีหย
Read more

บทที่ 244

แสงจันทร์ลาลับ ดวงอาทิตย์ทอแสง เป็นวันใหม่อีกครั้งหวงเหวินจวิ้นจัดการงานเรียบร้อยแล้ว อดรนทนไม่ไหวรีบกลับบ้านไปหาภรรยาและลูกชายภายใต้แสงแดดสดใส ในลานบ้านมีเสื้อผ้าและผ้าห่มตากอยู่ ภรรยากำลังตากสมุนไพรใต้ราวไม้ ส่วนลูกชายก็กำลังจับก้อนอิฐที่กองไว้ตรงมุมกำแพงเพื่อพยายามหัดเดินเมื่อเห็นภาพนี้ เขายิ้มจนตาหยี พร้อมทั้งหัวเราะร่าแล้วร้องออกมา: “ลูกพ่อ!”เด็กน้อยวัยเพียงขวบกว่าๆ เห็นเขาแล้วก็ส่งเสียงอ้อแอ้อย่างดีใจ พยายามจะเดินไปหา แต่ก็ล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังตุบ แล้วร้องไห้จ้าออกมาทันทีหวงเหวินจวิ้นรีบเดินเข้าไปอุ้มเขาขึ้นมา ยิ้มพร้อมทั้งลูบจมูกเขาเบาๆ : “ลูกผู้ชายล้มแค่นี้ไม่เห็นเป็นอะไรเลย!”ภรรยาเหลือบมองเขาด้วยสายตาตำหนิ “ลูกผู้ชายอะไรกัน? ยังเป็นเด็กน้อยที่เพิ่งหัดเดินไม่กี่วันเอง!”หวงเหวินจวิ้นหัวเราะเบาๆ วางลูกชายลง แล้วหยิบตั๋วเงินสองใบออกมาจากอกเสื้อส่งให้ภรรยาภรรยามองเขาอย่างสงสัย “นี่อะไร?”เมื่อนางเห็นจำนวนเงินบนตั๋วเงิน นางก็ตกตะลึงจนเบิกตาโพลง ร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ: “สวรรค์! ทำไมถึงมีเงินมากมายเยี่ยงนี้ได้?!”แม้ผู้คุ้มกันหวงเป็นหัวหน้ากองคุ้มกันจริง แต
Read more

บทที่ 245

ฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วพักนี้กินอิ่มนอนหลับ อันที่จริงแล้ว นางก็อยู่ในสภาพแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่พระชายาหลิ่วเสียชีวิตไป นางก็ได้ถูกกล่าวขานให้เป็นภรรยารองอย่างถูกต้องตามธรรมเนียม และได้เข้าสู่จวนฉู่กั๋วกงโดยปริยาย ได้แต่งงานกับชายที่นางรักที่สุดสมใจนางปรารถนา ถึงแม้ในนามหลิ่วจิงหงและหลิ่วกุ้ยเฟย จะเป็นเพียงลูกบุญธรรมของนางแต่ในความเป็นจริงเป็นเยี่ยงไร คนในตระกูลหลิ่วรู้อยู่แก่ใจดังนั้นหลังจากที่พระชายาหลิ่วเสียชีวิตไป ฉู่กั๋วกงก็ยังเคยรู้สึกผิด จนถึงขั้นให้พระจากวัดหวงเจวี๋ยจัดพิธีกรรมหลายครั้ง อ้างว่าฝันร้ายทุกคืนจนไม่สามารถนอนหลับได้แต่นางกลับไม่ได้รับความทุกข์ใจใดๆ เช่นนี้แม้แต่น้อยตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็สู้นางไม่ได้ ถูกนางเล่นงานจนอยู่หมัด พอตายไปแล้วกลายเป็นผี แล้วจะทำอะไรนางได้อย่างนั้นหรือ?ผีน่ะมันหลอกลวงทั้งนั้น ในโลกนี้มีผีที่ไหนกัน! ตราบใดที่ตัวนางไม่รู้สึกผิดใจกับตัวเอง ใครก็อย่าหวังว่าจะมาควบคุมนางได้จนกระทั่งต่อมา ได้ยินข่าวลือว่าพระชายาหลิ่วอาจจะยังไม่ตาย ฮ่องเต้หย่งชางก็ทรงมีรับสั่งให้ชีเจิ้นไปตามหาตัวนางฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วถึงได้เริ่มมีอาการลนลานทว
Read more

บทที่ 246

หลิ่วหมิงจูเงียบโดยไม่พูดอะไรฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วก็หรี่ตาลง: “ตอนนี้แค่เด็กรากหญ้าต่ำต้อยคนหนึ่งก็สามารถทำให้เจ้าว้าวุ่นจนเสียความสงบและหมดกำลังใจได้! แล้วต่อไปเจ้าจะเป็นพระชายาของอ๋องฉีได้อย่างไร? หรือกระทั่งก้าวขึ้นเป็นมารดาของแผ่นดินในอนาคต! เมื่อเข้าไปในวังหลวง ซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลอุบาย หากเจ้าไม่สามารถยืนหยัดด้วยตัวเองได้ คนอื่นจะช่วยเจ้าได้นานแค่ไหนกัน?”เมื่อพูดจบ นางก็มองหลิ่วหมิงจูด้วยความผิดหวัง: “ออกไป! ไปคิดทบทวนตัวเองให้ดี! เรื่องเล็กแค่นี้เอง เด็กรากหญ้าคนนั้นบางทีอาจจะถูกพ่อของเจ้าฆ่าตายในที่นั้นไปแล้วก็เป็นไปได้ คนแบบนั้นยังมีคุณค่าอะไรให้เจ้าต้องใส่ใจอีก?”ภายในห้องเงียบสงัด หลิ่วหมิงจูใช้มือปิดหน้ามองฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วอย่างสับสน ก่อนจะคุกเข่าลงแล้วก้มคำนับ “ขอโทษเจ้าค่ะท่านย่า ทั้งหมดเป็นความผิดของหลานเอง หลานทำให้ท่านต้องผิดหวัง หลานรู้แล้วว่าควรทำอย่างไร”เงียบไปชั่วครู่ นางก็เอ่ยถามด้วยความลังเลว่า: “แต่ หมอหลวงบอกว่าตอนนี้ร่างกายของหลานได้รับบาดเจ็บจนพลังชีวิตเสียหายหนัก และในอนาคตอาจจะไม่มีทายาทได้อีก เช่นนี้แล้ว หลานจะยังสามารถเป็นชายาอ๋องฉีได้
Read more

บทที่ 247

ฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ ชี้ไปที่หวงเหวินจวิ้นซึ่งคุกเข่าอยู่กับพื้น พลางออกคำสั่งเสียงเข้มกับพ่อบ้าน: “กล้ากุเรื่องใส่ร้ายผู้สืบทอด! ลากตัวออกไปโบย! โบยให้หนัก!”นางถูกทำให้โกรธเป็นอย่างมาก มือที่ชี้เขายังรู้สึกเหมือนถูกไฟลวก ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มไม่หยุดช่างเป็นเรื่องตลก! ลูกชายของนางจะตายไปได้อย่างไร?!จิงหงเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาตั้งแต่เล็กจนโต เป็นเสาหลักของนางมาโดยตลอดพูดได้เลยว่า ก็เพราะนางคลอดลูกชายคนนี้ มีลูกชายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ นางถึงสามารถบดบังคนตายคนก่อน และสามารถโค่นล้มพระชายาหลิ่วที่สมควรตายลงได้เขาจะตายได้อย่างไรกัน?!พ่อบ้านเห็นสีหน้าของนางแดงคล้ำเหมือนจะขาดอากาศหายใจในทุกเมื่อ จึงรีบตอบรับคำสั่ง แล้วลากตัวหวงเหวินจวิ้นออกไปทันทีหวงเหวินจวิ้นถึงกับตื่นตระหนกอย่างสับสนคนที่อยู่สูงพวกนี้ต่างไร้เหตุผลเช่นนี้หรือ?เขาอุตส่าห์มาแจ้งข่าวด้วยความหวังดี ทำไมหญิงชราคนนี้กลับเอ่ยปากจะโบยเขาให้ตายเสียแล้ว?!เมื่อเห็นเหล่าพ่อบ้านลากตัวเขาออกไปดุร้ายเหมือนหมาป่าเหมือนเสือ แทบไม่รู้ว่าจะโดนลงโบยเป็นสภาพไหน เขาก็ลนลานทันที: “ท่านผู้เฒ่า! ลูกชายของท่านตายไป
Read more

บทที่ 248

ผู้คนที่อยู่ใต้การนำของฉู่กั๋วกง ล้วนเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวและดุดัน แต่ก็ผ่านการรบมานับครั้งไม่ถ้วน มีประสบการณ์สูง และน่าไว้วางใจอย่างมากในทุกเรื่องที่ทำเมื่อได้ยินพ่อบ้านรายงานเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วก้าวเดินไปข้างหน้า: “ดี พาข้าไปดูหน่อย”เขากล่าวพลางก้าวเดินด้วยความเร็ว พ่อบ้านรีบก้าวตามหลังไป เปิดประตูห้องเก็บฟืนที่ขังหวงเหวินจวิ้นไว้ ก็เห็นหวงเหวินจวิ้นที่นอนราบกับพื้นที่ด้านใน แทบสิ้นลมหายใจด้วยความโกรธโทสะของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว ทำให้คนข้างล่างไม่กล้าลงมือเบาๆ ดังนั้นจึงโบยหวงเหวินจวิ้นจนเกือบเอาชีวิตไปกว่าครึ่งกั๋วกงเดินไปดึงเก้าอี้มานั่งลงอย่างสง่างาม ก่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วถามเสียงเข้มว่า “เจ้าเป็นใคร? เหตุใดถึงมาแอบอ้างเที่ยวหลอกลวงต้มตุ๋นถึงที่นี่?”หวงเหวินจวิ้นไม่รู้ว่าผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้จะมองว่าเขามาหลอกลวงต้มตุ๋นแต่เขาก็รู้ว่า หากเขาไม่แสดงหลักฐานอะไรออกมา จุดจบก็คือถูกตีตายทั้งเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้ไม่มีวันมองว่าชีวิตของคนชนชั้นล่างอย่างเขามีค่าเลยก่อนหน้านี้เขายังคิดจะฉวยโอกาสขึ้นราคา ข่มขู่จวนฉู่กั๋วกงอยู่ แต่ตอนนี้ความคิดเ
Read more

บทที่ 249

ถึงกระนั้น ฉู่กั๋วกงก็ยังไม่อาจเชื่อได้ว่าลูกชายคนหนึ่งของตนที่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ จะจากไปเช่นนี้เขาเม้มริมฝีปากพลางมองหวงเหวินจวิ้นที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะเปลี่ยนท่านั่งบนเก้าอี้แล้วถามเขาเสียงเย็นชา: “แล้วศพของลูกชายข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อเอ่ยคำว่าศพออกมา แก้มของเขาก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบลูกชายคนนี้ได้มาอย่างยากลำบาก เขาทะนุถนอมอย่างดีเสมอ แม้กระทั่งเพื่อให้เขามีอนาคตที่สดใส ยอมให้ลูกชายถูกยกไปอยู่ในนามของภรรยาเอก เพียงเพื่อให้เขาได้รับการยอมรับและสืบทอดตำแหน่งแห่งจวนกั๋วกงอย่างสมศักดิ์ศรีแต่การลงทุนทั้งชีวิตกลับพังทลายลงในชั่วพริบตา สำหรับเขาแล้ว ไม่มีเรื่องใดจะเจ็บปวดยิ่งไปกว่านี้อีกแล้วขณะเดียวกัน หวงเหวินจวิ้นเริ่มรู้สึกเสียใจที่มาที่จวนกั๋วกงบ้างแล้ว เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันมาก็หลายปีแล้ว ตามหลักแล้วเขาควรได้เลื่อนเป็นหัวหน้าสาขาย่อยของกลุ่ม แต่เหล่าผู้คุ้มกันที่มารุ่นเดียวกันกับเขา บางคนก็ตั้งสำนักของตัวเอง บางคนที่ไปไม่รอดก็ยังได้เป็นคนสำคัญในสาขาย่อยไปแล้ว มีแต่เขา สามารถเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกัน ก็ยังต้องพึ่งประสบการณ์ของตัวเอง ไต่เต้าทีละขั้นแม้ภายนอกเขาจะแสร้งใจเย็นไม่ใส่ใ
Read more

บทที่ 250

เขาอดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองที่โลภมากเกินไปได้มาแล้วสองพันตำลึง ก็ยังอยากได้ถึงหมื่นตำลึง สองหมื่นตำลึง หรือแม้แต่ใฝ่ฝันจะได้รับความไว้วางใจจากจวนฉู่กั๋วกง กลายเป็นคนใหญ่คนโตในอนาคตจวนกั๋วกงระดมกำลังองครักษ์ลับที่เหลือจากจวนฉีอ๋องในคืนนั้นทันทีสำหรับเรื่องนี้เลขาธิการเวินที่ปรึกษาของจวนกั๋วกงกลับไม่เห็นด้วย: “ท่านกั๋วกง แม้จวนกั๋วกงจะสนิทสนมกับท่านอ๋อง แต่ก็ยังมีคำกล่าวหนึ่งที่ว่าคนนอกไม่อาจแทรกกลางระหว่างคนที่สนิทกันได้…...”ระยะหลังมานี้ ดูเหมือนอ๋องฉีจะเริ่มตีตัวออกห่างจากจวนกั๋วกงอย่างชัดเจนไม่นับเรื่องอื่นๆ แค่ครั้งนี้อ๋องฉีออกไล่ล่าชีหยวนไปถึงฝูเจี้ยน กลับไม่บอกกล่าวกับตระกูลหลิวเลยแม้แต่น้อย ซึ่งถือเป็นสัญญาณที่ไม่ปกติเอาเสียเลยหากตอนนี้ยังขืนสั่งการให้หน่วยองครักษ์ลับของอ๋องฉีเคลื่อนไหวโดยพลการ เกรงว่าเมื่ออ๋องฉีรู้เข้าความรู้สึกที่มีต่อตระกูลหลิวอาจจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิมทว่าหากเป็นเมื่อก่อนพูดเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงยังพอรับฟังได้แต่ในเวลานี้ เขากำลังจมอยู่ในความโศกเศร้าและตกตะลึงกับความเป็นไปได้ที่บุตรชายของตนอาจตายไปแล้ว ยังจะฟังคำเตือนเช่นนี้ได้อีกหรือ?ทันใดนั้นเขาก็ห
Read more
PREV
1
...
2324252627
...
31
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status