All Chapters of ระบำผีเสื้อ: Chapter 41 - Chapter 50

สุกำพลนั่งรออยู่ก่อนแล้วเมื่อไปถึง หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหาแล้วยกมือไหว้ทักทายอีกฝ่ายเพื่อสร้างช่องว่างให้เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ เนื่องจากแพรพิไลไม่ต้องการให้เขาคิดว่าเธอตอบรับการเทียวไล้เที่ยวขื่อของเขาแล้ว“ขอโทษที่มาช้านะคะ คุณสุกำพลมานานรึยังคะเนี่ย” หญิงสาวยิ้มฝืดเฝื่อนอย่างขอโทษขอโพยชายหนุ่มโบกมือไปมาเป็นเชิงว่าไม่ถือสาพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน“ไม่เป็นไรครับคุณแพร ผมก็เพิ่งมาก่อนหน้าคุณไม่กี่นาทีนี่เอง จริงสิ คุณแพรเรียกผมว่าเบนซ์ก็ได้นะครับ ไม่จำเป็นต้องเรียกชื่อจริงหรอก มันฟังดูห่างเหินเกินไป ผมว่าระหว่างเรามันน่าจะดูเป็นกันเองมากกว่านี้”“ก็ได้ค่ะคุณเบนซ์” แพรพิไลยิ้มอ่อนอย่างแบ่งรับแบ่งสู้พลางลอบมองไปยังโต๊ะที่อยู่ถัดไปด้านข้างรชตนั่งอยู่โต๊ะนั้นเพียงลำพัง ตรงหน้ามีอาหารว่างสามอย่าง และแก้วเบียร์เย็นฉ่ำจนเห็นไอสีขาวลอยเอื่อยออกมาจากแก้วช่วงที่เธอกำลังเหลือบมองไปนั้น ทันได้เห็นเขาทำหน้าปุเลี่ยนราวกับคลื่นไส้เข้าพอดี เห็นแล้วเธอก็อดขำไม่ได้ แต่ก็ทำได้เพียงเม้มปากกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง แต่กลับสร้าง

“มันยังอยู่”แพรพิไลถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะพากันเดินกลับมาที่ห้องทำงานอีกครั้ง หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งบนโซฟายาวโดยมีรชตตามมานั่งด้วย ขณะที่ปารุสออกไปเดินสำรวจดูจุดอื่น ๆ ที่คาดว่าผู้บุกรุกอาศัยช่องทางนั้นเข้ามาในบ้าน“แจ้งตำรวจดีไหม” ชายหนุ่มหันไปถามเจ้าของบ้าน แต่หญิงสาวกลับส่ายหน้าไปมาช้า ๆ“แพรอยากดูก่อนค่ะว่ามันเข้ามารื้อหาอะไรกันแน่ เพราะหากให้ตำรวจมาตอนนี้แพรกลัวว่าพื้นที่ตรงนี้จะถูกกันให้เป็นพื้นที่เกิดเหตุแล้วแพรจะเข้าไปยุ่มย่ามไม่ได้ แพรอยากดูให้แน่ใจก่อนแล้วค่อยแจ้งตำรวจได้ไหมคะ เพราะยังไงเสียถ้ามันทิ้งร่องรอยเอาไว้ตำรวจก็ต้องหาพบอยู่แล้ว”“มันจะไม่เป็นการทำลายหลักฐานในที่เกิดเหตุหรือ” รชตแย้งอย่างไม่เห็นด้วย แม้จะเข้าใจอยู่ว่าแพรพิไลต้องการอะไร“ก็อาจมีบ้าง” หญิงสาวมองไปรอบห้อง มองกองกระดาษที่กระจายเกลื่อนเต็มพื้นเหมือนเอามาโปรยเล่นแล้วขมวดคิ้วมุ่น สมองแล่นปราดไปถึงคำสอนของบิดาที่เคยเล่าเคสเก่า ๆ ให้เธอฟังทำลายเพื่อกลบเกลื่อน!“พี่อาร์ต!

“แต่การที่เขาทิ้งแพรแล้วไปทำกับที่อื่นดูจะเป็นการเนรคุณเกินไปหน่อย” รชตพูดไปตามที่ใจคิด ตอนที่ฟังเธอเล่าว่านักสืบคนเก่า ๆ ตบเท้าลาออกไปทำที่อื่นทันทีที่เธอเข้ามาบริหารงานแทนบิดา เขายังรู้สึกโกรธคนพวกนั้นแทนเธอเลย“ทำไงได้คนเราก็ต้องกินต้องใช้ค่ะ จะไปโทษเขาไม่ได้หรอก อีกอย่าง ช่วงแรก ๆ ก็ไม่ค่อยมีงานเข้ามาด้วยแหละ”ทว่ายังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้คุยอะไรกันต่อ ปารุสก็เดินเข้ามาในห้องรับแขกแล้วบอกว่า “ตำรวจมาแล้วครับ”รชตกับแพรพิไลหันมองหน้ากันก่อนลุกขึ้นเดินไปหน้าบ้าน มีรถตำรวจคันหนึ่งจอดไว้โดยมีนายตำรวจสามนายยืนอยู่หน้าประตูรั้ว ตำรวจยศร้อยตรีนายหนึ่งเห็นเจ้าของบ้านเดินออกมาจึงพูดขึ้น“ผมได้รับแจ้งว่าที่นี่มีโจรเข้ามารื้อค้นทรัพย์สิน และมีของหายไปด้วยก็เลยมาตรวจสอบน่ะครับ”“ใช่ครับ เชิญครับคุณตำรวจ” รชตเปิดประตูรั้วให้แล้วผายมือเชิญให้ตำรวจทั้งสามนายเข้ามาในบ้านเมื่อเข้ามาในบ้านแล้วนายตำรวจคนเดิมก็ถามขึ้นอีกครั้งพลางมองไปรอบบ้านอย่างละเอียดถี่ถ้วน“อะไรบ้างครับที่หายไป&rdq

หญิงสาวเสียบเครื่องอ่านเม็มโมรีการ์ดเข้ากับโน้ตบุ๊กก่อนเป็นอันดับแรก เพราะอยากเห็นหน้าคนที่ลอบเข้ามาขโมยของในบ้าน จากนั้นก็เปิดโปรแกรมสำหรับดูภาพเคลื่อนไหวที่บันทึกได้จากโทรศัพท์มือถือไม่นานนัก สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาก็คือผู้ชายสามคนที่มีความสูงไล่เลี่ยกัน ทั้งสามคนนั้นสวมเสื้อกับกางเกงสีดำเหมือนกันหมด รวมทั้งหมวกไหมพรมที่สวมปิดหน้าและถุงมือสีดำด้วยเช่นกัน“ดูนี่สิแพร” รชตชี้ให้ดูชายคนหนึ่งซึ่งทันทีที่เข้ามาในห้องก็ตรงดิ่งมายังโต๊ะทำงานทันทีโดยไม่แวะตรงจุดอื่น ขณะที่อีกสองคนเข้าไปรื้อค้นเอกสารแบบลวก ๆ แล้วเอามาโยนลงบนพื้นเหมือนต้องการเก็บงำร่องรอยอย่างที่คาดไว้ตั้งแต่แรกหัวคิ้วของแพรพิไลขมวดเป็นปมเมื่อดูภาพที่บันทึกไว้ได้ แสดงให้เห็นแล้วว่าคนกลุ่มนี้รู้จักบ้านหลังนี้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังรู้ด้วยว่าบิดาของเธอเก็บของสำคัญไว้ที่ไหน“คนพวกนี้รู้จักกับคุณพ่อของแพร และที่สำคัญก็คือต้องเคยมาบ้านหลังนี้แน่นอน แพรมั่นใจ” หญิงสาวหยุดพูดไปเมื่อภาพที่บันทึกไว้มาถึงตอนที่คนร้ายงัดลิ้นชักและเอาโน้ตบุ๊กออกมาได้สำเร็จจากนั้นหนึ่งในสามคนร้าย

“อย่ามาเหมายกเข่งกันแบบนี้สิ” ชายหนุ่มดูนาฬิกาข้อมือพลางพูด“พี่จะเข้าไปออฟฟิศสักหน่อย แล้วก็คงเลยไปที่คลับด้วยเลยทีเดียว จะพยายามไม่กลับดึกมากนะ”รชตมองหน้าเธอครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจจะให้เธอติดตามเขาไปด้วย เพราะอย่างไรเสียเขาก็ไม่กล้าทิ้งเธอไว้ที่นี่ตามลำพัง แม้ว่าทางตำรวจจะส่งเจ้าหน้าที่มาคอยดูแลให้ก็ตาม แต่กระนั้นเขาก็ไม่อยากวางใจ“พี่ว่าแพรไปกับพี่ดีกว่า พี่จะแนะนำพี่ชายกับพี่สะใภ้ให้รู้จักด้วย”แพรพิไลส่ายหน้าหวือ เพราะเธอมีแผนอยู่ในใจแล้ว“อย่าเพิ่งดีกว่าค่ะ วันนี้แพรกะว่าจะเข้าไปที่สำนักงานเหมือนกัน เอาเป็นว่าแพรจะอยู่รอพี่สำนักงานดีกว่า”“ตามใจ”หญิงสาววิ่งขึ้นไปหยิบกระเป๋าสะพายซึ่งในนั้นมีฮาร์ดดิสก์ที่รชตคืนมาให้ เพื่อพกติดตัวไปด้วยตลอดเวลา เพราะกลัวว่ามันจะถูกขโมยไป อีกทั้งกะว่าจะนำข้อมูลในนี้ก๊อปปี้สำรองไว้อีกชุดหนึ่งแล้วฝากให้รชตเก็บเอาไว้ รชตเดินเข้ามาในคลับเฮราด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มดังเช่นทุกครั้ง ลูกค้าวีไอพีส่วนใหญ่ซึ่งพอเห็นเ