Semua Bab หนุนพี่กันยกบ้าน ฉันไม่ทำแล้วงั้น: Bab 1 - Bab 8

“แค่ขอเลือดเธอแค่สี่ร้อยมิลลิลิตรเอง เธอกลับไม่ยอม เสวียนเสวียน เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า ชอบเห็นท่าทางที่ฉันเจ็บปวดน่าสังเวชใช่ไหม?”เพิ่งลืมตาขึ้นมา ฉันก็เห็นพี่สาวลู่หลินเจียร้องไห้กล่าวหาฉันลู่หลินเทียน พี่ชายฉันเดินขึ้นมาเตะฉันหนึ่งที: “ลู่หลินเสวียน เธอเป็นพี่สาวแท้ๆของแกนะ แค่ต้องการเลือดแกเล็กๆน้อยๆเพื่อเอาชีวิตรอดแค่นั้น ทำไมแกถึงไม่ตกลงรับคำขอเล็กๆน้อยๆนี่?”ฉันต้องบริจาคเลือดให้กับลู่หลินเจียเป็นระยะๆ สุขภาพไม่ค่อยดีมาตลอดเขาเตะฉันลงไปกองที่พื้นทันที ฉันเจ็บจนตัวสั่นทั้งตัว พยายามอยู่หลายครั้งก็ลุกไม่ขึ้นลู่หลินเทียนดึงผมฉัน ก่อนจะยกหัวฉันขึ้น: “อย่ามาทำน่าสงสาร ฉันรู้แกไม่เป็นไร!รีบลุกขึ้นมาแล้วไปบริจาคเลือดให้เจียเจียที่โรงพยาบาลซะ!”ผมถูกดึงออกไปเป็นกระจุกใหญ่ เจ็บจนน้ำตาฉันไหลออกมาฉันผลักเขาออกไป: “พี่ใจกว้างมากก็ไปเองเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ไป!”ลู่หลินเจียร้องไห้เสียงดังขึ้นมาทันที: “ฉันว่าแล้ว เสวียนเสวียนไม่ได้อยากช่วยฉัน แค่อยากให้ฉันตายๆไป ได้ งั้นฉันก็จะทำตามที่เธอต้องการ!”เธอร้องไห้หยิบผ้าพันคอ ก่อนจะพันรอบคอตัวเธอเอง ร้องจะรัดคอตัวเองให้ตายลู่หลินเทียนตกใ

ลู่หลินเจียวิ่งเข้ามาด้วยตาแดงก่ำ คิดจะตีฉันฉันหลบได้ ความโกรธที่สะสมมาสองชีวิตปะทุขึ้นในตอนนี้เอง: “พี่บอกว่านิยายนี่พี่เขียน หลักฐานล่ะ?”ฉันเปิดคอมพิวเตอร์: “นี่คือโครงร่างที่ฉันทำไว้เมื่อสองปีก่อนตอนเริ่มเขียนนิยาย มีทั้งตัวละครและเนื้อเรื่อง เวลาสร้างไฟล์ก็ชัดเจน นี่คือ...”เพี๊ยะ!หลินเฟินเดินเข้ามาแล้วตบฉันอย่างแรง“คอมเครื่องนี้เดิมทีเป็นของพี่สาวแก เนื้อหาทั้งหมดแน่นอนว่าพี่แกคิดและเขียนมันขึ้นมาอย่างตั้งใจ มันเกี่ยวอะไรกับแก?”ฉันถูกตบจนเห็นดาว กดกลั้นความโกรธและพูดว่า: “ในโทรศัพท์ของฉันมีบันทึกการซื้อคอมพิวเตอร์อยู่ ฉันพิสูจน์ได้ว่าคอมพิวเตอร์เป็นของฉัน!”ลู่หลินเจียเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ: “ที่แท้ตอนแกเอาคอมพิวเตอร์ให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด ก็คือมีแผนจะขโมยความคิดแปลกใหม่ฉันเหรอ?”“เธอเป็นพี่สาวแท้ๆแกนะ แกยังคิดมีแผนร้ายกับเธอได้! ฉันจะตีแกให้ตายเลย ร้ายกาจนัก!”หลินเฟินวิ่งเข้ามาตีฉันเหมือนคนบ้า ราวกับว่าฉันทำเรื่องแบบนั้นลงไปจริงๆแม้แต่คู่หมั้นของฉัน เจียงซือเหนียน ก็เดินเข้ามาเพื่อพูดเกลี้ยกล่อมฉัน:“ลู่หลินเสวียน ตัวคุณขโมยหนังสือของเจียเจีย ทำไมกล้าท

ผู้สูงอายุชอบความสงบ ฉันเองก็ไม่อยากให้เรื่องฉันต้องรบกวนปู่เฉียวกับย่าเฉียวดังนั้นแม้ว่าจะไม่เต็มใจ ฉันก็ยังออกไปเจอกับลู่หลินเทียนเขามองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ไม่มีความเกลียดชังและความสับสนเหมือนในอดีตอีกต่อไป เหลือเพียงความรู้สึกผิดและเสียใจ“ขอโทษนะเสวียนเสวียน ฉันรู้ว่าฉันผิด”“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน...ฉันแค่ถูกลู่หลินเจียและหลินเฟินสองแม่ลูกนั่นหลอก ฉันไล่พวกเขาออกจากบ้านแล้ว ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะยืนหยัดอยู่ข้างเธอเสมอ!”ลู่หลินเทียนหยิบหนังสือออกมาสักเล่มสองเล่มและส่งให้ตรงหน้าฉันอย่างเอาใจ“เสวียนเสวียน นี่คือหนังสือสองสามเล่มของต้าเสิ่นที่เธอชอบ ฉันตั้งใจซื้อรุ่นลิมิเต็ดราคาสูงให้เธอเลยนะ แล้วยังให้พวกนักเขียนพวกนั้นเขียนลายเซ็นให้เธอด้วย”ฉันผลักมันกลับไป: “นี่คือของขวัญวันเกิดที่ฉันขอจากพี่เมื่อห้าปีที่แล้ว ตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบมันแล้ว”ตอนนั้นเขาสามารถใช้เงินเดือนทั้งปีซื้อนาฬิกาผู้หญิงหรูหราให้กับลู่หลินเจียได้แต่ฉันแค่ขอใช้เงินห้าร้อยบาทซื้อหนังสือนิยายสักเล่ม แล้วให้นักเขียนที่เขาพามาเซ็นชื่อให้ฉันเท่านั้นเอง แต่เขาไม่ยอมให้อะไรเลยลู่หลินเทียนฝืนยิ้ม: “เมื

เพียงแต่คนสองคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกันมาตลอด ตอนนี้กลับยืนแยกกันอย่างชัดเจนและยังทะเลาะกันอยู่ด้วยลู่หลินเทียน: “เสวียนเสวียนเป็นลูกสาวแท้ๆคุณ คุณกลับไปช่วยคนนอกคอกแกล้งป่วย ช่วยยัยนั่นรังแกเธอมาหลายปี คุณไม่คู่ควรเป็นแม่คนด้วยซ้ำ!”หลินเฟิน: “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าลู่หลินเจียเป็นเด็กนอกคอก? ฉันปกป้องมันเพราะคิดว่ามันเป็น 'ลูกสาวแท้ๆ' ของฉัน แล้วแกล่ะ? ทั้งๆที่เสวียนเสวียนเป็นน้องสาวแท้ๆแก แต่แกกลับเข้าข้างเด็กนอกคอก คนโง่อย่างแกไม่มีสิทธิ์เป็นพี่ชายเธอ!”ฉันเห็นพวกเขาแล้วก็รำคาญ อยากจะปิดๆประตูแต่ลู่หลินเทียนตาไวมือไว คว้าประตูไว้ได้ ก้าวไม่กี่ก้าวก็เข้ามาได้แล้วหลินเฟินกลัวว่าจะถูกฉันปิดประตูทิ้งไว้ข้างนอก จึงรีบเดินเข้ามาฉันเห็นพวกเขาแล้วรู้สึกแย่ในใจ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว“ไม่อยากเจอพวกเขาหรือ?” เฉียวจินเดินเข้ามาเขาสูงมากจนทำให้รู้สึกกดดัน ฉันขยับไปข้างๆอย่างไม่รู้ตัว: “อืม”วินาทีถัดมา เฉียวจินจับพวกเขามือละคน เหมือนจับลูกไก่ แล้วโยนออกไป ก่อนจะปิดประตู“!”ฉันตกตะลึงแรงเยอะเกินไปหรือเปล่า?เฉียวจินก้มหน้ามองฉัน: “อิจฉา?”ฉันพยักหน้าซ้ำ ๆเขากอดอกมองฉันแล้วพูดว