All Chapters of เมื่อนางร้ายตกอับ: Chapter 21 - Chapter 30

กว่าจะปลอบคนตัวเล็กให้น้ำตาหยุดไหลได้ก็เล่นเอาชายหนุ่มเหงื่อตก แขนแกร่งโอบกอดร่างแน่นน้อยที่ทำตัวอ่อนระทวยราวกับไม่มีกระดูกไว้แนบอก "ไม่เป็นไรนะ ไว้คุณพกซื้อมาคืน"เสียงทุ้มพยายามปลอบประโลมพร้อมเปลี่ยนสรรพนามเพื่อเอาใจดวงตาสีน้ำตาลขอบดำคู่สวยช้อนขึ้นมองด้วยกิริยาไร้เดียงสา ซึ่งถ้าพี่ตุ้งติ้งอยู่ด้วยคงมีด่าเด็กในสังกัดไปแล้วว่า 'ตอแหล' ทว่าสำหรับชายหนุ่มแล้วกับชอบท่าทางที่ว่าไม่น้อย "คุณพกต้องสัญญากับงามนะคะ""ครับๆ""ฮึก..ตกลงค่ะ งั้นงามไม่งอแงแล้ว"หล่อนรับคำ พร้อมกับสำทับออกตัวกลัวเขาจะเข้าใจผิด"แต่ปกติงามไม่ได้อ่อนไหวขนาดนี้นะคะ คุณพกรู้มั้ยคะ ว่าทำไมผู้หญิงไม่อยากร้องไห้?""ทำไมล่ะ?"เขาเอียงหูฟังด้วยท่าทางเอาอกเอาใจ แน่ล่ะ เจ้าหล่อนอุตส่าห์หยุดร้อง..เขาไม่อยากหาเรื่องให้ยัยตัวร้ายอาละวาดอีก งามเลิศจึงกระซิบกระซาบตอบ"ก็เวลาผู้หญิงร้องไห้..น้ำตาจะทำให้เครื่องสำอางหลุดหมด..แล้วก็จะไม่สวยไงคะ""...""แต่งามไม่ใช่นะคะ..เพราะถึงงามร้องไห้งามก็ยังสวย" ไอ้คนหลงตัวเองออกตัว พกได้แต่ส่ายหน้าระอา เขารึก็อุตส่าห์รอฟัง..นึกว่าเจ้าหล่อนจะพูดอะไรดีๆ เสียอีก"คุณสามีคะ เขยิบมาใกล้ๆ งามหน่อยซิ

งามเลิศวางแผนจริงจัง ตั้งใจว่าเมื่อกลับกรุงเทพจะไปฝังยาคุม..หล่อนไม่ชอบเด็ก หล่อนไม่อยากมีลูก และถ้าเลือกได้หล่อนอยากจะอยู่ตรงนี้นานๆ แม้สถานะที่ว่าจะเป็นแค่ 'นางบำเรอ' ก็ตามเพราะหล่อนรู้ว่า 'อีลูกเมียน้อย' ที่พี่เลี้ยงต่างแม่ และคุณหญิงนิรมนเคยก่นด่าลับหลัง มันคือสิ่งกางกั้นสถานะว่าเธอกับเขาอยู่กันคนละระดับ ทว่าชีวิตบางทีก็เหมือนเล่นตลกเช้าวันหนึ่งที่อากาศยามเช้าสดใสป้าไก่ผู้เป็นแม่บ้านกึ่งพี่เลี้ยงเอ่ยทักขึ้น เมื่อคุณผู้หญิงชั่วคราวของตระกูลจิรมณีดูอิ่มเอิบเป็นพิเศษ มือเรียวสวยจ้วงข้าวต้มกุ้งเข้าปากในขณะที่คุณชายของเธอดันมีพฤติกรรมที่ผิดแผกแตกต่างไป เพราะอาหารเช้าของคุณชายคือส้มตำแถมไม่พอยังเป็นส้มตำปูปลาร้าด้วย คุณพกของเธอเคยชอบอาหารรสแรง หรือพวกผลไม้มีกลิ่นเสียที่ไหนทว่าทุกวันนี้ร่ำร้องแต่อาหารมีกลิ่น หรือผลไม้เปรี้ยวๆ นี่ไม่รวมพฤติกรรมอ้วกช่วงเช้าที่พึ่งหายไปคนแก่ผู้ผ่านน้ำร้อนมาก่อนจะตั้งคำถามขึ้นทันที"คุณงามท้องหรือเปล่าคะ"กริ๊งเสียงช้อนกระทบชามข้าว ใบหน้านวลสวยไร้เครื่องสำอางซีดลงจนเห็นได้ชัด..งามเลิศพยายามฉีกยิ้มเจื่อนๆ ส่งไปให้"ป้าไก่พูดอะไรคะ งามไม่เห็นจะเข้าใจเล

ห้องรับแขกประจำบ้านร่างสูงใหญ่ของพี่ตุ้งติ้งกำลังเดินกระวนกระวายไปมากับข่าวตามหน้าสังคมโซเชียลแต่ละมื้อ แต่ละเดย์ กะเทยจะเครซี่"นังงาม..หล่อนจะทำยังไง""งามทำอะไรได้ละพี่ ใครอยากพูดอะไรก็พูดไป งามไม่แคร์"น้ำเสียงคนตัวเล็กปลดปลงมิน้อย ทว่าผู้จัดการคนเก่งกลับไม่คิดแบบนั้นพี่กะเทยแบบหล่อนคาดหวังว่าเมื่อจบภารกิจอุ้มท้อง..ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น สุดท้ายเด็กในสังกัดจะสามารถกลับมายืนในวงการได้อย่างสง่างาม"พี่ว่ามันน่าจะมีวิธีนะ" อีกข้อที่ตุ้งติ้งกังวลก็เพราะกลัวจะเสียค่าปรับเรื่องข่าวรั่ว ถึงเวลานั้นงามเลิศฉิบหายฝังร่างลงดินได้เลย และดูเหมือนคนหน้าสวยจะเข้าใจความกังวล"พี่ตุ้งติ้งไม่ต้องเครียดเรื่องสัญญารักษาความลับนะคะ คุณพกเป็นคนบอกงามเองว่าจะไปคุยกับคุณย่าให้..งามว่าคงไม่เป็นอะไรหรอก""แน่เหรอ พี่ว่าคุณหญิงอารยาใช่คนจะยอมเสียเปรียบนะ" ดูจากสัญญาที่ให้เซ็นก็พอจะเห็นภาพแล้ว"ไม่รู้ซิ งามเชื่อใจคุณพก"เจ้าหล่อนยักไหล่ข้างเดียว ในขณะที่พี่กะเทยถึงกับค้อนควัก..ตั้งแต่มีผัวเป็นตัวเป็นตน..หลงผัว..อวยผัวเช้าเย็นกะเทยแบบหล่อนจะเครซี่แต่เมื่อเห็นสีหน้าอิ่มเอิบของคุณแม่ยังสาวก็คร้านจะขัดอารมณ์

ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเมื่อถึงเวลาคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ต่างตั้งหน้าตั้งตาลุ้นเพศทารกน้อย..โดยเฉพาะงามเลิศหล่อนแทบจะไปบนบานศาลกล่าว..มูเตลูที่ไหนมีหล่อนจัดหมด..เสื้อผ้าถุงเท้ารองเท้า..ของเด็กทุกสิ่งอัน ล้วนสั่งแต่สีชมพู..เพราะงั้นเวลานี้ลูกสาวต้องมาแล้วล่ะ หล่อนไม่ยอมรับความเห็นต่าง!!"ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ เหงื่อออกเต็มมือเลย"เสียงทุ้มถามขึ้น เมื่อความเหนียวเหนอะจากมือที่กุมไว้ผิดกว่าปกติใบหน้าสวยบิดยิ้มเหยๆ ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ ทว่าพกกลับเข้าใจไปอีกทาง"ไม่ต้องห่วงนะ คุณย่าท่านชอบทั้งเด็กผู้หญิง และเด็กผู้ชาย เหลนเพศไหนท่านก็รัก""แต่งาม..."ท่าทางอ้ำอึง พาให้เขาตีความไปอีกทาง"หรือเธอกังวลเรื่องสัญญา? ในสัญญาไม่ได้ระบุเรื่องเพศ..งามไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะไม่ได้เป็นอิสระ"ปลายเสียติดจะเย็นชาเจือน้อยใจ อาจเพราะกำลังเครียดงามเลิศจึงไม่ทันได้สังเกต "แล้วคุณพกละคะ คุณพกชอบเด็กผู้หญิงหรือผู้ชายมากกว่ากัน?""ก็ได้หมดนะ เพราะยังไงผมก็คงไม่ได้เลี้ยง" เขากระซิบสียงเบา พร้อมกับจ้องไปตรงหน้าไม่ยอมหันมายิ้มให้อย่างเก่า..คนฟังถึงกับใจแป้วเพราะหน้าที่ผลิตลูก..หน้าที่นางบำเรอ..หน้าที

แน่ละ การกระทำของชายหนุ่มย่อมมีผลกระทบตามมาแน่นอน ม.ร.ว. อารยาโทรเรียกหลานชายคนเดียวกลับไปคุยที่บ้านด่วน ชายหนุ่มต่อรองขอเป็นวันพรุ่งนี้ช่วงบ่าย คนเป็นย่าก็เห็นด้วย เพราะทางฝั่งเพื่อนสนิทนาถอนงค์กับคนตระกูลเพสรพิทักษ์ก็ต้องการคำอธิบายสำหรับเรื่องที่หลานชายของท่านแถลงข่าวออกไปหลังจากวางสายของผู้สูงวัย..ดวงตาคมเองก็ฉายแววเบื่อหน่ายไม่น้อย จนงามเลิศเดินนวยนาดมาหย่อนตัวอยู่ชิดใกล้..เขาก็ยังไม่รู้สึกตัวนางบำเรอคนสวยเริ่มไม่สบายใจ เพราะเขาต้องการปกป้องเธอ..เรื่องราวจึงบานปลายไปในทิศทางนี้ แล้วคุณหญิงย่าจะโกรธคุณสามีของเธอไหม?"คุณพกโอเคไหมคะ"เธอตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง มือใหญ่เลื่อนมากุมมือเล็ก..ความร้อนจากฝ่ามือลามเข้ากลางใจอย่างที่งามเลิศเองก็ไม่อาจหักห้ามได้ ยิ่งรอยยิ้มอ่อนโยนของไอ้ผู้ชายหน้าสวยที่ถูกส่งมาอีก..มันพาให้ใจเธอแทบละลาย!แทบอยากประกาศก้องให้โลกรู้ว่า...ผู้ชายฉันเองค่ะ สามีฉันเอง!!!"โอเคซิครับ คุณพกห่วงงามมากกว่า..งามอย่าคิดมากนะ คุณพกจ้างทนายเรียบร้อยแล้ว..ถ้าเกิดมีใครพูดไม่ดีกับงาม..โดนฟ้องหัวโตแน่""มันไม่ใช่แบบนั้น แหม..คืองามกลัวคุณหญิงท่านจะว่าคุณพกนะซิ"คนตัวเล็ก