กลิ่นยาฆ่าเชื้อพุ่งเข้าจมูกฉันฉันได้ยินเสียงคลุมเครือ"นายน้อยเซี่ย คุณสวี่เป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะสุดท้ายครับ""ท่านถามความปรารถนาของเธอดีกว่าครับ?""มะเร็งกระเพาะอาหาร?" เสียงเซี่ยสือแหบห้าว"เธอยังอายุน้อยขนาดนี้ เธอจะเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารได้ยังไง?"หมอถอนหายใจ "คุณสวี่เป็นโรคซึมเศร้ามาเป็นเวลานานครับ อารมณ์ก็คือยาพิษที่ร้ายแรงที่สุด!"ฉันค่อยๆ ลืมตาและหัวเราะอย่างเย็นชาโอ้ พระเจ้าช่วยฉันจริงๆคุณพ่อคุณแม่ รออีกนิดนะคะ เดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันแล้วค่ะพอเห็นฉันตื่นขึ้นมา เซี่ยสือก็รีบมาที่ข้างเตียงเขามองมาที่ฉัน ดวงตาเปล่งประกายความหวังอย่างควบคุมไม่ได้"เซี่ยสือ ท่าทางแบบนี้ของคุณ ต่ำทรามจริงๆ""โยโย..."ฉันยังคงเยาะเย้ยต่อไป "ดูสิ แม้แต่พระเจ้าก็ยังไม่อยากให้ฉันอยู่กับคุณต่อไป"ใบหน้าของเขาซีดเผือดดวงตาเป็นสีแดง ในสายตาเหลือแต่ความเศร้าโศก"โยโย ผมแค่อยาก... พยายามชดใช้ให้คุณ...""ไม่จำเป็น!" ฉันตะคอกขัดจังหวะเขา "พ่อฉัน แม่ฉัน เราทำอะไรผิด?"ความเกลียดชังที่มีต่อเขาแผ่ซ่านไปจากตัวฉัน ทำให้เขาพูดไม่ออกสักพัก เขาก็ดึงแขนเสื้อของฉันเขาค่อยๆ ย่อเข่าลงและคุกเข่าอยู่หน้าเตียงของฉ
Last Updated : 2024-10-29 Read more