บททั้งหมดของ คุณหมอ❤️ที่รัก NC18++: บทที่ 11 - บทที่ 20

หลายวันต่อมากฤษฎิ์ขับรถสปอร์ตคันหรู Ferrari รุ่นใหม่ล่าสุดมาจอดหน้าเซเว่นฯ แห่งหนึ่ง เมื่อเขาทำธุระที่ไอ้เจ้าหลานชายตัวดีขอร้องเสร็จก็รีบบึ่งรถออกมาจากภัตตาคารหรูทันทีเพื่อที่จะเข้าเวรช่วงเย็นวันนี้ แต่ตอนนี้อาการง่วงเข้าเล่นงานเขาซะจนต้องแวะ เซเว่นฯ เพื่อหากาแฟเติมพลังให้ตัวเองดีดสักหน่อย“เซเว่นฯ ยินดีให้บริการค่ะ”เสียงพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ร้องบอกหนุ่มหล่อทันทีที่เขาเดินเข้ามาข้างในร้านอย่างตื่นเต้น เสื้อเชิ้ตสีขาวตัดกับกางเกงสแล็กส์สีน้ำเงินช่างดูดีหล่อเหลาราวกับรูปปั้นชวนให้พนักงานสาวตัวบิดม้วนด้วยความขวยเขิน“หาวว ง่วงจังเลยว่ะ เมื่อคืนไม่น่าดื่มกับไอ้หมอนัทเลย ง่วงชะมัด” กฤษฎิ์ยกมือขึ้นปิดปากก่อนที่จะเดินไปกดกาแฟใส่แก้ว เขาว่ากันว่ากาแฟเซเว่นฯ มันแรง นี่น่าจะจริงแฮะ เคยมีรุ่นน้องบอกมา แล้วนับตั้งแต่นั้นมาเขาก็ดื่มแต่กาแฟเซเว่นฯ เป็นประจำ เพราะกาแฟที่ว่าราคาแพงยังเอาเขาไม่อยู่สักแก้วเลย ของเขาดีจริง ๆ แถมราคาไม่แพง มือแกร่งหยิบแก้วกาแฟออกมาเตรียมกดน้ำแข็งแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีแรงจิ้มเบา ๆ ที่ต้นขาจึ้ก จึ้ก จึ้กเมื่อก้มลงมองก็เห็นสาวน้อยหน้าตาน่ารักยืนยิ้มแฉ่งเผยลักยิ้มทั้งส

ตุ้บเสียงตะกร้าขนมหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมดพร้อม ๆ กับเสียงหวีดร้องด้วยความตกใจของที่รัก ส่วนกฤษฎิ์วิ่งด้วยความเร็วสุดชีวิตไปคว้าตัวแก้มใสมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะถูกรถชนด้านข้างเต็มแรงจนกระเด็นกลิ้งไปหลายตลบพร้อม ๆ กับแก้มใสที่อยู่ในอ้อมแขนที่แน่นิ่งไปทันทีเมื่อร่างของกฤษฎิ์ไปชนกับขอบฟุตบาท“อะ ซี้ดด เจ็บชะมัด”กฤษฎิ์ร้องครางด้วยความเจ็บปวดก่อนจะคลายอ้อมกอดที่มีแก้มใสนอนแน่นิ่งอยู่“ฮึก ฮืออ แก้มใส แก้มใสลูกแม่”ร่างบอบบางของที่รักวิ่งร้องไห้ทั้งน้ำตามาหาแก้มใสกับกฤษฎิ์ เมื่อมาถึงก็รีบเข้ามาจับตัวแก้มใสที่นอนอยู่ในอ้อมแขนกฤษฎิ์ทันทีพยาบาลที่เห็นเหตุการณ์รีบวอร์เรียกคนข้างในให้เอารถเข็นเตียงนอนพยาบาลฉุกเฉินออกมารับผู้บาดเจ็บโดยด่วน“ที่รัก แก้มใส ลูก”กฤษฎิ์อึ้งไปทันทีที่เห็นที่รักร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ แก้มใสที่นอนแน่นิ่งอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง“ฮึก ฮืออ คุณหมอช่วยแก้มใสด้วย ช่วยลูกที่รักด้วย ฮือออ”ที่รักจับมือกฤษฎิ์ไว้แน่นก่อนจะขอร้องอ้อนวอนให้กฤษฎิ์ช่วยแก้มใสทั้งน้ำตา“ฉิบหายแล้วไหมล่ะ”สบถคำหยาบออกมาทันทีเมื่อเห็นเลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากขมับของแก้มใสบ่งบอกว่าแก้มใสนั้นหัวแตก

แกรก เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากที่รักที่กำลังจะป้อนมื้อเย็นเด็กหญิงแก้มใสให้หันไปมอง ก่อนจะชะงักมือพร้อมกับมองยังผู้มาเยือนทันที“เอ่อ คุณหมอ”“ลุงหมอขาา”เสียงแก้มใสที่ร้องเรียกกฤษฎิ์เสียงดังกลบเสียงแผ่วเบาของที่รักทันที“ว่าไงจ๊ะลูกสาว...อ้อ แก้มใส”กฤษฎิ์เล่นลิ้นหลุดคำว่าลูกสาวออกมาให้อีกฝ่ายตกใจเล่น ที่รักหยุดชะงักช้อนแทบหลุดมือก่อนที่จะมองกฤษฎิ์อย่างระแวงระคนสงสัย ที่หลุดพูดออกมาเขารู้หรือตั้งใจกันนะ“ลุงหมอมาเยี่ยมแก้มใสเหรอคะ”เด็กหญิงแก้มใสวิ่งเข้ามากอดขากฤษฎิ์ไว้อย่างออดอ้อนทันที“ใช่แล้วพ่อ...อืม ลุงหมอมาเยี่ยมแก้มใสคนเก่งค่ะ”ตั้งใจหลุดคำว่าพ่อออกมาให้ที่รักได้ยินเป็นครั้งที่สอง ที่รักตกใจมากเผลอทำช้อนหล่นลงพื้นเสียงดังก้องทันทีแก้มใสมองคนเป็นแม่อย่าง งง ๆแกร๊ง“แม่ขาทำไมทำช้อนหล่นล่ะคะ”ถามที่รักอย่างสงสัยก่อนที่เธอจะลนลานเก็บช้อนด้วยมือที่สั่นเทาทันทีทำไมถึงแทนตัวเองว่าพ่อล่ะ ตั้งใจหรืออะไรกันแน่นะ“แม่ไม่ทันระวังจ้ะลูกตกใจเหรอคะ”ปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะถามลูกสาวตัวน้อยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แก้มใสไม่ตอบก่อนจะหันมาหากฤษฎิ์พร้อมกับบอกอีกฝ่ายเสียงใส“ลุงหมอข

เช้าวันต่อมาแกรก“ว้าย ตาเถร “พยาบาลสาวร้องด้วยความตกใจเสียงดังก่อนที่จะยกมือปิดปากไว้ดวงตาเปิดกว้างอย่างตกใจกับภาพที่เห็น“จุ๊ จุ๊ เบา ๆ สิคะพี่พยาบาลขาเดี๋ยวแม่ขากับลุงหมอตื่น”แก้มใสที่นั่งเล่นของเล่นอยู่รีบหันมาทำท่าจุ๊ปากทันทีเพราะกลัวคนทั้งสองจะตื่น“อะ เอ่อ คือว่า คือ”มองภาพตรงหน้าอย่างตะลึงไม่หาย ท่านประธานของเธอทำไมถึงมานอนกอดเด็กสาวคุณแม่ของน้องแก้มใสกันได้นะแล้วดูกอดสิแน่นเชียวอย่างกับกลัวจะหายไปเลยแน่ะ อิจฉาสาวน้อยในอ้อมกอดท่านประธานจัง“มาเล่นของเล่นกับแก้มใสไหมค้า”สาวน้อยแก้มใสร้องถามอย่างอารมณ์ดี“อื้ออ”เสียงที่รักดังขึ้นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ามีเสียงรบกวนการนอนหลับพักผ่อนของเธอ ก่อนที่จะขยับตัวยุกยิกอย่างอึดอัดเมื่อรู้สึกว่าแรงรัดที่เอวแน่นจนดิ้นไม่หลุดเปลือกตาสวยค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาทีละนิดก่อนจะปรับสายตาให้เข้ากับแสงไฟภายในห้องแล้วหันมาเขย่าแขนคุณหมอที่นอนกอดเธอแน่นเชียว“คุณหมอคะตื่นได้แล้ว เดี๋ยวลูกตื่น”มือเล็กจับแขนของกฤษฎิ์เขย่าเล็กน้อยเพื่อปลุกคนตัวโตที่นอนกอดเธอทั้งคืนโดยไม่ได้รู้เลยว่าไม่ได้อยู่เพียงลำพังกันสองคน“อื้ออ ที่รักขอนอนต่อแป๊บ”กฤษฎิ์พึมพำงึมงำเ

2 วันต่อมาโรงพยาบาล Nวันนี้เด็กหญิงแก้มใสได้ออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อย โดยที่กฤษฎิ์เป็นคนเซ็นอนุมัติเพราะเขาตรวจดูอาการของลูกสาวแล้วปกติดีไม่มีอะไรที่ต้องกังวลคงจะมีเพียงแค่แผลบนศีรษะเท่านั้นที่รอให้หายดี และเขามั่นใจในฝีมือการเย็บแผลของเขาว่าดีพอที่จะทำให้ไม่ทิ้งแผลเป็นแผลใหญ่ไว้บนหน้าผากลูกสาวแน่นอน“พ่อขามาแล้วว”แก้มใสลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงคนไข้ก่อนจะรอผู้เป็นพ่อมาอุุ้มซึ่งกฤษฎิ์ก็ไม่รอช้าเข้าไปอุ้มแก้มใสมาไว้ในอ้อมกอดทันที“ดีใจไหมคะได้กลับบ้านแล้ววันนี้”ถามลูกสาวตัวน้อยอย่างอารมณ์ดีวันนี้กฤษฎิ์มาในชุดลำลองสบาย เขาตั้งใจมารับลูกสาวกลับบ้านโดยเฉพาะและมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปคุยกับผกาแม่ของที่รักด้วย“ดีใจค่ะพ่อขา พ่อขาจะไปอยู่กับแก้มใสที่บ้านด้วยใช่ไหมคะ”ยิ้มจนตาหยีโชว์ลักยิ้มสวยให้ผู้เป็นพ่อ ก่อนจะวาดแขนโอบคอผู้เป็นพ่อเอาไว้แน่นแล้วซบหน้าเล็กลงกับอกแกร่ง ส่วนกฤษฎิ์นิ่งงันไปทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเรื่องนี้เขายังไม่ได้ตกลงกับแม่ของลูกเลยว่าจะเอาแบบไหนเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะรอคุยทีเดียวกันไปเลย“อยู่สิคะ แก้มใสอยู่ไหนพ่อขาก็อยู่นั่น เราจะอยู่ด้วยกันทุกวันเลยค่ะ”ก้มลงหอมแก้มลู