All Chapters of Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: Chapter 211 - Chapter 220

NAPANGANGA si Katherine habang nakatitig. “S-Seryoso ka? Hindi ‘yun magagawa ni Lian.”“Kahit ako rin naman pero pinakita sa’kin ni Jared ang sugat sa leeg ni Sheena. Teka, sa susunod na lang natin ‘to pag-usapan dahil kailangan ko na silang puntahan.”“Sa’n munang estasyon nila dinala ang kaibigan ko?”“Hindi ko rin alam. Sige na, kailangan ko na talagang umalis.”Bago pa man ito mapigilan ni Katherine ay nakailang hakbang na palayo si Levi. Kaya gulong-gulo na siya ng mga sandaling iyon. Hindi niya naman pwedeng sabihin sa magulang ni Lian ang nangyari dahil baka samahan na ni Marilyn ang asawa sa kama kapag nalaman na nasa police station ang anak.Kinuha niya sa bag ang phone saka nag-scroll, pinag-iisipan na tawagan si Cain pero sa huli ay hindi niya magawa. Naaalala niya ang mga sinabi sa dating asawa at sa tingin niya ay hindi na siya nito kakausapin pa.Hanggang sa makatanggap ng message mula kay Yohan, kaya naisip niyang ito na lang ang pakiusapan na magtanong-tanong kung nasa

NAGTAKA si Katherine kung bakit humarang si Joey pero hindi na niya iyon pinansin at muling hinarap si Cain. “Wala akong balak na manggulo pero kailangan ko lang ang tulong mo… Si Lian.”Walang kaalam-alam si Cain sa sinasabi nito kaya tinanong niya ang assistant. Binulong naman ni Joey ang nangyayari kay Jared at Lian. Napatiim-bagang siya saka matalim itong tiningnan sa mga mata. Kung ano man ang problema ng kaibigan ay hindi niya panghihimasukan dahil labas siya roon. “Busy ako,” iyon na lamang ang sinabi niya at naglakad na palayo. Ang babae naman na kasama ay agad na sumunod matapos tingnan nang masama si Katherine.Nawalan ng sigla si Katherine nang lagpasan siya ng dating asawa. Sa isang iglap ay parang gumuho ang mundo niya nang makitang wala ng kalambing-lambing kung paano ito tumingin sa kanya.Parang gusto na lang niyang mapaupo sa kalsada lalo na nang nagsisialisan na ang mga taong naroon na nakiki-osyuso. Si Joey naman ay humingi lang ng paumanhin at naiintindihan naman n

NATIGILAN si Katherine sa narinig, bigla siyang nakakita ng pag-asa para sa kaibigan. Ngunit sa pagkakasabi nito ay tila lumalabas na tutulong lang si Luke dahil sa kanya at hindi dahil sa kaibigan din nito si Lian.Magkaganoon man ay hindi na niya iyon pinagtuonan ng pansin kahit pa may hindi sila pagkakaunawaan. Ang mahalaga sa kanya ay mailabas ang kaibigan sa selda bago pa ito mapatawan nang mas mabigat na kaso.“Talaga bang matutulungan mo si Lian?”“Oo naman, punta ka rito nang mapag-usapan natin ang detalye—“ saka sinabi ang address kung nasaan ito ngayon.Nagtaka naman si Katherine dahil hindi address ng ospital ang sinasabi nito. “Na-discharge ka na ba?”“Ang boring kasi sa ospital kaya nag-decide na ‘kong umuwi na lang at doon magpahinga tutal wala naman ng rason para mag-stay ako roon kung wala naman problema sa’kin.”“Okay, pupunta na ‘ko riyan.”Pagkatapos ng pag-uusap nila ay naligo na siya at nag-ayos. Mga ilang minuto lang din ay narating na niya ang sinasabi nitong lu

NANG magising si Lian ay nasa isang maliit na siyang silid, ibang-iba sa kwarto niya sa ospital. Purong puti ang nakikita, kama at maliit na drawer lang ang gamit na naroon. Wala rin bintana at ang pinto ay may maliit na bintanang rehas.Nang tingnan ang sarili ay iba na rin ang suot niyang damit. Maraming straps na ginagamit sa mga taong nawala na sa katinuan. Bigla siyang kinabahan at bumangon sa kinahihigaan, lumapit sa pinto saka sumilip-silip sa labas. “May tao ba riyan? Naririnig niyo ba ako?!”Ngunit nage-echo lang ang boses niya sa lugar. Hanggang sa makarinig siya ng lagabog mula sa kung saan at nagsimulang umingay. May sumisigaw at meron din naghahanap ng taong hindi niya kilala.Sobrang gulo ng mga sandaling iyon kaya hindi niya mapigilang mag-panic. Walang duda na dinala siya ni Jared sa mental facility.“Pakawalan niyo, ‘ko! Hindi ako baliw!” Gusto niya man kalampagin ang pinto ay hindi niya magawang makawala sa straps ng suot niyang damit. “Nakikiusap ako! ‘Wag niyo ‘kon

NANLAKI ang mga mata ni Katherine sa sinabi nito. Magkaganoon man ay agad na hinawakan niya ang kamay nito, gustong siguraduhin na hindi lang ito nabibigla, na talagang tutulong ito. “A-Anong gusto mong kapalit? Iyong kaya ko sana.”Hindi pa naiisip ni Cain kung ano ang gusto niyang maging kapalit. “S-Saka na lang natin ‘yan pag-usapan.”Tumango naman si Katherine at nang ibaba ang tingin sa kamay nilang magkahawak ay parang napapasong binitiwan niya ang kamay nito. “Magagawa mo bang mahanap agad si Lian? Nag-aalala talaga akong baka lumalala ang kondisyon niya ngayon.”“Hindi ko maipapangako pero susubukan ko.”Mariin naglapat ang labi ni Katherine, hindi malaman kung dapat niya bang ikatuwa ang narinig. Magkaganoon man ay mas mainam na iyon kay sa wala. “Salamat sa tulong tatawagan na lang kita.”“Ba’t ‘di ka muna mag-stay? Malayo ang biniyahe mo, tama?” agap ni Cain. Pansin naman niya na tila nag-iisip ito kaya may pahabol pa siya. “Babalik na rin naman ako mamayang hapon, ba’t ‘di