All Chapters of Single Mom: Chapter 101 - Chapter 108

Matapos ang ilang linggong paghahanda, ang buong bayan ay nagtipon-tipon sa isang espesyal na araw. Ang bawat isa ay may ngiti sa kanilang mga labi at puno ng pag-asa sa puso. Ang mga proyekto ng komunidad, na sa simula ay puno ng pag-aalinlangan, ay naging mga simbolo ng pagbabago. Sa araw na ito, isang bagong yugto ang magsisimula para sa kanilang bayan. Ngunit sa kabila ng saya at tagumpay, may isang tao na hindi makapagdesisyon kung siya ba ay makikisama o lalayo—si Adrian. Habang ang mga kabataan ay abala sa pag-aayos ng mga huling detalye para sa araw ng pagdiriwang, si Adrian ay nakaupo sa gilid ng parke, tinitingnan ang mga batang naglalaro at nagtitipon. Ang kanyang puso ay puno ng kagalakan, ngunit hindi maipaliwanag ang bigat na nararamdaman. Ang mga tanong tungkol sa hinaharap, ang mga hakbang na kailangang gawin, at ang mga hindi pa nasasagot na katanungan tungkol sa kanyang layunin ay patuloy na gumugulo sa kanyang isipan. “Adrian,” tinawag siya ni Alexa mula sa likuran

Ang araw ay nagsimula nang magdahan-dahan sa kanilang komunidad. Sa bawat umaga, tila may mga bagong pangarap na nag-aantay para matupad. Ngunit sa likod ng mga ngiti at tagumpay, may mga sugat pa ring kailangang paghilumin—mga sugat na hindi nakikita ng mata, ngunit ramdam na ramdam ng puso. Si Liza, matapos ang kanilang masinsinang pag-uusap ni Adrian, ay nagdesisyong maglaan ng oras para mag-isa. Tinutok niya ang pansin sa mga bagay na nakapagbibigay sa kanya ng kapayapaan—mga proyekto sa komunidad, pag-aalaga sa mga halaman sa kanilang hardin, at mga simpleng bagay na nagpapaalala sa kanya kung bakit siya nagsimula. Habang abala si Liza sa kanyang mga gawain, si Adrian naman ay nagpatuloy sa kanyang mga plano para sa komunidad. Sa bawat hakbang na ginagawa ni Adrian, nararamdaman niyang mas malalim ang kanyang pananaw sa buhay. Nakita niyang hindi sapat na magsimula lamang ng mga proyekto. Kailangan ding may kasamang malasakit at tunay na pag-aalaga sa bawat isa sa komunidad. Is

Ang araw ay magaan at makulimlim, isang magandang simula para kay Liza. Hindi niya alam kung anong hinaharap ang darating, ngunit alam niyang darating ang mga hamon na magtutulak sa kanya upang magpatuloy. Matapos ang ilang linggong pag-oorganisa ng mga proyekto, masaya siya sa mga nagawa nilang pagbabago sa kanilang komunidad. Ang mga kabataan ay unti-unting nakakaramdam ng bagong sigla at pag-asa. Ngunit sa kabila ng mga positibong pagbabago, may mga balakid pa rin silang kailangang pagdaanan. Habang nasa opisina si Liza, isang tawag ang tumunog mula sa kanyang telepono. Si Adrian, ang kanyang matagal nang kasamahan sa mga proyekto, ang tumawag. "Liza, kailangan mo bang makita ito?" ang sabi ni Adrian sa kabilang linya. "Anong nangyari?" tanong ni Liza, medyo nag-aalala. "May mga bagong isyu na lumabas. Hindi lang kami ang nagsasagawa ng mga programa, may mga tao na naglalabas ng mga maling impormasyon tungkol sa atin. May mga maling akusasyon at usapin na kailangang linawin," pa

Isang taon na ang lumipas mula ng magsimula si Liza ng mga proyekto sa kanilang komunidad. Marami na siyang natutunan mula sa mga pagsubok at tagumpay na pinagdadaanan nila. Ang mga kabataan na kaniyang tinulungan ay naging mga lider sa kanilang mga barangay at patuloy na nagsisilbing inspirasyon sa iba. Si Liza, na dati’y naglalakad sa dilim ng pagdududa, ay natutunan niyang yakapin ang mga hamon at gawing pagkakataon ang bawat pagkatalo. Habang naglalakad si Liza sa kalsada, napansin niyang ang buhay ay patuloy na nagbabago. Ang mga tao sa paligid ay mas masaya, mas magkakasama, at mas handang magtulungan. Ang kanilang komunidad, na dati’y puno ng kalungkutan at pagkakawatak-watak, ay unti-unting naging isang halimbawa ng pagtutulungan at pag-asa. Si Liza ay nakatanggap ng isang tawag mula kay Emil, ang matandang lalaki na madalas niyang makita sa tabi ng kalsada. Si Emil, na siya ring naging gabay ni Liza sa mga madilim na sandali ng kanyang buhay, ay may mensahe para sa kanya. "