Lahat ng Kabanata ng Deception: Kabanata 11 - Kabanata 17

I glanced at our house once more, huminga ako ng malalim para kahit papano ay gumaan ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko akalaing ganto kabilis kong lilisanin ang bahay na puro magagandang ala-ala namin ni Castiel. Halos hatinggabi na ng magpasya akong umalis, Neon gave me twenty hours to tell him the truth but I refused to follow his orders kaya nga heto ako at bitbit ang natutulog na si Castiel habang sa kanang kamay ay hila ko ang luggage kung saan naglalaman ng konting damit naming mag-ina.Hangga't wala pang pinanghahawakan si Neon ay aalis na kami. Ayaw kong dumating sa punto na kunin sa akin si Cast. Hindi ko iyun kaya, ikamamatay ko kapag nawala ang anak ko.I decided to leave this house and give up my job for the sake of my peace of mind.Habang naglalakad ako ay unti-unting bumagal ang bawat paghakbang ko ng may maaninag akong tao na nakatayo at nakasandal sa kotse saglit kong binalewala iyun at nagpatuloy sa paglalakad pero napakurap-kurap ako at hindi ako halos makahinga ng

Nanatili pa ding nanlalaki ang mga mata ko sa nangyare. I thought it was a dream, but seeing Neon in front of me wearing boxer shorts only and smiling devilishly at me makes me want to bump my head on the wall of this room. "Hi there sweetheart." He greeted me happily. "Did you enjoy my tongue and fingers?" Tanong niya pa sakin dahilan para manliit ako sa sarili ko, naramdaman ko pa ang pamumula ng pisngi ko pero hindi maari ang ganto, so when realization hit me really really hard I hastily kick his shoulder and grab the blanket so I can cover my lower body. "Gago ka!" Galit kong mura sa kanya, ngayon ay nakasalampak na sya sa sahig dahil sa ginawa kong pagsipa. Nakangiweng tinignan niya ako habang hinihimas-himas nya ang nasaktang balikat. "Why did you do that?" Galit din nyang tanong sa akin kaya napalunok ako dahil sa nakakatakot niyang anyo. Tinapangan ko ang sarili tsaka ko sya galit na sinagot. "You take advantage of me." May diing sabi ko na ikinatawa niya ng pagak. Tum

I WOKE up early, I can't sleep well last night. Namamahay siguro ako kaya kahit anong pikit ko ay hindi magtuloy-tuloy ang tulog ko, isang dahilan na rin siguro na hindi ako sanay na walang katabing Castiel. After what happened last night Castiel requested that he'll be sleeping next to Neon at hindi naman ako ganun ka heartless para hindi siya pagbigyan lalo pa at nakikita kong sabik siya sa kalinga ng ama na medyo ikinalulungkot ko din talaga, sinubukan ko naman talaga para sana bago siya magkaisip ay makakagisnan niya si Neon pero iba siguro talaga ang plano samin ng tadhana. Bumangon ako mula sa kama at dumiretsong banyo para maghilamos at magsepilyo pagkatapos nun ay nag desisyon akong pumunta sa labas. Naweweirduhan padin ako sa mansyon na 'to, masyadong malaki pero miske isa ay wala akong makitang tao dito. Malinis naman itong tignan at halata din namang alaga lalo na ang parteng garden na nakita ko mula sa silid namin ni Castiel ng sumilip ako kahapon pero dalawang araw na

IT'S been years since I've last seen this face, an emotionless girl with a class. Wearing make-up, jewelry and an elegant white dress. I once threw a fancy life for the sake of my unborn child but now I'm going back to my former life because I agree to marry Neon for the sake of Castiel. Two weeks had passed since that night where I accepted my faith. Neon decided to have a civil wedding, he was the one who planned everything and I did nothing but to agree. He is trapping me, I don't know what he is planning but I stop caring or thinking too much about it. Tinignan kong muli ang sarili ko, malungkot na mata, magulong isipan at galit sa puso ang nangingibabaw sakin ng mga oras na ito. Wedding day is supposed to be the happiest day for everyone, especially for the bride but not for me. Mamaya lang ay ikakasal na ako sa kanya at dapat masaya ako pero iba ang pakiramdam ko ng mga oras na ito. My heart is shattering, my mind is in chaos-- this day is a nightmare. Bakit kailangan