บททั้งหมดของ ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: บทที่ 151 - บทที่ 160

ครู่ต่อมา เฟิ่งชูอิ่งก็มองเห็นสตรีนางหนึ่งที่มีรูปโฉมงดงามเป็นเอกเดินเข้ามาด้านในเฟิ่งชูอิ่งเคยพบเจอผู้หญิงหน้าตาสวยมาทุกประเภท แต่เพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงที่สวยถึงเพียงนี้เป็นครั้งแรก สวยจนนางบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกนางคิดว่าคงต้องใช้คำว่า ‘โฉมสะคราญแห่งยุค’ มาบรรยายรูปลักษณ์ของสตรีตรงหน้าสตรีนางนี้มีดวงตาดอกท้อที่งดงามอย่างยิ่ง แล้วยังคล้ายคลึงกับดวงตาของจิ่งโม่เยี่ยอยู่หลายส่วนด้วยแต่ถึงนางจะงดงามสักแค่ไหน เฟิ่งชูอิ่งก็ยังเผลอดูโหงวเฮ้งของนางในพริบตาต่อมาอยู่ดี จุดกลางหน้าผากของนางแคบและมีรอยพับ ติ่งหูเล็กบาง เป็นลักษณะโหงวเฮ้งของพวกที่ไร้ใจนางจึงเปิดเนตรทิพย์มองเส้นโชคชะตาที่ผูกโยงกันไว้ทั้งหมดของสตรีนางนี้ ก่อนนางจะถอยออกไปข้างๆ อย่างเงียบงันเพราะนางมองเห็นว่าสตรีที่อยู่ตรงหน้านี้ คือมารดาผู้ให้กำเนิดของจิ่งโม่เยี่ยพระสนมสวี่เดินมาหยุดตรงหน้าจิ่งโม่เยี่ยแล้วเอ่ยว่า “เยี่ยเอ๋อร์ เจ้าจัดงานเลี้ยงวันเกิดขึ้นที่นี่ เหตุใดไม่แจ้งให้แม่ทราบบ้างล่ะ?“ตอนแรกข้าไปหาเจ้าที่จวนอ๋องในเมือง ต้องสอบถามคนตั้งมากมายกว่าจะรู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่”องค์ชายทั้งหมดที่เดิมทีคิดจะเดินทางกลับ ยามนี้กล

เฟิ่งชูอิ่งมองเห็นรอยประทับสีแดงบนฝ่ามือของตนเองได้อย่างชัดเจน ซึ่งรอยประทับดังกล่าวเป็นค่ายกลชนิดหนึ่งแม้นางจะเป็นผู้เชี่ยวชาญลัทธิเต๋า แต่กลับเพิ่งจะเคยเห็นค่ายกลที่ชั่วร้ายแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ายกลชนิดนี้นางไม่เคยพบเห็นมาก่อน แต่นางสามารถคำนวณจากรูปแบบของค่ายกลได้ว่ามันเป็นค่ายกลที่กลืนกินเลือดลมของมนุษย์เป็นอาหารเรื่องนี้ทำให้สามทัศน์ของนางถูกทำลายโดยแท้จริง นางพบหน้าพระสนมสวี่ครั้งแรก อีกฝ่ายก็ลงมือโหดเหี้ยมเช่นนี้แล้วการกระทำแบบนี้ใช้คำว่าชั่วร้ายยังบรรยายไม่หมดเลย มันต้องเรียกว่าเสียสติไปแล้วจิ่งโม่เยี่ยชี้รอยแดงบนมือนางแล้วถามว่า “มันคืออะไร?”เฟิ่งชูอิ่งไม่ยอมตอบ นางถามกลับว่า “พระสนมสวี่เคียดแค้นท่านขนาดนั้นเลยหรือ?”ก่อนหน้านี้นางไม่เคยล่วงเกินพระสนมสวี่ ดังนั้นสามารถที่พระสนมสวี่ลงมือกับนางอย่างโหดเหี้ยม ก็อาจจะเป็นเพราะจิ่งโม่เยี่ยนางถามจบก็พลันคิดได้ว่าคำถามของนางไร้สาระสิ้นดีเพราะเมื่อครู่เขาก็บอกเองว่าพระสนมสวี่เป็นมารดาแท้ๆ ของเขาเองนัยน์ตาดอกท้อของจิ่งโม่เยี่ยทอประกายมืดหม่นออกมา ชี้รอยแดงบนมือของนางแล้วถามซ้ำ “มันคืออะไร?”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “มันคือค่ายกลที่กลืนกิ

จิ่งโม่เยี่ยลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ “ถ้างั้นก็พอแค่นี้แหละ ไม่ว่าจะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่ช่วยอะไรหรอก“เพราะอย่างไรเจ้าก็ต้องจำเรื่องหนึ่งไว้ให้แม่น บนโลกใบนี้ คนที่อยากจะให้เจ้าตายมีอยู่เยอะเชียวล่ะ”เฟิ่งชูอิ่ง “......” ทำไมชีวิตนางถึงได้เศร้าขนาดนี้นะ!พวกคนในจวนสกุลหลินก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ทางฝั่งจิ่งโม่เยี่ยนี่แหละแย่ของจริง คนที่อยากจะฆ่าเขาให้ตายมีมากมายนับไม่ถ้วน นางเลยพลอยซวยไปด้วยจิ่งโม่เยี่ยถามนาง “เจ้าทำลายค่ายกลนี้ได้หรือไม่?”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า “ไม่มีปัญหา”นางกล่าวจบก็ใช้มือสร้างคาถาขณะที่ปากพึมพำบทสวดบางอย่างไปด้วย จากนั้นก็ยื่นมือออกไปด้านหน้า นิ้วชี้และนิ้วกลางเหยียดตรง ขณะที่นิ้วอื่นๆ พับลงท่ามุทราของนางวาดผ่านค่ายกลดังกล่าวเบาๆ เสียงโหยหวนแหลมแสบแก้วหูพลันดังออกมาจากในค่ายกลพริบตาต่อมา ไอสีดำสายหนึ่งก็ปรากฏออกมา จิ่งโม่เยี่ยรู้สึกตาลายไปชั่วขณะ กลางอกพลันกระตุกวูบ ก่อนภาพเบื้องหน้าจะมืดสนิทเฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าเขาท่าทางแปลกๆ จึงใช้มีดเล่มเล็กกรีดปลายนิ้วจนเลือดแดงสดหยดออกมาก่อนจะใช้มือที่เปื้อนเลือดวาดยันต์เต๋ากลางอากาศ ยันต์แผ่นหนึ่งพลันปรากฏออกจากความว่างเปล่า ห่อหุ้ม

เฟิ่งชูอิ่งเบิกตากว้างมองไปทางฉินจื๋อเจี้ยน จ๋างสื่อของจิ่งโม่เยี่ยผู้นี้เป็นคนโผงผางตรงไปตรงมาไม่น้อยเลยเรื่องนี้แม้แต่นางยังไม่กล้าคิด แต่ฉินจื๋อเจี้ยนกลับกล้าคิดแทนเขาจิ่งโม่เยี่ยปรายตามองฉินจื๋อเจี้ยน “เจ้ามีปัญหาหรือไง?”ฉินจื๋อเจี้ยน “......มิกล้า!”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางแอบส่งสายตาให้จิ่งโม่เยี่ย ถามว่า “ท่านอ๋องจะแช่น้ำร้อนกับข้าจริงๆ หรือเพคะ?”จิ่งโม่เยี่ยยกมือขึ้นเขกกะโหลกนางดังโป้ก “เจ้าฝันไปเถอะ!”เฟิ่งชูอิ่ง “......”อะไรคือการบอกให้นางฝันไปเถอะ?คำพูดของเขาเมื่อครู่นี้มันชวนให้คนเข้าใจผิดไม่ใช่หรือไงฉินจื๋อเจี้ยนอมยิ้ม “ข้าจะไปเตรียมของจำเป็นให้เดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”เฟิ่งชูอิ่งยกมือกุมศีรษะแล้วถลึงตาใส่จิ่งโม่เยี่ย เขากลับหัวเราะเบาๆ ฉินจื๋อเจี้ยนที่เห็นฉากดังกล่าวก็แอบส่งเสียง “ชิ” เขาเพิ่งจะรู้ว่าท่านอ๋องของตนเองชักจะต่ำช้าลงทุกวันแล้วทั้งที่ตัวเองมีคนในใจแท้ๆ แต่ยังหยอกเย้าว่าที่พระชายาเช่นนั้นอีกเพียงแต่ทุกครั้งที่จิ่งโม่เยี่ยเจอหน้าพระสนมสวี่ เขาจะอารมณ์ไม่ดีอย่างถึงที่สุดแต่คราวนี้จิ่งโม่เยี่ยกลับดูไม่หงุดหงิดอะไร ซึ่งเป็นเรื่องที่หายากมากเขาคิดว่าจิ่งโม

เจ้าอาวาสพยายามประท้วงเรื่องนี้ แต่ฉินจื๋อเจี้ยนกลับทำเป็นไม่รับรู้จิ่งโม่เยี่ยไม่สนใจพวกเขา ตอนนี้เขากำลังเป็นห่วงอีกเรื่องหนึ่งอยู่ หลังจากไปแช่น้ำร้อนแล้วเฟิ่งชูอิ่งก็หายเงียบไปเลยเขาสั่งให้สาวใช้ไปตามเฟิ่งชูอิ่ง ผลคือสาวใช้คนนั้นหายไปประมาณหนึ่งเค่อแล้วก็ไม่กลับมาเช่นกัน เขาจึงตัดสินใจออกไปดูด้วยตัวเองเพียงก้าวเข้าไปที่ริมบ่อน้ำพุร้อน เขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติแล้วตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่มืดสนิท ตรงนั้นกลับเต็มไปด้วยหมอกหนาน้ำในบ่อน้ำพุร้อนก็จริง ปกติจะเกิดไอน้ำลอยขึ้นมาบ้างก็ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไร แต่ไอน้ำเพียงอย่างเดียวไม่มีทางหนาแน่นขนาดนี้แน่จิ่งโม่เยี่ยมองสำรวจรอบด้าน พบว่าเส้นทางด้านในจู่ๆ ก็เพิ่มจำนวนขึ้นมาอย่างกะทันหัน ป่าไม้รอบๆ ก็รกชัฏจนผิดวิสัยนัยน์ตาของเขาหม่นหมองลงหลายส่วนนับตั้งแต่เขาโดนคนช่วงชิงโชคชะตาไป ความโชคดีของเขาก็ติดลบ ความเฮงซวยทุกอย่างที่ไม่น่าจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้ เขาล้วนพบพานมาหมดแล้วการออกจากจวนแล้วถูกผีบังตาจนหลงทางเป็นเรื่องปกติ บางครั้งยังถูกพวกวิญญาณร้ายคิดจะดูดกลืนเลือดเนื้อด้วยซ้ำด้วยเหตุนี้เอง วันที่เขาเห็นเฉี่ยวหลิงทำลูกตาหล่นออกจากเบ้า ทำคาง