Lahat ng Kabanata ng Take Me Down, Professor: Kabanata 81 - Kabanata 90

  "Ano 'yang naririnig kong maagang uuwi?" singit ni Mill, na kalalabas lang ng office ni Miss Sapphire. Si Mill ay ang aming finance specialist. "Alam ba 'yan ni Miss Ayu?" pagtukoy niya sa brand manager namin.   "Oo naman! Matik na 'yon! Kapag sinabi ni Miss Sapphire, makakarating na agad kay Miss Ayu!" sabat ni Erl na ngayo'y dahan-dahang naglalakad dahil may hawak siyang dalawang tasa—isa para sa kape niya, isa para sa tsaa ko. Nagtawanan naman kaming lahat. Kahit papaano ay nakakasabay na ako sa kanila. Lumalabas ang ibang side ng personality ko. Masaya palang magkaroon ng magandang working environment na walang pressure dahil competitive lang sa kaniyang sarili at hindi sa ibang kumpanya. Kapag ganoon pala ang mindset, panatag lang ang takbo mo.   "Team! We have a problem!"  

"If you don't have any further questions, shall we?" tanong ni Miss Levanier na ngayon ko lang napagtanto na ako pala ang kausap. T-teka! Ano bang nangyayari? Para naman akong kinikidnap dito? Pumasok ako dito sa Safira tapos sa LMC ako mag-oopisina?Naguguluhan ako!Napatingin akong muli kay Miss Sapphire, pati na rin kay Miss Ayu, Mill, Erl, Zedee, and Caylie. Kapuwa silang nakangiti habang tinataboy ako. Ano 'to? Itutulak nila ang isang walang kamuwang-muwang? Sabak agad? Wala man lang orientation? Anong gagawin ko ro'n?"She'll explain it to you on your way," paalam sa akin ni Miss Sapphire habang ipinapagaspas ang kaniyang kamay sa hangin.Wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod

Natanaw ko kaagad ang isang lalaking nakatalikod sa akin. Nakaharap siya roon sa glass barrier na pumapalibot sa kaniyang opisina. Kitang-kita ang iba't ibang building mula roon. Maganda at nakakatapos ng hininga, pero mas nakakaubos ng hininga ang makitang ilang metro lang ang pagitan namin ng taong matagal ko nang hinihintay na makita. Ilang beses kong ipinalangin sa Diyos na makita siyang muli, pero ngayong nasa harap ko na siya, hindi ko alam ang gagawin ko. Nakatingin lang ako sa malapad niyang likod na siyang una kong nakita noong iniligtas niya ako sa bar. Iyon ang likod na hindi ko gustong makitang talikuran ako.Isinara ko ang pinto. Napayuko ako, dahil hindi ko rin alam ang unang salitang sasambitin sa kaniya. Nanghihina ako. Hindi ako makapag-isip nang maayos. Dapat ko ba siyang batiin?Tama, hindi na

Kinuha ko ang phone ko para tawagan si Miss Sapphire. I should apologize. Alam ko mahalaga 'to sa kaniya, pero hindi ko talaga kayang makita si Ismael lalo na't kasama ang fiance niya. Dinudurog ako. And I am really disappointed with myself because I was too unprofessional to bring my personal things into business. I shouldn't have reacted that way.I was waiting for Miss Sapphire to answer the call when someone grabbed my phone from me. I was about to react when I saw Ismael holding it. He immediately held my hand and pulled me away."W-what are you doing?!" I asked. "Bitiwan mo ako! Ano ba?!"But instead of listening to me, he interlocked his fingers with mine. I was in a panic, seeing those employees now surprised to witness their boss holding someone's hands. 

 "A-anong kailangan mo sa 'kin?" nauutal kong tanong, habang humahakbang paatras. Never did I imagine that I will experience something like this. Nanghihina ako. Kaya ko namang lumaban pero ngayong nakikita kong may hawak siyang kutsilyo, tila ba nawalan ako ng wakas. Kung dati ay hindi ako natatakot na mamatay, hindi ko alam bakit ngayon ay takot na takot ako. Nangangamba. At ang tanging naiisip ko lang ay walang iba kung hindi si Ismael.Puno ng pagsisisi ang puso ko. I should have just accepted him if I know this would happen. Ni hindi man lang ako nagkaroon ng pagkakataong humingi ng tawad sa muli kong pagsampal sa kaniya kanina."Something you have that you will not know when I take it."It's my life.He's after my l