All Chapters of The Vow of a Virtuous: Chapter 1 - Chapter 7

“Miss Del Fuentes, you will be the first one to go to the black room with me.”“A-ako po?” Nauutal kong tanong habang nakaturo ang daliri ko sa sarili ko. Just making sure I didn't mishear it. Hoping it is not me and I was only daydreaming.“You're the only Miss Del Fuentes here. Yes, you're the first one who will be going to the dark room.” She paused and looked at me. I am secretly shaking. I cannot understand my feelings! “Ready or not, you have no choice but to go for it or just give up the chance to get the position and your efforts will be in vain?” She asked and a playful smirk formed her lips. That hits me. She is absolutely right!“My apology, Miss. I am ready now!” Lakas loob kong sagot. There, a cutest smile formed in her lips.May pagpipilian ba ako kung sakali? ‘Di ba wala?“Good!”Pabigat ng pabigat at hakbang ko habang papalapit na kami sa dark room na sinasabi ni Miss K. “Be ready. Good luck again!” She said before opening the door. I only respond with a smile.I was

Bakit mabigat ang pakiramdam ko? Anong nangyari? Gising ang kaluluwa ko pero sobrang bigat ng katawan ko. Dahil hindi ko pa mabuksan ang mga mata ko, gumamit ako ng sapat na lakas para kapain ang higaan ko. Kumunot ang noo ko dahil sa sobrang lambot nito. Hindi ganito ang higaan ko. Kaya pala, komportable ang katawan ko dito.Hindi ko pa talaga kayang bumangon. Nagpadala ako sa gusto ng katawan ko—ang matulog ulit kahit hindi ko alam kung nasaan ako, kung kaninong kwarto ito.Nagising ako ulit ng narinig ang ingay dahil sa pagbukas ng pintuan. Bumangon ako ng walang sabi-sabi, walang pake sa itsura ko. I almost faint the moment I saw the man who's entering the room where I am at.He's standing proudly as if he just caught a golden fish in the ocean. Anong ginawa niya sakin? Why Am I here? Why is he here?! Nagugulohan ako. Marami akong katanungan na umiikot sa isip ko. Mas nadagdagan ito ng inilibot ko ang mata ko sa paligid ng kwarto kung saan ako. I've never been in this place befor

After he left me in the dining room, I waited for a minute before deciding to follow him outside. The curiosity drives me to do so. Gusto kong makita kung paano siya makakaalis sa islang ito na wala naman akong nakikitang bangka. Maingat akong lumabas ng bahay at nagtago sa isang puno. I saw him talking to someone through his phone. Ilang saglit pa ay may narinig akong ingay mula sa taas. Tumingala ako para makita iyon—it's a chopper.Dahan-dahang bumaba ang chopper malayo sa kanya. He then looked at it and started walking near it. May lalaki na bumaba ng chopper at pinag buksan siya nito. Tumingin muna siya sa gawi ng bahay bago siya tuluyang sumakay dito. Hinintay kong tuluyan silang makaalis bago ako pumasok ulit sa bahay.“Siguro iyon din ang ginamit niya para dalhin ako dito sa lugar na ito,” malungkot kong sambit ng nasa kama na ako.Hinanap agad ng mga mata ko yung sinabi niyang paper bag. Nang makita ko ito, kinuha ko ito at binuksan. “Mapili ba ang pinsan niya kaya gusto ni

Nginitian ko lamang siya. Ayokong bigyan ng meaning ang sinabi niya kahit kanina pa parang may iba siyang gustong sabihin. Gosh! Is this normal? We just met, alright? Bakit ganito na agad siya kung makapagsalita, kung kausapin ako? Is he always like this whenever he's talking to someone? It really makes me wonder.The food is already here. While we are eating, paminsan-minsan na nagtatanong si Callian sa akin ng random restions and I tried my best to answer those. Hindi naman ako nahirapan sa pagkain kasi kahit na hindi ako mayaman, medyo may kaalaman ako sa pag gamit ng mga utensils na ginagamit sa ganito kagarang restaurant. Naalala ko pa noong high school pa ako, I think I attended seminars and workshops that are quite related to this stuff. I did enjoy the food and the company of him as well. “Do you want more?” He suddenly asked.“Busog na po ako. Salamat.” He nodded and paid the bills. Ang dami niya kayang inorder para sa amin. At hindi naman ako picky eater kaya medyo napa