All Chapters of ไม่ยอมแต่ง พอลาออกมาร้องไห้หาอะไร: Chapter 71 - Chapter 80

เมื่อเห็นเธอมา เซี่ยหนานก็ขยับออกไปอีกเล็กน้อย ด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุกบนใบหน้า"ให้เงินที่เหลือกับฉัน ไม่งั้นฉันจะกระโดดจากที่นี่ แต่ฉันจะโพสต์ออนไลน์ก่อนที่ฉันจะกระโดด" เปิดเผยให้พวกเขาเห็นว่าหลู้เหวินโจวไล่ฉันออกโดยไม่มีเหตุผล เพื่อป้องกันไม่ให้ฉันเข้าใกล้คนรักตัวน้อยของเขา ฉันกระโดดลงจากตึกเพราะตกงานและคิดไม่ออก เฉีนวอี คุณคิดว่าในงานฉลองหลู้กรุ๊ปวันนี้ ฉันเอะอะแบบนี้ มันส่งผลกระทบอย่างมากต่อหลู้เหวินโจวหรือไม่?ถ้าไม่อยากทําแบบนี้ ก็ให้เงินมาเตรียม ไม่งั้นจะแบกรับผลที่ตามมา "เธอพูดไปพร้อมกับแสดงสําเนาที่เตรียมมาก่อนมีรูปภาพและข้อความ และกล่าวกันว่าน่าสังเวช เฉียวอีรู้ว่า หากสื่อรู้เรื่องนี้แล้วมันจะขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนอกจากนี้ ตอนนี้เป็นการเฉลิมฉลองครบรอบของหลู้กรุ๊ป และสาขาด้านข้างของตระกูล หลู้ กําลังจ้องมองไปที่หลู้เหวินโจวในวันสําคัญเช่นนี้ หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น มันจะมีผลกระทบอย่างมากต่อเขา เธอจะไม่ยอมให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่หัวใจของเธอเจ็บปวดเธอไม่คาดคิดว่า แม่จะสูญเสียความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถึงขนาดนี้ ผลักเธอไปสู่ขอบของชีวิตแล

เหยียนซิงเฉิงพาเฉียวอีไปหาจิตแพทย์หลังจากการทดสอบหลายครั้งฉันได้รู้ว่า เฉียวอีเคยมีโรคซึมเศร้าอย่างหนักไปก่อน และโรคกำเริบในวันนี้ ก็เพราะการตอบสนองต่อความเครียด เห็นคนที่ไม่ควรเห็น เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเฉียวอี ดวงตาของเหยียนซิงเฉิงก็ชื้นเล็กน้อย เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลข "พี่หลง ช่วยฉันหาผู้หญิงชื่อเซี่ยหนาน "สองชั่วโมงต่อมา เหยียนซิงเฉิงได้พบกับเซี่ยหนาน มือและเท้าของเธอถูกมัด และเธอสวมผ้าปิดตาสีดําปิดตาปากเอาแต่ดุและสบถ เหยียนซิงเฉิงยืนสูบบุหรี่และมองเธออย่างเงียบ ๆเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ที่ทําให้เฉียวอีทุกข์ใจมาหลายปี และก็เป็นเพราะเธอ ทำให้เฉียวอีคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เธอโหดเหี้ยมแค่ไหน จนบีบรัดลูกสาวของเธอไปสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวังและเธอก็ยังไม่รู้ว่แก้ตัว เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หัวใจของเหยียนซิงเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะหยดเลือด เขาดับก้นบุหรี่และสั่งให้พี่หลงอยู่ข้างๆ "หาที่ที่ไม่อันตรายแล้วตี "เมื่อได้ยินคําสั่งลูกน้องของพี่หลงก็เริ่มต่อยและเตะ มันเจ็บมากจนเซี่ยหนานร้องไห้เหมือนหมาเห่า และคุกเข่าขอความเมตตา ในที่สุด ใบหน้าของเธอก็ถูกทุบ

หลู้เหวินโจวจ้องมองเหยียนซิงเฉิง ที่ใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย กัดฟันกรามหลังของเขาแล้วพูดว่า "เหยียนซิงเฉิง คุณคิดว่าด้วยการสนับสนุนจากพ่อของคุณ ฉันจะไม่กล้าแตะต้องคุณเหรอ"หลังจากพูดเสร็จ ก่อนที่เหยียนซิงเฉิงจะตอบสนอง เขาก็รีบวิ่งไปเหมือนสัตว์ร้ายคริติคอลคนบนพื้น จิตใจของหลู้เหวินโจ เต็มไปด้วยการปรากฏตัวของเฉียวอีในชุดนอน ใบหน้าแดงก่ําและนอนอยู่บนเตียงผมของเธอเปียกและแม้แต่คอสีขาวราวกับหิมะของเธอก็ยังเป็นสีแดง เฉียวอีแบบนี้เขาจะไม่ได้เห็นมันได้อย่างไรเธอเป็นผู้หญิงของเขาแต่ตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงของชายอื่น หลู้เหวินโจวอดทนได้ยังไงหมัดของเขาหนักขึ้นเรื่อยๆ และ เหยียนซิงเฉิงไม่สามารถต่อสู้กลับได้ ในขณะนี้เสียงอ่อน ๆ ดังขึ้น "หลู้เหวินโจว หยุด!"มันควรจะเป็นคําพูดที่รุนแรงมาก แต่เสียงเฉียวอีอ่อนแอเพราะร่างกายที่อ่อนแอหลู้เหวินโจวหยุด และมองไปที่เฉียวอีด้วยดวงตาสีแดงเห็นว่ามีน้ําตาคลอเบ้า และมีความต้องการทางเพศที่เขาคุ้นเคยมากที่สุด เขากัดฟันด้วยความแค้น และมุมปากของเขาแสดงให้เห็นวิญญาณชั่วร้าย "ทําไม เธอรู้สึกทุกข์ใจเมื่อฉันตีเขาสองสามครั้ง ดูเหมือนว่าคุณจะรักเข

หลู้เหวินโจวยกเปลือกตาขึ้น ดวงตาสีเข้มเข้มนั้นจ้องมองเฉียวอีอย่างแน่นหนาเขาอยากพบความเจ็บปวดและไม่เต็มใจบนใบหน้าของเฉียวอี เขาอยากได้ยินเธอมาขอโทษเขาและขอการให้อภัย แต่เขากลับได้ยิน......" ประธานหลู้ ฉันได้ส่งรายงานการลาออกให้ท่านและผู้อํานวยการฝ่ายบุคคลแล้ว และท่านสามารถอนุมัติในระบบได้ ส่วนการส่งมอบงานผมได้คัดแยกและส่งให้เฉินจัวแล้ว หากมีสิ่งใดที่เขาไม่เข้าใจ เขาสามารถมาหาฉันได้เสมอ "ไม่เพียงแต่ไม่มีความเจ็บปวดบนใบหน้าของเฉียวอี อีกทั้งยังยิ้มที่มุมปาก และมองหลู้เหวินโจวาอย่างไม่มีอารมณ์หลู้เหวินโจวโกรธมากจนกัดฟันอย่างดุเดือดเขาเย้ยหยัน "เธอคิดว่าไม่มีใครสามารถทํางานนี้ได้นอกจากเธอแล้วหรือ เฉียวอี อย่าจริงจังกับตัวเองมากเกินไป!"เฉียวอียิ้มเบา ๆ :" ไม่หลู้กรุ๊ปมีคนที่มีความสามารถมากมาย ฉันพูดแบบนี้เพียงเพื่อสุภาพหลังจากออกจาก บริษัท ไม่มีใครอยากติดต่อกับบริษัทเก่าใช่ไหมคะ"ปลายนิ้วของหลู้เหวินโจวที่ถือปากกากําแน่นจากนั้นเขาก็หยิบเช็คออกมาจากลิ้นชักเขียนหมายเลขลงชื่อแล้วยื่นให้เฉียวอีและพูดด้วยน้ําเสียงเยาะเย้ยและดูถูก"ด้วยรูปร่างหน้าตาของเธอ เงินจํานวนนี้น่า

หลายวันที่ผ่านมาหลู้เหวินโจวเพิ่งเสียอารมณ์กับผู้บริหารระดับสูงของแผนกต่างๆในที่ประชุมหลังจากออกมาจากห้องประชุม ทุกคนรู้สึกถูกนิรโทษกรรม พูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ เป็นการส่วนตัว:" เมื่อเร็ว ๆ นี้มีอะไรผิดปกติกับประธานหลู้? แผนของฉันถูกยกย่องจากเขาเมื่อคราวที่แล้ว ทําไมครั้งนี้เขาถึงดุ"คนที่เข้าใจเยาะเย้ย:" คราวที่แล้วใครยืนอยู่ข้างประธานหลู้""เลขาเฉียว""ถูกต้อง ท่านประธานอกหัก เราเป็นลูกน้อง ต้องเกรงใจเขาหน่อย "พวกเขาคุยกันขณะเดิน แต่ไม่รู้ว่าหลู้เหวินโจวเดินตามพวกเขามา เขาเดินเข้าไปในสํานักงานด้วยใบหน้าเย็นชา และซ่งชิงหยาก็เข้ามาพร้อมกาแฟหนึ่งถ้วย ด้วยรอยยิ้มหวานบนใบหน้า:" พี่ชายเหวินโจว ฉันทํากาแฟให้คุณ คุณลิ้มรสหน่อย" "หลู้เหวินโจวปล่อยเสียง 'อืม' แบบจาง ๆ หยิบถ้วยขึ้นมาจิบ คิ้วกระชับทันที:" คุณใส่น้ําตาล?"ซ่งชิงหยาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง "อ่า คุณไม่ชอบรสขมตลอดไม่ใช่หรือฉันใส่ต้ำตาล70％" "หลู้เหวินโจววางถ้วยลงอย่างหนักและพูดอย่างเย็นชา:" คุณไม่ต้องชงแกแฟอีกต่อไปแล้วออกไปเถอะ" "" พี่ชายเหวินโจว คุณบอกฉันว่าฉันทําอะไรไม่ดี ฉันจะเปลี่ยนมันอย่างแน่นอน อย่าไล่ให้ฉันไป