Third person point of viewIlang segundong pinagmasdan ni Ruel ang natutulog na si Calixta, hindi mawala sa isip niya ang sinabi nito na hindi anak ni Sullivan ang ipinagbubuntis nito pero ang magkasunod nitong sinabi ang talagang nagpapabagabag sa kaniya.Hindi basta-bastang kalaban ang mga Dela Constancia at Sullivan. Kilala ang mga pamilyang ito sa pagiging malupit."You sure are digging your own grave huh?" Nakangising tanong niya sa natutulog na amo. Napabuntong hininga siya at napatingala na animo'y tumatago ang mga mata sa bubong ng bahay. "Pero mas tanga ako dahil sarili kong libingan ang huhukayin ko para sa iyo, Calixta."Pagkatapos niyang magsalita kahit wala namang nakakarinig ay naglakad na siya palabas ng kwarto nito.Maingat na isinara niya ang pinto ng kwarto bago dire-diretso na naglakad palabas ng bahay nito."Digging my own grave, tch!" Sambit niya bago tuluyang umalis sa vicinity ng bahay nito.ONE WEEK LATER"Kailan natin pwedeng isagawa ang DNA Testing?" Tanong

Third person point of view"Hindi pa tayo tapos Calixta! Siguraduhin mo na itatago mo ang sarili mo dahil hahanapin kita kahit saang impyerno kapag may nangyaring masama sa mag-ina ko." -Connor SullivanPagdating nila sa hospital ay kaagad silang nilapitan ng mga nurse at inasikaso."Sir, kailangan ninyo na po na sumama sa amin para magamot na rin po kayo," sambit ng isa sa mga nurse na inutusan ng doctor para idala siya ng emergency room.Hindi niya pinansin ang nurse, nanatili siyang nakatingin sa pinto na pinagpasukan sa fiance niya.Puno ng kaba ang dibdib niya habang hinihintay na lumabas ang doctor na ilang oras ng nasa loob ng kwarto."Son, you need to go to the emergency," pakiusap ng Mommy niya.Kagaya ng ginawa niya sa nurse ay hindi niya pinansin ang magulang.Hindi ang mga ito ang magpapatinag sa kaniya, ang tanging magpapatinag lang sa kaniya ay kung malalaman niya na maayos ang kalagayan ng mag-ina niya."Sir, kailangan ninyo na pong sumama sa amin dahil baka tuluyan ng

Third person point of view"Hindi mo kasi ako pinatapos basta ka nalang umalis. Kaya hindi ko na kasalanan kung bakit umiyak ka." Puno ng pang-aasar na sambit nito.Kaagad na umigting ang panga niya dahil sa inis. Hindi niya matanggap ang reason nito na umalis siyang bigla, sa sobrang bagal niyang maglakad ay sigurado na kahit pagong kakayanin siyang abutan."Ang sabihin mo ay natutuwa ka na makita akong nagsa-suffer," pasaring niya."Totoo ka don." Seryosong sagot nito.Natigilan siya at napanganga. Hindi makapaniwala na tinignan niya ito, akala niya ay pagagaanin nito ang loob niya pero hindi pala."Tch!" Umingos nalang siya at sa halip na makipag-argumento pa dito ay hinarap niya nalang ang pinto ng kwarto na pinagdalhan kay Florence.Tahimik silang naghintay na lumabas ang mga doctor na nasa loob na hindi naman nagtagal dahil ilang minuto lang ang lumipas sa paghihintay nila ay bumukas ang pinto at magkakasunod na lumabas ang mga nurse.Malakas ang tahip ng dibdib niya habang hini

Third person point of view"How long do you plan to punished yourself!?"Tamad na napatingin si Calixta kay Ruel. Napakunot ang noo niya dahil sa ipinapakita nitong galit."Punish myself?" Tanong niya. But her question intended for herself and not for him."Calixta, get a grip!" Singhal nito mula sa labas ng selda na kinaroroonan niya. Get a grip? Ano pa ba ang panghahawakan niya gayong nawala na sa kaniya ang lahat. "Keep on fighting Calixta, your lawyer is doing everything she can to help you out of this cell!" Sigaw nitong muli.Napatingin siya sa mga kamay nito na mahigpit na nakahawak sa rehas ng selda niya."Keep on fighting? Fighting for what?" Tanong niyang muli.Mula nung nangyari ang aksidente na iyon ay dito na siya sa kulungan nanatili. Hindi hinayaan ng mga magulang ni Florence na makaalis siya kahit na aksidente lang ang lahat. Hindi na nga niya alam kung ano ang hitsura ng labas. At wala na rin siyang pakialam.At sa loob ng isang linggo na iyon na pananatili niya s

Ruel point of viewKinabukasan.Maagang siyang nagpunta sa dati nilang tinatambayan. Pagdating niya sa Crystal Bar ay kaagad siyang sinalubong ng dagat ng tao na puro nakainom kahit na maaga pa lang.Iginala niya ang paningin sa kabuuan ng bar at huling dumako ang mga mata niya sa stage kung saan may nagsasayaw doon na walang kahit isang suot.Habang nakatanaw siya sa stage at nanunuod sa show ay may naramdaman siyang presensya sa tabi niya."Wala pa rin pinagbago ang Crystal Bar," sambit ng kaibigan niya.Tumango siya bilang pagsang-ayon ng hindi tinatapunan ng tingin ang kaniyang katabi."Ano ba ang gusto mong pag-usapan natin?" Tanong nito sa kaniya.Naramdaman niya ang unti-unting pagkawala ng presensya nito sa tabi niya kaya alam niya na umalis na ito.Minsan pa ay tinitigan niya ang babaeng nagsasayaw bago siya tumalikod sa stage para sundan ang kaibigan niya.Pagtalikod niya ay kaagad niyang nakitta ang kaibigan niya hindi kalayuan sa kaniya. Papunta ito sa may bar counter.Bin