All Chapters of Sandoval Series 4: Glimpse of the Fading Sun: Chapter 1 - Chapter 10

"Gising na ba yang palamunin mo, Rosita?"Napaigtad ako sa lakas ng boses mula sa labas ng silid ko. Galit ang boses ni Tiyo Lando sabay kalampag ng aking pintuan. Mabilis akong bumangon at sumilip sa labas ng bintana. Madilim pa. Hindi ko alam kung anong oras, may orasan sa silid ko pero hindi ako marunong bumasa. "Wag kang maingay Lando, natutulog pa ang bata." Saway ni Tiya sa kanya pero lalo lang kinalampag ni Tiyo ang pintuan. Sa lakas ng pagkakalampag niya sigurado akong magigising pati ang mga pinsan ko. At kapag nagising ang mga ito, tiyak mamaya ako na naman ang pagbubuntunan nila ng galit. "Lintek naman, Rosita! Ako pa ang mag-a-adjust! Pamamahay ko rin 'to baka nakakalimutan mo! Bat ka pa kasi nagdagdag ng palamunin dito!? Alam mo namang mahirap ang panahon ngayon. May tatlo ka pang anak na pinapaaral, nagdagdag ka pa. Bakit di mo nalang ibalik ang batang yan sa DSWD?"Nagtatalo na naman silang dalawa. Araw-araw ko na itong narinig mula sa kanila. Ramdam ko naman na una

"Nurse V, tumawag ang secretary ng Boss. Pinapatawag ka sa Office of the Director ngayon din."Kunot noo akong tumingin sa kasamahan kong nurse na kumausap sa akin." Bakit daw?" Kakasimula ko pa lang kumain."Walang sinabi eh. Basta hinanap ka lang at pinapapunta doon. Bilisan mo na Nurse V at baka importante. Now daw kasi eh."Agad akong napatayo at nagmamadaling iwan ang pagkain na hindi pa nangalahati. Ilang subo pa lang ang nagawa ko dahil kaka-break ko lang. Ang kape na bagong timpla ay hindi ko man lang nainom. Gutom pa ako."Narinig niyo ba ang balita? Kaya pala nandito si M2 kahapon dahil—""Nars V!""Yes po!" Nagmamadali kong niligpit ang baonan ko. "Bilisan mo na, iwan mo na yan dyan kami na bahala." "Yes po! Andyan na po." Uminom ako ng tubig at binalik ang baonan ko sa locker. Kakainin ko nalang mamaya pagbalik ko. Ganito madalas ang senaryo dito sa ospital hindi lang naman ngayon kaya sanay na ako. Minsan nga sa dami ng pasyente hindi na kami nakakakain ng maayos. "Ma

Kinabukasan, maaga akong pinatawag sa HR Department. I am already expecting a termination letter because of what happened yesterday but it didn't happen. Pinatawag ako dahil sa ibang dahilan. Kailangan daw ng secretary ang Director ng ospital.Yes! You read it right, secretary ng Director ng ospital, pero ang ipanagtataka ko ay bakit ako ang pinatawag?"The director needs someone who can work with him effectively and efficiently dahil tenerminate niya ang secretary nya kahapon." The HR manager said.Hah! Tenerminate! Nagresign kamo. Iniwan siya ng sekretarya niya kasi pangit ang ugali niya. " We have so many urgent works now for the mid-year evaluation and we cannot wait for another week to find a replacement. Mr. Myers is very strict. We already sent him list of employees who can be a replacement but he declined all.Arte! Siya pa ang choosy."He said, he needs someone new and someone who don't mix work and personal interest."Wow! Yabang talaga! Akala niya ata lahat ng mga empleyad

Sir Ford was not in his office when I went up. Ilang oras na akong nandito pero hindi pa rin ito umaakyat. Hindi ko alam kung saan sya pumunta at hindi rin ito nagpasabi sa akin. Surprisingly, nabawasan din ang tawag ng mga babaeng naghahanap sa kanya kaya hindi na ako na-stress. Hindi ko tuloy alam kung ano ang gagawin. Nakakabored din pala ang walang ginagawa. Nailista ko na ang schedule at appointment niya this week. Natapos ko na ring ayusin ang mga files na wala sa ayos. Napunasan ko na pati ang mga cabinet. Pati ang opisina ni Sir Ford nalinisan ko na rin. Kahit nga ang pantry naayos ko na din.Naubos ko nalang ang oras wala pa rin sya. Saan kaya sya nagpunta? Thirty minutes na lang at mag-aalas singko na.Well, baka nambababae na naman. Sa dami ba namang tumawag dun baka naka-schedule na rin kung sinong kikitain niya ngayong araw. Such a playboy!Pero teka, bakit ko ba tinatanong kung nasaan siya? Ano bang pakealam ko? Hindi naman kasali sa trabaho ko ang tanungin kong anon

It took a while before I could find the right word again. Now I understand why there is sadness in his voice. Ex-fiancée niya pala ang babae. He must love her that much. Hindi naman ganun ang magiging reaction niya kung wala lang diba? At tsaka hindi din sila aabot sa stage na yun kung hindi niya talaga ito mahal."What happened?" I don't know but for some reason I got curious. " What went wrong?"He heaved a deep sigh. "She left me for her dreams. I don't have a problem with that though. I'm even willing to give up my career here just to be with her but she don't want me anymore." Dama ko ang pait sa boses niya."Oh..." I murmured. I don't know what to say so I keep quiet. "She asked for a space. She told me that she wants to experience the world on her own. That, she wants to enjoy life, explore her potentials and do the things she loved, and that doesn't include me. Gusto niya daw muna e-enjoy ang buhay niya, yung siya lang mag-isa. Yung hindi niya ako kasama." Mahina itong tumaw