Semua Bab My Lovely Wife: Bab 21 - Bab 30

Hindi ko mapigilang hindi magtaka kong bakit bigla itong umalis pero hindi ko na binigyan ng pansin dahil naalala ko parin ang sinabe ni Amara. Alam kong hindi maiwasang hindi makita ni Amara si Kairus dahil actor ito at kilala sa buong pilipinas.Hindi ko alam kong anong gagawin ko. I don't know what to do anymore. Yumuko ako ng naramdaman ko na naman ang pag agos ng luha ko. Nasasaktan ako sa kaibigan ko. Sobrang nasaktan ako pero wala akong magawa, nangyare na eh."P-pakibilisan p-po manong!." Nanghihina kong sabe. Tumingin sa akin si manong gamit front mirror bago tumango. Nagtagal muna ang mata niya sa akin, siguro nagtataka kong bakit umiyak ako.Umiwas ako ng tingin sa kaniya at tumingin sa labas. Pumikit ako ng mariin at inisip ang posibleng mangyare. Pinunasan ko ang luha ko bago ako bumuntong hininga ng malakas.Kaagad akong lumabas ng narating namin ang building ng unit ni Kairus. Nagbayad ako bago ko tinakbo ang building. Pumasok ako sa elevator at hindi naman nagtagal nar

Binalik ko ang paningin kina Kairus na ngayoy naka akyat na sa stage. Mas lalong umingay ang buong mall at paligid. Nanatiling nakatalikod ang babae kahit na humarap na sa amin si Kairus.Nagulat ako ng makita ko ang band aid sa noo nito. Hindi ko mapigilang hindi mag aalala. Humakbang ako ng isang beses. Tumingin sa paligid si Kairus bago ito ngumiti ng malaki na mas lalong ikinaingay ng mga fans.At isa ako sa kanila.I am his number one fans!Sa labas, fans niya lang ako o taga supurta, sa labas parang kaming hindi magkakilala. Ngayon ko lang napagtanto na ang hirap pala ng ganito pero wala akong pakealam as well as akin si Kairus, wala na akong mahihiling pa.Gusto ko rin maranasan ang hawakan ako, yakapin ako, halikan ako sa harap ng maraming tao, gustong gusto kong maranasan yan pero alam kong imposible. Sapat na sa akin na matatawag kong akin si Kairus kahit na hindi ito alam ng buong mundo.Iniisip ko nalang na ganito talaga pag nasa showbiz, kailangan mong e secreto ang lahat

Narinig ko ang malutong na mura ni Kairus habang paulit ulit tinanong sa akin.kong anong problema. Humikbi ako. Hindi ako makapagsalita. Nanuyo ang lalamunan ko."S-sinungaling ka!."Humihikbi kong sabe. Natigilan si Kairus at tumingin sa akin na naka kunot noo. Mas lalong umagos ang luha ko. Naka upo na ito ngaun sa harapan ko habang marahan akong tinitingnan."Hon?.".tawag niya sa akin. Mas lalo akong umiyak. Umiwas ako ng tingin at sinubukang pinunasan ang luha ko pero walang silbi dahil bumagsak parin ang luha ko."W-what are u talking abo-""S-si A-amara?." Nahihirapan kong sabe dahil sa matinding paghikbi. Natigilan si Kairus at natulala habang nakatingin sa akin. Tumambad kaagad sa akin ang pamumutla ng mukha niya.Bumagsak muli ang luha ko. Umiwas ako ng tingin dahil nasasaktan ako. Ramdam na ramdam ko ang pants kong basa na dahil sa matinding pagluha ko."H-hon?." Marahan nitong sabe bago niya ginapang ang kamay kong naka kuyom sa ibabaw ng mesa. Hindi ko ito nilingon dahil n

Alam kong hindi ako lulukuhin ni Kairus. Baka dahil lang sa trabaho.Paulit ulit kong kinukumbinsi ang sarili ko na hanggang trabaho lang ang ugnayan nila. Meron akong tiwala kay kairus na hindi niya ako lulukuhin. I trust him!. Malaki ang tiwala ko sa kaniya kase ganun ko siya kamahal.Dumating ang ilang minuto bago bumalik.si Kairus sa kwarto. Nakahiga na ako bago siya bumalik pero nag uunahang umagos parin ang luha ko. Naramdaman ko ang paghiga ni Kairus sa tabe ko.Anong pinag usapan nila?Pumikit ako ng mariin at palihim na kinalma ang sarili. Dahan dahan kong pinunasan ang luha ko ngunit muli akong nanigas sa kinahigaan ko ng maramdaman ko ang kamay ni Kairus sa bewang ko hanggang sa nakayakap na ito sa akin.Hindi ko mapigilang hindi mapaiyak. Hindi ko mapigilang hindi humagulgul. Nasasaktan ako, yes nasasaktan ako"Goodnight hon!" He whispers.Mugto ang mata ko ng nagising ako kinabukasan dahil sa matinding pag iyak. Minulat ko ang mata ko at wala ng Kairus na nadatnan ko. Nap

Dalawa!Dalawang oras akong naka upo sa dulo ng kama habang umiiyak parin. Dalawang oras umaagos ang luha ko na parang walang katapusan.Dahil sa matinding pag iyak at dahil narin siguro sa pagod, nakatulog kaagad ako. Binuhos ko lahat ng effort ko sa birthday ko pero walang dumating na kairus. Lahat ng excitement na naramdaman ko kanina ay parang bulang naglaho.Alam kong walang kairus dati na nasa birthday ko pero kase anim na taon kaming magkasama at lagi itong present sa birthday ko, at nasanay ako dahil sinanay niya ako."D-dati kase ako lang mag isang mag diwang ng kaarawan ko hehe" sabe ko gamit ang marahan na boses. Sa araw na un ay ang kaarawan ko nong naging officially naging kami.Umiiyak ako sa araw na un dahil hindi ko akalain na meron pa pala akong kasamang mag celebrate ng kaarawan ko."From now on, hindi kana nag iisa!."Tandang tanda ko pa ang sinabe niya. Napangiti nalang ako ng mapait ng maalala ko un. Mas lalo akong nakaramdam ng kirot. Parang binibiyak ang puso ko