All Chapters of Behind The Scars (Serviano Series # 1): Chapter 11 - Chapter 20

LikeNang matapos ang kanilang unang kanta ay naglakas loob akong magpaalam na lumabas mula sa music room at dumeretso sa kusina. Naiwan si Shivani doon mag-isa.Nadatnan kong naroon sila Ate Estelle na nag-aayos ng mga kanilang pinamiling grocery. Mukhang naubos na ang stock na pagkain sa mansion ni lola."Sayang Lex, may nakitang kumakanta sa mall etong si Hannarah," kwento ni Raya."Namumula si Hannarah habang kumakanta yung lalaki," ani naman ni Ate Estelle. Napangiti ako sa kwento nila."Ano nga pangalan noon?" tanong ko sa kanila. Namula si Hannarah sa hiya."Cloud something name niya eh. Yung instagram niya lang nabasa ko," ani naman ni Raya."Follow mo na Hannarah malay mo may chance para sayo." kiniliti ni Daphne sa kanya."Add mo na Hannah, malay mo para sayo talaga yun," asar ko sa kanya. Namula siya lalo at nagmamadaling umalis ng kusina. Nagtawanan kaming lahat sa reaksyon niya."Si Adam nasaan?" pag-iibang tanong ko sa kanila."Nasa loob ata ng kwarto may sarili na namang

Second DateIt was nine o'clock in the morning and I was sleepy the whole ride to school. My brother dropped me off at my favorite cafe. As I was walking inside the campus, I was reminded of the things I used to do when I am alone. I decided to go to the cafeteria since I don't have any morning classes for today.Unti pa lamang ang tao kaya naman ay sa pinakadulo ng cafeteria ko naisipan umupo. Nilapag ko ang aking mga gamit at umupo. Nagvibrate ang aking cellphone kaya kinuha ko iyon. Ilang mensahe ang aking nakita ngunit nagulat ako ng makita ang chat sa akin ni Colton.Colton Cuevas:This is Colton, Good morning. I will pick you up at noon. We will be having our second date. Do you have any class during that time?Kinabahan ako sa kanyang mensahe. Alam kong sa pagkakataong ito, ay kasama si Luke at si Charlotte sa date na iyon.Me:Hindi naman 1:00 pa klase ko ngayong araw. Nasa cafeteria lang ako nakatambay.Colton Cuevas:Okay, that's good. Sunduin kita mamaya. Kasama pala natin a

ConflictUmiwas ako ng tingin at mas pinagtuunan ng pansin ang aking kinakain. Natahimik ang dalawang magjowa sa aming harapan dahil mukhang maging sila ay nabigla dahil nabitawan din ni Colton ang kanyang kubyertos. Napatitig na lamang ako sa labas ng bintana habang pinapakalma ang aking sarili. Ramdam ko ang pamumula ng aking mukha at ang pagbilis ng tibok ng aking puso."T-twin, are you serious?" rinig kong nauutal na nagtanong si Colton sa kanyang kapatid. Kinakalma ko ang aking sarili dahil sa nalilito kong nararamdaman."I'm serious that I like her," a ni ni Luke. Halos kumawala sa aking dibidib ang aking puso sa bilis ng tibok ng puso ko. Ramdam ko ang kanyang pagtitig sa akin."Anong balak mong gawin? Plano mo bang ipagtapat yan kay Ama?" narinig ko ang pag-iiba ng tono ni Colton.Nagkaroon ng unting katahimikan. Hindi ko alam kung titingin ba ako o hindi pero nakita ko ang sarili kong tumingin sa kanila. Napansin ko seryoso silang nakatitig kay Luke na parang wala pa rin imik

Forgive and ForgetNamamaga ang aking mga mata pagtingin ko sa salamin kinabukasan. Huminga ako nang malalim at naghilamos ng aking mukha. Hindi ko alam kung ilang oras ako umiyak habang inaalala ang mga nangyari kahapon. Dumeretso na agad ako sa aking kwarto matapos akong ihatid ng dalawang magkapatid na Cuevas. Hinayaan nila akong umiyak at wala silang imik sa buong byahe na iyon.Miyerkules ngayon kaya naman medyo maglapit na magtanghali ng magising ako dahil wala akong pasok ngayon.Mukha naman na late din nagising ang aking mga pinsan o maaga silang nagising?Tahimik akong lumabas ng aking kwarto at matamlay na pumunta sa kusina. Napansin kung nakahain na ang mga pagkain sa lamesa at tanging si Ate Estelle, Kuya Zaxton, Adam, Raya at Shivani ang naroon. Napatigil sila sa kanilang pagkwekwentohan ng makita nila ako."Gising ka na pala, Lex kamusta pakiramdam mo?" tanong sa akin ni Ate Estelle. Pilit akong ngumiti at umupo sa tabi ni Raya. Lumingon ako sa buong paligid dahil baka a

FoundMy tears won't stop flowing as I continue to run toward the end of the rice fields and into our barn where our horses are. I was greeted by my grandmother's servants but I quietly got on my favorite horse that was named after my brother, which was Leo. My phone was ringing nonstop so I turned it into airplane mode and turned my flashlight on.Tinahak ko ang masukal at mabatong daan papunta sa natatagong talon malapit sa aming hacienda. Tinigil ko ang aking kabayo ng malapit sa isang masukal na kagubatan. Tinali ko si Leo sa isang puno at hinaplos ang kanyang buhok bago nagsimulang maglakad. Mabuti na lamang at tsinelas ako papunta sa aming hacienda dahilan para hindi ako mahirapan sa paglalakad.My tears won't stop flowing from my eyes as I walk towards the waterfalls. All I wanted was the freedom to choose for myself. Something that has been taken away from me ever since I was a kid. Dad and my brothers will always choose what is best for me. I wiped my tears as I knew I was alm