ส่วนฉีเล่อฉี่ที่ตกใจจนไปนั่งกับพื้นก็ไม่รู้ว่าเพราะบังเอิญหรือไม่ เลยเป็นการเปิดโอกาสให้คนใต้เตียงได้ลอบโจมตีเข็มเงินปรากฎในมือและฝังตรงรอบคอ 4 จุด เลือดที่ไหลออกมาก็หยุดลงมู่จิ่วซีถอนหายใจและปาดเช็ดเหงื่อตรงหน้าผากฉีหู่ซานตกใจกับเลือดที่นองพื้นและมีดบินซึ่งปักตรงคอของฉีเล่อฉี่ ผนวกกับที่ถูกมู่จิ่วซีตะคอกใส่ สภาพของเขาเลยดูโง่"มีโสมชั้นดีไหม เอาไปหั่นเป็นแว่นใส่นางปากนางประทังลมหายใจก่อน!" มู่จิ่วซีถาม"มี จะไปเอาให้เดี๋ยวนี้" ด้านหลังก็มีคนกล่าวออกมา มู่จิ่วซีก็ไม่รู้ว่าเป็นใครฉีหู่ซานคืนสติกลับมาและกล่าวอย่างร้อนลน : "คุณหนูใหญ่มู่ เล่อฉี่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?""ตอนนี้ประคองอาการไว้ได้ แต่ว่าใต้เท้าฉี เรื่องของน้องสาวท่านถือว่าเป็นเรื่องใหญ่แล้วจริงๆ" มู่จิ่วซีเหลือบมองฉีหู่ซานครู่หนึ่งฉีหู่ซานตกใจจนรีบคุกเข่าลงต่อหน้าของมู่จิ่วซีจนมีเสียงดัง "ตึก""คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าช่วยข้าด้วยเถอะ ช่วยจวนฉีด้วยเถอะ ข้าไม่รู้อะทั้งนั้นจริงๆ เล่อฉี่ถูกข้าตามใจจนเสียคนจริงๆ" ฉีหู่ซานจะไม่รู้จักสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไรมู่จิ่วซีไม่มีทางสังหารฉีเล่อฉี่ งั้นนางก็คงถูกฆ่าปิดปาก ใต้เตียงก็ถ

"เอาน้ำชานี้กรอกปากคุณหนูสามตระกูลฉีลงไป!" มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็ออกคำสั่งขึ้นมา"กรี๊ด อย่า อย่าเข้ามา!" ทันใดนั้นฉีหงเย่ก็กรีดร้องขึ้นมาและรีบคลานถอยกลับไปแต่เย่ฮานตอนนี้กลับโกรธอย่างมาก เขารุดไปข้างหน้าและกดแขนของนางเอาไว้ เจ้าหน้าที่อีกคนก็ไปหยิบเอากาน้ำชาที่ซิวเซียงวางเอาไว้มาซิวเซียงคุกเข่ากับพื้นพร้อมกับอกสั่นขวัญแขวน ใบหน้าหวาดกลัวอย่างมากไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะไม่รับรู้ถึงยาพิษ แต่กลับเป็นคุณท่านของนางเองที่มองออกนางรู้ซะที่ไหนว่าตอนมู่จิ่วซียกขึ้นมาจรดริมฝีปากก็รู้แล้วว่าในชาผลไม้มีบางอย่างผิดปกติ อีกอย่างท่าทางวิตกกังวลก่อนหน้านี้ของซิวเซียงก็ทำให้นางรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ"อย่านะ ข้าไม่เอา!" ฉีหงเย่ดิ้นรนสุดชีวิต "เป็น เป็นยาเบื่อหนู!"ทุกคนต่างตกลึง ไม่คาดคิดว่าฉีหงเย่จะชั่วร้ายได้ถึงขั้นนี้ ถึงขนาดเอายาเบื่อหนูให้มู่จิ่วซีดื่ม เป็นยาพิษที่เวลาออกฤทธิ์จะทรมานอย่างมาก โดยพื้นฐานแทบจะไม่มีทางช่วยให้รอดได้ฉีหู่ซานก็ล้มพับเหมือนว่าวสายป่านขาด ยังดีที่เจ้าหน้าที่ข้างๆ ได้คว้าพยุงเอาไว้ ไม่งั้นเขาก็คงล้มไปทั้งยืน"เจ้า เจ้ากล้าบังอาจ..." ฉีหู่ซานแทบจะหายใจไม่ทันและก

เย่ฮานก็รีบรับคำและออกไป"คุณหนูใหญ่ หลังจากนี้มันจะส่งผลกระทบกับเขา..." จี๋เฟิงรู้สึกโหวงๆ ตรงหว่างขา"เรื่องทายาทสืบสกุลน่ะหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าว"อืม" จี๋เฟิงส่งเสียงอืมออกไปอย่างเขินๆ"คงไม่หรอก ห่างออกไปตั้งเป็นคืบ แต่ว่าอันตรายมากจริงๆ จี๋เฟิง นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่?" มู่จิ่วซีฝังเข็มลงบนขาของเย่อู่เหิงพร้อมกับถามจี๋เฟิงก็กล่าว : "ลู่เวยหย่าและชายคนนั้นได้โผล่ออกมาจากหลุมตรงพื้น แต่ว่าเย่อู่เหิงได้รับบาดเจ็บ แต่ยังดีที่เขาทนความเจ็บปวดไว้ได้ ตอนวิ่งออกมาเลยตะโกนเสียงดัง พวกลูกน้องบังเอิญว่าอยู่แถวนั้นพอดีก็เลยรีบให้ทุกคนจับเอาไว้ 10 คนต่อ 2 คนเลยจับกุมไว้ได้""ลู่เวยหย่ามีวรยุทธหรอ?" มู่จิ่วซีถาม"ขอรับ วรยุทธถึงแม้จะไม่ได้สูงล้ำ แต่ก็ไม่ได้อ่อนด้อย ที่น่ากลัวสุดก็คืออาวุธลับ มีดบินของนางร้ายกาจมาก ใต้เท้าเย่จะถูกนางแอบลอบโจมตีเข้า"บรรยากาศรอบตัวมู่จิ่วซีก็ยิ่งเย็นเยือกมากขึ้นและถามขึ้นอีกครั้ง : "ชายคนนั้นล่ะ?""ชายคนนั้นวรยุทธสูงกว่าลู่เวยหย่าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของข้าน้อยเลย" จี๋เฟิงในใจก็คิดว่าตนเองก่อนหน้านี้ถูกคุณหนูใหญ่สั่งสอน คราวนี้ก็เลยสามารถจับกุมไ

"ซีเอ๋อร์ โชคดีที่ลูกโตแล้ว" มู่เทียนซิงพอคิดไปคิดมา แต่ละเรื่องเหมือนกับต่างเกี่ยวข้องกับลูกสาวของเขา เป็นความจริงที่ลูกสาวของเขาได้ทำลายความมืดมิดในแคว้นเกาอวิ๋น"ท่านพ่อ ท่านคือแม่ทัพใหญ่ของแคว้นเกาอวิ๋น หลังจากนี้ยังคงต้องออกไปสู้ในสนามรบ จากนี้ไปพวกเราจะต้องทำให้แคว้นซีเย่ว์และแคว้นเป่ยจิ้นยอมศิโรราบให้จงได้ ดังนั้นท่านอย่าไปคิดมาเด็ดขาด คนบางคนก็เลวยันในไขกระดูก ไม่มีความจำเป็นต้องเห็นใจ แต่ว่าควรจะใส่ใจคนตรงหน้าในปัจจุบันมากกว่า"มู่เทียนซิงมองลูกสาวของตน ทันใดนั้นน้ำตาก็เอ่อล้น จากนั้นก็พยักหน้าและกล่าว : "พ่อเข้าใจแล้ว เจ้าวางใจเถอะ พ่อเองก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น""ใช่แล้วล่ะ ลุงไป๋ยังยืนหยัดขึ้นมาได้เลย ท่านพ่อตะไปแพ้เขาได้ยังไง" มู่จิ่วซียั่วยุให้ฮึกเหิม"ใช่ พ่อจะไปสู้กับไอแก่นั่นไม่ได้ได้ยังไง" มู่เทียนซิงฮึกเหิมลุกโชนเหมือนที่คาดไว้ "เอาล่ะ พ่อจะกลับก่อน แม่ของเจ้าคงจะกระวนกระวายแล้ว เจ้าเสร็จธุระแล้วก็กลับไปกินข้าวที่บ้านล่ะ""ค่ะ" มู่จิ่วซีกล่าวรับคำและมองเขาขึ้นมากลับไปภายในจวนฉี ฉีหู่ซานได้ฟื้นขึ้นมา เขาถูกคนพยุงให้มายังห้องของฉีเล่อฉี่ พอเห็นน้องสาวตนเองที่ยังหล

มู่จิ่วซีเลิกคิ้วในทันที พูดถึงข่าวกรอง คาดว่าฮั้วอวิ๋นเทียนคงจะสุดยอดยิ่งกว่า เขาบางทีอาจจะรู้จักชายคนนี้ก็ได้มกุฎราชกุมารของแคว้นเป่ยจิ้นถึงขนาดต้องออกโรงมาปิดปากด้วยตัวเอง คงจะไม่ใช่ลูกน้องธรรมดาแน่นอน"เดี๋ยวพ่อข้าคงจะต้องมาพบป้าสะใภ้รอง" มู่จิ่วซีเหลือบมองใต้เท้าโจวเหยาโจวเหยาก็สะดุ้งจากนั้นก็กล่าวอย่างสงสัย : "คุณหนูใหญ่มู่ต้องการให้ข้าทำอะไรรึ?""เตือนพ่อข้าว่าอย่าให้เกินสมควร นางคือไส้ศึก อย่าให้จวนมู่ไปเกี่ยวข้อง" สีหน้าของมู่จิ่วซีเย็นชาอย่างมาก"เข้าใจแล้ว เชื่อเถอะว่าแม่ทัพใหญ่มู่ไม่มีทางหน้ามืดตามัว" โจวเหยารีบพยักหน้าแต่มู่จิ่วซีกลับไม่คาดคิดว่ามู่เทียนซิงตอนมาพบลู่เวยหย่าและขอให้โจวเหยาและขออยู่กับลู่เวยหย่าตามลำพังนั้น ผลลัพธ์ก็คือมู่เทียนซิงกลับฆ่าลู่เวยหย่าทิ้งทันทีทันใดนั้น ทั้งกรมพระราชวังนครบาลก็สึกเหมือนขนไก่ร่วงกองพื้น โจวเหยาโกรธโมโหมาก และได้แต่จับมู่เทียนซิงเอาไปขัง (ขนไก่ร่วงกองพื้น หมายถึง ของมีค่าได้สูญเสียไป)ถึงอย่างไรลู่เวยหย่าก็ยังไม่ได้รับสารภาพ มู่เทียนซิงกลับฆ่าทิ้งเลยต้องสงสัยว่าเป็นการฆ่าปิดปากมู่จิ่วซีพอทราบข่าวก็โกรธจนอยากจะฆ่าคนน