บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 261 - บทที่ 270

สีหน้าของจ้านหยินกลายเป็นเย็นชาเหมือนน้ำแข็งทันทีเขาเดินออกจากแคชเชียร์ด้วยสีหน้าไม่แยแสไห่ถงยืนตัวตรง รวบผมที่ยุ่งเล็กน้อยของเธอ เมื่อเธอเห็นจ้านหยินทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอก็สาปแช่งเขาหลายร้อยครั้งในใจจากนั้นเธอก็นั่งลงและรอให้พวกญาติๆ หน้าด้านเหล่านั้นให้เข้ามาคนที่ตะโกนเธอแบบนั้น ต้องเป็นญาติชั้นยอดในบ้านเกิดของเธอแน่ ๆในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีต่อมา ไห่อ้ายและภรรยาของเขาเข้ามาด้วยท่าทางโกรธจัดที่ตามหลังทั้งคู่มาคือลุงสองคน และป้าอีกสองคนมุมปากของไห่ถงยกขึ้น ดูเหมือนว่าคนจะมากันครบแล้วเมื่อไห่อ้ายและภรรยาบุกเข้ามา ห็นไห่ถงนั่งอยู่ในแคชเชียร์ พวกเขาก็กำลังจะรีบกรู่เข้ามา แต่ถูกจ้านหยินขวางไว้จ้านหยินสูงใหญ่โปร่งและหล่อเหลา แต่กลับเย็นชาผิดมาก ยืนอยู่ที่นั่น ปล่อยรัศออกมารอบตัวอย่างความสูงส่งและความเย็นชา ทําให้คนหดตัวโดยไม่รู้ตัวไห่อ้ายและภรรยาของเขาตะลึงกับจ้านหยินที่เย็นชาถอยหลังสองก้าวโดยสัญชาตญาณ"แก แกเป็นใคร ยืนอยู่ตรงนี้อยากทําให้คนตกใจกลัวจนตายเหรอ?"ไห่อ้ายถามจ้านหยินเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง เม้มริมฝีปากแน่นแต่ไม่พูดอะไรเขารังเกียจที่จะพูดคุยกับคน

ไห่อ้ายได้สติเป็นคนแรก เขาหันหลังและวิ่งออกไปหาภรรยาของเขา"ภรรยา คุณเป็นอะไรไหม?"ป้าไห่ถูกจ้านหยินลากออกไป ถูกผลักและล้มลงกับพื้นและไม่ได้รับความเจ็บปวดใดๆ อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกอับอายมากและก็รู้สึกว่าใบหน้าของเธอจัดกดถูกับพื้นโดยจ้านหยิน“คุณตายแล้วเหรอ? คุณทำกับฉันเหมือนผู้ชายได้ยังไง? เห็นเมียโดนลากออกไป ไม่คิดจะหยุดหรือช่วยฉันหรือช่วยอะไรเลยเหรอ เห็นเขาลากฉันออกมาและผลักฉันลงไปกับพื้น นี่มันการรังแกคน!"หลังจากป้าไห่ถูกสามีพยุงตัวขึ้นมา ก็รีบผลักสามีออกไป และชี้หน้าด่าสามีแ"หลังจากรังแกลูกชายฉัน แล้วก็มารังแกฉันอีก ยังมีเหตุผลอยู่ไหม โอ้พระเจ้า ท่านแหกตาดูสิ คนอกตัญญูและเลวทรามที่ไม่เคารพญาติผู้ใหญ่ รีบส่งสายฟ้าฟาดมาให้พวกมันตายๆ ไปสักที!"ไห่อ้ายเป็นน้องคนสุดท้องในบรรดาพี่น้องทั้งหมด เขาได้รับความรักจากพ่อแม่และพี่น้องเสมอมา หลังจากที่ภรรยาแต่งงานกับเขาแล้ว เธอก็ได้รับความรักจากครอบครัวแม่สามีด้วย แม้ว่าครอบครัวของไห่อ้ายจะยากจนที่สุดแล้ว แต่ด้วยความช่วยเหลือจากพี่น้อง ก็สามารถอาศัยอยู่ในคฤหาสน์เล็กๆ ที่สร้างขึ้นด้วยตัวเองป้าไห่ใช้ชีวิตอย่างราบรื่นตั้งแต่เธอแต่งงานกับตร

"ป้า เร็วเข้า ขอบคุณฉันสิ ซื้อของขวัญให้ฉันเยอะๆ ดีกว่า ขอบคุณฉันที่ช่วยลูกชายคุณอีกครั้ง"ประโยคนั้นของไห่ถงทําให้ปากญาติผู้ใหญ่จากตระกูลไห่บิดเบี้ยวป้าไห่โกรธจนตาโต เส้นเเลือดเขียวปูดออกมา มีสีหน้าดุร้ายแต่ก็ไม่กล้าลงมือจ้านหยินมองไห่ถง ไม่จำเป็นลงมือใดๆ ก็หุบปากผู้อาวุโสจนพูดไม่ออก แววตาของเขาแผงไปด้วยรอยยิ้ม ผู้หญิงคนนี้มีไหวพริบจริงๆ"ไห่ถง"ป้าของไห่ถงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "เราไม่ได้บอกว่าแกผิด จือชินผิด ก็คือพวกแกเป็นลูกพี่ลูกน้อง มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดทางสายเลือด เป็นครอบครัวเดียวกัน ความขัดแย้งนิดหน่อย จัดการภายในบ้านก็พอ แค่แกบอกเรามา เราจะดุด่าจือชินแน่นอน ไม่จําเป็นต้องส่งเขาไปสถานีตำรวจหรอก""พวกเราอยากไปประกันตัวเขาออกมา แต่ก็ถูกปฏิเสธ แกบอกผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังแก ไม่ให้พวกเราประกันตัวจือชินออกมาใช่ไหม? ไห่ถง ฉันรู้เรื่องเมื่อปีนั้น พวกแกสองคนคงเกลียดพวกเรามาก แต่ถึงอย่างไรพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ยังไงก็นามสกุลเดียวกัน ก็อย่าให้คนนอกมายุ่งเรื่องครอบครัวของเราเลย"ความหมายคือการขอให้ไห่ถงอย่าบอกทุกสิ่งกับผู้สนับสนุนสนับสนุนของเธอ และใช้ผู้สนับสนุนของเธอ

ด้วยรอยยิ้มแบบสบายๆ ไห่ถพูดว่า "ครั้งต่อไปที่ฉันพบกับปัญหาที่แก้ไขเองไม่ได้ จะให้โอกาสคุณแสดงฝีมืออย่างแน่นอน"เรื่องที่เธอแก้ไขได้ ก็ไม่ต้องให้เขาลงมือแล้วเพื่อจะไม่ให้เป็นหนี้บุญคุณเขาจ้านหยินพูดว่า "มีอะไรที่คุณแก้ไม่ได้บ้าง?"ไห่ถงยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า "มีตั้งหลายอย่าง แต่ตอนนี้ฉันคิดไม่ออก คุณจ้านคุณไปทำธุระของคุณเถอะ"มองเธออย่างเงียบ ๆ อยู่พักหนึ่ง จ้านหยินพูดเบาๆ ว่า "ฉันกลับไปทํางานล่วงเวลาที่บริษัทก่อน คุณจะปิดร้านตอนกี่โมง ฉันจะมารอพาคุณกลับบ้านด้วยกัน ฉันกลัวว่าพวกต่ำช้าพวกนั้นจะขวางรถของคุณอีก""ไม่แล้ว ไห่จือชินยังเด็กและหัวร้อนมากถึงทําเรื่องแบบนั้น หลังจากเสียหายไปครั้งหนึ่งแล้ว พวกเขาไม่กล้าทําครั้งที่สองอีก อย่าไปหลงกลงรูปลักษณ์ของกลุ่มคนต่ำช้าพวกนั้น จริงๆ แล้วพวกเขาขี้อายมาก”"คุณทำงานของคุณไปเถอะ ไม่ต้องสนใจฉันหรอก กลางคืนฉันปิดร้านกลับบ้านดึกมาก อาจจะไปบ้านพี่สาวอีกก็ได้"ท้ายที่สุดแล้ว ไห่ถงไม่อยากกลับบ้านกับจ้านหยิน"เรื่องหางานของพี่สาว เป็นยังไงบ้าง?"จ้านหยินไม่ได้บอกภรรยาเรื่องการนอกใจของโจวหงหลินทันที เขาให้ซูหนานไปตรวจสอบ ตอนนี้ซูหนานยังไ

ทันทีที่ไห่หลิงเอาโทรศัพท์แนบไว้ที่หู ก็ได้ยินโจวหงหลินด่ามาจากปลายสายว่า "ปกติเธอสอนหยางหยางยังไง? สอนหยางหยางให้ไม่เคารพพี่ชาย ไม่รู้จักรักและสามัคคี ฉันบอกว่าจะซื้อของเล่นให้เขา แต่เขากลับบอกว่าไม่ให้พี่ชาย"พอถูกสามีด่า ไห่หลิงก็โกรธเคือง เธอเล่าอย่างเย็นชาว่า "ฉันจะสอนหยางหยางยังไง? นั่นเป็นความผิดของหยางหยางเหรอ? เสี่ยวเป่าจากบ้านพี่สาวนายมาแย่งของเล่นของหยางหยางทุกครั้งที่มา แถมยังตีหยางหยางด้วย นายคิดว่าหยางหยางเป็นแป้ง ยอมให้หยิกเหรอ?""เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของเสี่ยวเป่า คนที่เป็นพ่ออย่างนายไม่ปกป้องลูกชายตัวเองก็ช่างเถอะ ยังกล่าวหาว่าลูกชายของนายไม่มีเหตุผลอีกเหรอ? จะให้หยางหยางยกของเล่นทั้งหมดของเขาให้เสี่ยวเป่าเหรอ ถ้าเสี่ยวเป่าตีเขาอีกครั้ง ก็ปล่อยให้เสี่ยวเป่าตีตลอดไปเหรอ?""เสี่ยวเป่าถูกพี่สาวของนาย และพ่อแม่ของนายตามใจจนเกินไปแล้ว ชอบจะรังแกหยางหยาง ตาของพวกคุณตาบอดแล้วมองไม่เห็นกันเหรอ? โจวหงหลิน หยางหยางเป็นลูกชายแท้ ๆ ของนาย เสี่ยวเป่าคือหลานชายของนาย นายแยกไม่ออกแม้แต่ความใกล้ชิดเหรอ?"โจวหงหลินถูกไห่หลิงถามจนพูดไม่ออก ในไม่ช้าเขาก็พูดต่อว่า "ฉันแค่พูดไม่ชัดเ