Lahat ng Kabanata ng Trapped In His Arms: Kabanata 31 - Kabanata 40

Kylie's POVI am tired. I can feel it on my arms, shoulders and thigh. Pero hindi ko magawang magreklamo dahil kung pagod ako, alam kong mas pagod si Thurstin sa akin.He was the one driving at hindi biro ang mag-drive sa ganitong klaseng lugar.Everything is rocky and dusty. The terrain would either go up or down. It was hard. I know Thurstin was having a hard time. And yet he's not complaining.He just kept on telling me stories about his adventures in the past."Mas malala pa dito ang dinaanan namin sa Zambia. Alam mo yung kabilaan eh bangin? Tapos di mo matanaw yung ibaba?! Mapapadasal ka na lang sa takot, sinasabi ko sa'yo. Haha!"He laughed it off. Everything, he just laughed it off."Tapos malupet pa 'yung sa Chile! We have to cross on this rocky surface. But it wasn't really rocky, it was full lava! Haha! I thought it was my ending at that time.""Bakit naman kayo pumunta doon kung alam niyong delikado?""Nooo! Hindi namin alam. We just traveled to the mountain because of the

Kylie's POVHindi ako makapagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin. Hindi ko rin makulbit si Thurstin, natatakot ako sa pananahimik niya. Mas natatakot ako sa kanya kesa dun sa mga humahabol sa amin.Mahigit sa dalawampung-minuto na kami nagbabyahe at binabaybay ang daan. Ni hindi ko na rin matanaw ang mga humahabol sa amin. Naligaw na siguro sila. O baka kami yung naligaw, ewan.My wrist hurst. My tummy hurts. My neck and thighs both feel the searing pain but I can't complain. Tinitingnan ko pa lang ang gilid ng mukha ni Thurstin, alam ko nang badtrip siya.I look at the sorrounding. We're still on the desert. In the middle of nowhere. From afar I can see the mountain of dunes. In which the Sahara are famous for. Pasalamat ako na hindi kami doon pupunta. Mamamatay ako tiyak kung doon kami tutungo.Laayoune. I wish it's near.Napabuntunghininga na lang ako."We're running out of gasoline," bigla sabi ni Thurstin. Napaangat ako ng tingin sa lalaki. First time niyang magsalita simula nung

Thurstin's POVMy eyes are becoming blurry as I stared at the sky filled with spectacular lights of stars, nebulas and constellations. What a breathtaking view but somehow its hard to appreciate amidst our desperate situation.Humugot ako nang hinga.Naririnig ko sa unahan ng truck ang pagkanta ng matandang lalaki ng isang kantang spanish. Sinasaway siya ng asawa niyang babae pero hindi nagpapaawat ang lalaki. Tuloy pa rin ito sa pagkanta.Dumako ang tingin ko sa babaeng natutulog sa hita ko at lalo akong napahugot ng mas malalim na hinga.Kylie looked as if she's uncomfortable in her position. Judging by her posture, no doubt she is. 'Don't worry, Kylie. We're almost there.'Pinigilan kong sumaltak, patuloy na tila may bumabarang mabigat sa dibdib ko habang tinititigan ang babae. I don't understand my feelings but it's hard for me to see Kylie's hardship. Alam kong nahihirapan na siya. Bagaman at nabawasan ang pagrereklamo niya, alam kong mas hirap na siya ngayon kesa nung mga nakara

Kylie's POVMy throat hurts, my back aches and my stomach started to growl. I opened my eyes, light suddenly blinded me. Itinaas ko ang kamay ko para tabingan ang liwanag na nagmumula kung saan. Matapos mai-adjust ang paningin ko mula sa nakakasilaw na liwanag ay pinagmasdan ko kung saan ako naroroon.Napamaang ako nang makitang nasa loob ako ng isang silid. Hindi man iyon kalakihan, hindi mo rin masasabing maliit yun.Where am I? What is this place?Naguguluhan ang utak ko. I kept on thinking what happened last night. I thought I was in Verona. Parang kausap ko lang si Aunt Vane kagabi. How come, I'm here? How come I'm in this unfamiliar bed? Bakit ako nakahiga dito? Am I in Spain already?Kumirot nang malakas ang ulo ko kaya nasapo ko yun bigla. I feel like my head's gonne burst.Aaaggh! What the hell?!Ngayon ko na lang ulit naramdaman ang ganitong sakit ng ulo. Inabot ko yung unan at itinakip yun sa mukha ko. Block the light! Block the light, Kylie!Pumikit ako nang mariin at pina

Kylie's POV"Ito na yun no?" sabi ko.Nagkibit balikat lang si Thurstin bago kumatok sa pintong kahoy. Nakarinig kami ng yabag mula sa loob at mayamaya pa ay bumukas ito. Sumungaw doon ang isang may kaliitang lalaki.Agad din niya iyong sinarhan nang makita kami ni Thurstin. Halatang takot ang lalaki, pero humara na agad si Thurstin bago pa man iyon tuluyang sumara."Wait! Wait!" sigaw ni Thurstin."Go away!""Maximiliend send us here!"Sukat sa pagkarinig sa pangalang Maximilien ay muling bumukas ang pinto. "Max you say?" anang lalaki sa tinig na di makapaniwala."Yes, you're Buja right?""You foreign?" tanong lang ng lalaki na tiningnan kami mula ulo hanggang paa."Yes. And we need your help, we need documents. Max said you can help us."Hindi maipinta ang mukha ng lalaking tinawag na Buja. Parang ayaw niya kaming tanggapin pero dahil kay Max eh wala siyang magawa. Humugot ng hininga ang lalaki bago tumingin sa paligid.Nang masigurong walang ibang tao ay pinapasok niya kami sa loob