All Chapters of Loving The Mute Wife (Filipino): Chapter 1 - Chapter 10

Indie Emerson Isabelle and Nicholas Emerson adopted me at the age of two. Ang mag-asawa na 'yan na tinatawag kong Mama at Papa ngayon ay hindi makapagsilang noon kaya naisipan nilang pumunta sa isang ampunan sa San Juan City, at ako ang napili. I was too young and naive. Hindi ko alam kung bakit nasa lugar ako kung saan maraming bata. Maingay, magulo pero masaya dahil nakapaglalaro ako. Hanggang sa ang mag-asawa na Emerson na ang nakasama ko. Naging masaya because they showered me love and attention. I was born mute. I was five when I finally realized na hindi ako nakakapagsalita, wala ni isang salita o letra na lumalabas sa bibig ko. Akala nila late lang daw ako sa gano'ng stage pero hindi. Swerte pa nag dahil hindi ako bingi, may iba kasi na sabay nararanasan ang pagkabingi at pipi. Kitang-kita ko ang lungkot sa mukha nila no'ng mga panahon na 'yon. Hindi ko alam pero nauwi ako sa pag-iyak that time. Kalaunan ay nabuntis si Mama at ipinanganak si Ingrid, tuwang-tuwa ako kasi may

Indie Emerson My heart is pounding so wildly when Mama asked me to sit. Tumayo si Papa at ako ang unang pinaupo. Katapat ko na ang lalaking sinasabi ni Mama. Kahit hindi ko pa talaga alam ang reason ng dinner na 'to ay ramdam ko na kung saan 'to patutungo lalo na andito si Judge Lagdameo. This is probably not a simple dinner. "Let's order?" Mama asked. "Sure!" the woman said happily then looked at me. Naging maliit ang ngito niya but I don’t find it terrifying or scary. Ganoon din ang titig ng matandang lalaki. Nag-iwas ako ng tingin at tumingin sa lalaking kaharap ko. He’s now looking at me intently. We have the same blue eyes but I can say na mas malamig ang mga mata ko at mas maganda ang pagka-blue ng akin. I was looking at him emotionless and blandly. I don’t know him but I feel that I already saw him somewhere, I just can’t remember where it was. Hindi talaga ako matandain sa mga mukha at saka hindi ko naman kasi siya kilala. Wala akong kaibigan. Wala ako masyadong kilala. Hi

Indie Emerson That night, I stayed in a hotel. Hindi ako umuwi sa bahay dahil magtataka sila Mama at Papa. Baka mauwi pa ang usapan namin sa pagtatalo at ako na naman ang lalabas na masama at hindi sumusunod. Inaasahan pa naman niya na pagkatapos ng dinner na iyon ay sasama na ako kay Weston. Kahit si Weston ay nagulat, he was not prepared! Nakakagulat pa dahil napakadali niyang tinanggap lahat ng 'to. Iyong tipong may plano na siya. Iyong ayos lang sa kanya kahit na maging magkaibigan kami. Ang bait niya at hindi ako sanay. Mahirap na dahil baka mamaya ay sa una lang siya mabait, baka nagkukunwari lang.Feeling ko alam ng Mommy niya na pipi ako at hindi lang nila sinabi kay Weston para hindi ito mag-back out. Namumukaan ko ang Mommy niya ngunit hindi ko lang maalala kung saan. Baka investor din nila Mommy or isa ring negosyante. Expected ko na 'yong ganito, pero hindi 'yong bibiglain kami sa pagpirma ng marriage certificate. May pre-nuptial din dahil alam kong may porsyento na ipina

Indie Emerson Drawing and painting become my comfort zone. My youth was constantly kinda frustrating up until now. My mind is always occupied with new thoughts and ideas, and I couldn't voice all of them. Painting become my way to peace in this cruel world. Kapag nakahawak ako ng brush at nakaharap ko na ang canvas ay para akong nabubuhayan lagi ng loob at nakakadama ng ginhawa. But not all the time. I also have bad days at kahit kaharap ko na ang mga bagay na nagpapatahimik sa akin ay hindi ko pa rin maiwasan na hindi mag-isip ng kung ano. I just know how not to pour it out in people. Kaya nasanay din akong hindi makihalubilo sa mga tao. Nasanay akong ako lang mag-isa. Okay lang naman dahil iyon naman ang sinuntok sa akin ng mundo... ang mag-isa. Kumunot ang noo nang makita na hindi maayos ang pagkakalinya ko sa mata ng babae na nasa drawing pad ko. Naiinis na pinunit ko ang pahina no'n at tinapon na lang sa kung saan. Sa paglingon ay nakita ko ang kumpol ng mga nagusot na papel

Indie Emerson "Wife?" the man uttered. Mabilis kong hinatak sa lalaki ang kamay ko at hinablot sa kanya ang paper bag na nakuha niya kanina. I felt my hands are trembling because of shocked and fear. Ayoko talagang hinahawakan ako lalo na lalaki at hindi ko talagang kilala. Mabilis na lumapit sa amin si Weston at nag-aalala na nilapitan ako. "May asawa ka na?" sambit pa nito. "Are you okay?" Weston asked habang kinukuha ang isang paperbag. I felt him touched my shoulder and looked at me. Tumango ako sa kanya bilang sagot. Naramdaman ko ang pagkalma ng sarili sa hawak niya. Umangat pa ang kamay niya at hinaplos ang maikli kong buhok. "Wait— Weston, care to explain? Wife? Kailan ka pa kinasal?" nagtatakang tanong ng lalaki. Napatingin kami sa kanya. Bakas ang pagtataka sa kanyang mukha at nakakunot pa ang noo niya. Imbis na umalis ay nanatili ako sa tabi ni Weston na parang nagtatago na bata. The guy is also good-looking just like Westom but he looks younger. Halatang anak-mayaman