Lahat ng Kabanata ng Entangled Hearts: Kabanata 31 - Kabanata 40

Chapter 31Gustong-gusto kong makawala sa mga mapanghusgang mga mata ng mga tao. Pero bago pa ako mabalik sa sasakyan namin ay may marahas na humila sa akin. I gasped and I immediately knew who it is. Pero sa gulat ko ay hindi ako kaagad nakapanlaban hanggang sa nadala niya ako sa medyo tagong lugar at walang tao.I immediately pushed him. Nanghihina siyang napalayo sa akin ng bahagya dahil sa pagtulak ko. He tried to hold my hand but I didn't let him."Ano ba!" Mas lalong lumitaw sa mga mata niya ang panghihina nang umatras ako dahil sa paglapit niya."Naniniwala ka sa kanila?" There was tiredness and hurt in his voice.Mabilis akong nag-iwas ng tingin."Just stay away from me, Jace," nanginginig na sambit ko.He shook his head before smirking in a sarcastic way."No, this is nonsense. Seriously? Naniniwala ka? What I feel for you isn't f*cking love for a sister," pigil galit na sambit niya habang dahan-dahan na lumalapit sa akin.Malakas ko siyang tinulak sa dibdib pero nagmatigas

Chapter 33I realized that working is tiring but it makes me happy. I am happy that I am earning the money I spend now. It's fulfilling. Though, I feel so lonely but I could still go on. Mas mabuti na itong malayo ako. I can do what I want. I can focus on myself.Kuya's calling me now and then. Pero hindi ko kailanman sinagot ang tawag ni Mommy. Ayaw ko pa. I am atill not ready. Hindi ko alam kung kailan ko bubuksan ang sarili ko sa mga ganoon. I worked harder. It refreshes my mind and I gain a lot of knowledge. I made some friends in my office mates and I like hanging out with them but sometimes I do appreciate being alone often.I am totally turning my back to my old life now. I just want to grow up. "Oh My God! Samantha!" Napasinghap ako saka mabilis na huminto sa paglalakad nang makarinig ng pamilyar na boses at kasunod nito ay ang paghigit sa akin. My eyes widened and when I saw a familiar woman with shocked expression I slightly rolled my eyes."I finally found you! You jus

Chapter 35Nakakapagod mangampanya. Iyan ang napatunayan ko sa tatlong araw kong pagsama sa pangangampanya ni Daddy. Everything is tiring. At hindi ko alam kung lahat ba ng mga tao na kumakaway at ngumingiti kay Daddy ay taoagang iboboto siya.Tatlo silang tumatakbong Gobernador ngayon. Daddy, Miguel Gallardo, and someone named Conrado Mondejar. I am not familiar with the last candidate but I heard that he's also powerful. Ang sabi ni Kuya ay hindi basta-basta ang mga kalaban ni Daddy.And I don't know if Dad will win. I don't really know. Hindi na namin ulit nakasalubong ang caravan ng mga Gallardo pero alam kong malakas sila. The power they hold here in Masvedo is not something to be joked around. Nakatulala ako sa maliit na stage kung saan nagsasalita si Daddy. It's almost lunch time and our team is distributing lunch to the people while I am sitting here. Punong-puno ng pawis ang katawan ko at ramdam na ramdam ko na ang lagkit. Dad's smiling while he's presenting his platforms. K

Chapter 37 This isn't easy. Ang daling sabihin pero ang hirap-hirap ngayong nakikita ko na. Why? Why am I hurting? I was in love with him! "Are you done crying?" malamig na sambit ni Kuya habang diretso ang tingin niya sa daan. The car I brought was picked up by our driver so here I am with him right now. Pinipigilan ko na huwag nang umiyak pa. Huminga ako ng malalim saka umayos ng upo. I didn't answer him. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Alam ko na alam na niya. Baka mas alam pa niya ang nararamdaman ko kaysa sa akin. What's happening? Didn't I move on? Umuwi ako dito sa pag-aakalang wala na sa akin ang lahat pero ngayon iniiyakan ko ulit. This is crazy. "I told you that he's into someone now!" Tumaas ang boses niya kaya napasinghap ako at napailing. "I am not hoping for him to….I am fine," mahinang sambit ko pero mahina lang na napamura si Kuya. I've moved on. I know, I did. "Stop lying Samantha Beatriz. You won't cry if you're really fine," malamig na sabi niya

Chapter 39I need to rest. The Doctor said that I need to rest and I believe him. I am physically and emotionally tired. I indeed need a rest.I stayed inside my room to rest the next day. I am not expecting someone to check on me since I know that everybody's busy in the campaign. Pero nang unti-unting bumukas ang pinto ng kwarto ko ay dahan-dahan akong bumangon ng bahagya.It's already three in the afternoon. Medyo maayos na ang pakiramdam ko pero ayaw ko pa ring lumabas. Nang makita ko si Daddy ay napalunok ako. Umuwi na sila?"How are you feeling?" mahinang tanong niya saka dahan-dahan na pumasok."I'm fine," mahinang sagot ko at tiningnan ko siya hanggang sa tuluyan siyang makalapit sa akin. Ito ang unang pag-uusap namin ni Daddy ng pormal simula nang umuwi ako.This feels so awkward but I can not tell him to leave."Kumain ka na? What do you want to eat?" Nanuyo ang lalamunan ko ng marahan niyang hawakan ang leeg ko para maramdaman kung may lagnat pa ba ako o wala na.Marahan