All Chapters of THE MAN WHO BREAKS MY HEART: Chapter 1 - Chapter 10

CHAPTER 02THE MAN WHO BREAKS MY HEART "Yun ang sabi?" narinig kong tanong ni Lanie, isang staff manager. Nasa kilalang fast food kami kumakain, tapat lang ng building kung saan kami nagtatrabaho. Lunch time kaya dito ang na isip namin na kumain, alternate lang naman ang ginagawa namin na lugar kung saan ang gusto namin na tumambay, dahil sa maraming restaurant o kilalang fast food ang nakapalibot sa lugar na ito, hindi lang naman ang mga tao na nasa building namin ang kumakain kundi marami pa. Kaya bukas, hindi ko alam kung saan na naman ang plano nila na kumain, sumasabay lang ako sa kanila. Minsan nagpapaiwan ako sa building at doon na lang sa office table ko kumakain depende sa ulam ko.May isang beses kasi na doon ako kumain sa office at pritong tilapia ang ulam ko at may kasama pang pinakbet na may kasamang konting bagoong kaya ayon may dumating na bisita at nagpaparinig na may amoy mabaho daw, nakapag spray naman ako pagkatapos pero hindi talaga maiwasan na may mga ilong na

CHAPTER 04THE MAN WHO BREAKS MY HEART"Mama! Papa! Aalis na po ako! Nandito na po ang sundo ko!" sigaw ko sa likod bahay. Nasa labas kasi si mama at naglalaba habang si papa naman ay naliligo sa poso dahil aalis siya para pumunta ng trabaho.Isang magsasaka si papa ng palayan na pagmamay-ari ng mga Sullivaño na kung saan sila ang pinaka mayaman na pamilya dito sa baryo namin sa Davao."Sige anak! Mag-ingat ka. Nariyan na ba si Rowela?" Tukoy niya sa kaibigan ko at kaklase."Opo, mama. Naghihintay na lang po sa tricycle at hindi na bumaba, tinamad ang bruha!" sagot ko at natawa si mama dahil sa tawag ko sa aking kaibigan."Sige ingat, umuwi ng maaga!" pahabol pa ni papa habang naglalakad na ako patungo sa tricycle hindi kalayuan kung saan ang bahay namin."Hello, bruha!" tawag ng kaibigan ko habang kumakaway pa ito sa akin. Pati tatay niya na tricycle driver ay natatawa lagi kapag ganito ang tawagan namin ng kaklase ko.Ganito ang routine namin every morning na dinadaanan nila ako sa b

CHAPTER 06THE MAN WHO BREAKS MY HEART"Anak may naghahanap ng trabaho sa Maynila. Doon sa kakilala ko. Pwede kitang I recommend doon lalo at kakilala ko naman ang may-ari," mungkahi ni mama. Naghahanda kami ng pagkain ng lunch para dalhin ko kay papa sa palayan.Kapag walang pasok ay ako ang nagdadala ng pagkain sa kanya. Pwede naman magbaon ng pagkain si papa pero minsan gusto niyang laging mainit ang kanin kapag kumakain kahit malamig yung ulam. Carry lang. Basta 'wag lang daw puro malamig. "Try ko po mama, may nag-alok din po sa akin ng trabaho yung ang kaklase ko po, isang kompanya sa Maynila bilang secretary. Tingnan ko po kung saan sa kanila maganda ang benepisyo at doon po ako mag-aapply," saad ko. Nilagay ko na ang adobong manok sa tupperware at pritong isda habang si mama naman ay inaasikaso ang basket na paglalagyan ng mga pagkain. Plano ko na rin na doon kumain at sumabay kay papa at si mama naman ay maiiwan sa bahay."Mabuti naman na hindi kana mahihirapan niyan magha

CHAPTER 8THE MAN WHO BREAKS MY HEARTDahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko. Pero dahil sa liwanag ng ilaw kaya pumikit ulit ako. Binaling ko ang mukha ko sa left side para hindi ako matamaan ng sinag ng liwanag at unti-unti ko na siyang idinilat. "Anak! Okay na ang pakiramdam mo? Wait lang-" tinulungan ako ni mama na makaupo sa kama.Inayos ko muna ang buhok ko gamit ang daliri ko at nahagip ng mata ko kung ano ang nasa table. "Ano po ang nangyari ma? Bakit maraming gamot sa maliit na mesa at may mga temperature at kung ano-ano pa?" nagtataka kong tanong kay mama."Nakalimutan mo na ang nangyari?""Po?" bigla tuloy akong kinabahan kong anong nangyari sa akin. "May lagnat ka at 2 days ka nang nasa higaan mo anak!" "Po? Hala! Paano po nangyari 'yon? Ang naalala ko po ay nasa school po ako," pilit kong inaalala ang mga nangyari two days before, pero wala talaga."Dinala ka ng kaklase mo dito na si Se-sebastian ba ang pangalan non? Basta itanong mo na lang si Rowela at kasama siya

CHAPTER 10THE MAN WHO BREAKS MY HEART"Nag-aaway? H-hindi naman anak. Kanina ka pa ba nakarating?" tanong ulit ni mama sa akin at nagtungo sa kusina. Kumuha ng pitchel sa maliit namin na ref at saka kumuha ng baso para uminom ng tubig.Si papa naman ay lumabas muna ng bahay, siguro… para magpahangin? Kumalma dahil galing sa bangayan? "Ngayon pa lang po ako nakarating mama, sorry medyo lumampas na po ng alas singko ng hapon ang dating ko sa bahay," hingi ko ng pasensya kay mama."Ayos lang anak, sige magbihis ka na sa kwarto mo at may niluto ako kanina dito na turon, di ba gusto mo 'yon?" ani ni mama. Kaya ngumiti ako dahil gusto kong kumain sa luto ng mama ko. ''Pero bago ka kumain ay magbihis ka muna ng pambahay para hindi marumihan ang uniform mo," tumango ako at nagmamadaling pumasok sa kwarto ko para kumain ng merienda kahit nakakain naman ako kanina at may milktea pa na kasama.Yung narinig ko kanina ay baka nagkamali lang ako. Baka ganun lang sila mag-usap na nagtataasan ng b