All Chapters of The Silent Billionaire : Chapter 61 - Chapter 70

Masayang kaming kumakain sa hapagkainan kasama si Austin na katabi ko ngayon sa upuan, napansin ko na hindi siya kumukuha ng hipon at pusit na siyang pinaka paborito ko, kaya naman ay kumuha ako ng hipon at binalatan ko ito saka inilagay sa kanyang plato, dahil nakatingin siya sa dalawang kambal ay hindi niya napansin na nasama sa kutsara niya ang hipon na aking binalatan. Napapa hagikhik pa ako dahil nagawa ko na mapakain siya ng hipon, ngunit napansin ko rin si daddy at mommy na pinandilatan ako ng mata. Kaya nakangiti akong yumuko at inabala narin ang sarili sa pagkain, nagkakamay lang ako dahil mas masarap kumain pag nagkakamay at lalo na pag seafood ang nakahain sa hapagkainan. Habang abala ako sa pagkain ay napalingon ako sa aking katabi dahil panay ang ubo nito at hindi mapakali ang kamay na panay ang kamot sa leeg at mukha. Napansin ko rin na nagpapantal at namumula ang kanyang mukha. "Austin, what's happening to you?" Tanong kong sambit at tumayo na ako. "H-Hindi ko ala

"Anak, ano sa tingin mo?" Tanong sa akin ni mommy habang naka tayo kami sa edsa at tinitingala ang billboard na kaming dalawa ni Austin ang nasa larawan. Matamis ang mga ngiti habang hawak ang produkto na aming iniindotso. Hindi ako makapaniwala na nakikita ko ang aking sarili, parang akong na speechless at nakatanaw lang sa aking larawan. "I like it mommy, thank for this opportunity," sambit ko at niyakap ko si mommy. "Thanks you so much anak at pinag bigyan mo ako, sabi ko nga sayo na oras na makita mo ang iyong sarili sa billboard ay tiyak na magugustuhan mo," aniya.Nilingon ko si Austin na nasa aking likuran. Nakatingin lang siya ngunit walang reaksyon, blangko ang mukha na nakatitig sa billboard. Hindi batid kong ano ang iniisip niya. "Austin," tawag ko sa kanya."Uhm," tipid niyang sagot."Did you like it?" Tanong ko sa kanya. "Yeah," aniya at bahagyang ngumiti. Bumalik siya sa sasakyan at hindi ko maintindihan kung bakit parang hindi siya masaya sa nakikita niya. Hindi

"Hi babe," bati ni Lyca kay Ryan. "Kumusta ang flight mo?" Dagdag pa nito."Jet lagged," kibit balikat niyang sagot sa isang taon niyang boyfriend na si Ryan. Pagsakay sa kotse ay isinandal ni Lyca ang kanyang ulo sa balikat ni Ryan habang magkahawak kamay silang naka ngiti. Kagagaling lang ni Lyca sa US dahil dinalaw niya ang kanyang lolo na naospital dahil sa sakit nito. Dalawang buwan din ang itinagal niya roon, kailangan din niya agad maka balik ng pilipinas dahil may trabaho siya at ayaw niyang iasa iyon sa kanyang ama dahil naipangako niya rito na pagka graduate niya ay tutulungan niya ang kanyang daddy sa pagpapatakbo ng kumpanya.Si Ryan ay ang naging malapit sa dalaga sumula noong naging magka klase sila sa kolehiyo at ito na ang lagi niyang nagtatakbuhan tuwing may problema siya at kasa-kasama niya sa araw-araw. Naging maayos ang kanilang pagkakaibigan hanggang sa magtapat ng pag ibig si Ryan at mabilis na napasagot si Lyca dahil palagay na ang kanyang loob sa binata dahil

"Hello?" Sambit ni Ryan ng iangat nito ang telepono. Nagising siya sa ingay ng tumunog ang telepono, kaya pupungay-pungay itong umupo sa kama. "I'm sorry...." Umiiyak na sambit ni Lyca. "Bakit ka nag so-sorry?" Nagtataka na tanong ni Ryan sa paos na boses."Ang akala ko, okay na ako. Akala ko na buo na ako ng tinanggap kita sa buhay ko Ryan... I'm sorry," Pag amin niya sa kasintahan habang umiiyak. Ika dalawa na ng hating gabi ng makapag desisyon si Lyca na tawagan ang kasintahan dahil hindi siya makatulog. Nakokonsensya siya sa kanyang nararamdaman. Ayaw niyang saktan ang kasintahan kaya habang maaga pa ay gusto niya itong kausapin at humingi siya ng tawad. Isang linggo na kasi ang nakakalipas simula ng magkita sila ni Austin at manumbalik ang pagmamahal niya sa binata na inakala niyang matagal ng nakabaon sa limot ng makilala niya at tanggapin ang kasintahan na si Ryan. "Hindi kita maintindihan, babe. Nasaan ka? Pupuntahan kita," may pag aalala na sabi ni Ryan sa kanya. Agad-ag

Nililipad-lipad ng hangin ang mahabang buhok ni Laica habang nakaupo siya sa dalampasigan at hinahampas ng maliit na alon ang kanyang paa. Tela malalim na nag iisip habang nakatanaw sa araw na palubog na. “Laica! Anak, halika na at nakahanda na ang hapunan.” Tawag ni manang sa dalaga, ang mayordoma ng mansion ng mga Salazar. Nilingon ni Laica ang babaeng may edad, si manang. Nginitian lamang niya ang babae saka bumalik ang tingin sa araw na palubog. Masaya siya na pinagmamasdan ito, noon pa man nung bata pa siya ay hilig na niya manuod ng sunset tuwing nagpupunta sila sa dagat ng kanyang magulang. “Babe?” Nag angat ng tingin si Laica ng marinig niya ang boses ni Ryan. Nasa likuran na niya pala ang binata habang nakatayo. “Okay kalang ba?” Tanong ni Ryan at tumabi ito sa dalaga. Tipid lang ang ngiti ng dalaga sa binata at muling bumaling sa napaka gandang araw na palubog. “Hali na kayong dalawa!” Muling tawag ni manang kina Laica. Hinintay muna ni Laica na lumubog ang araw bago