All Chapters of Me and My Grumpy Boss: Chapter 91 - Chapter 98

"ZARINA! Z-Zarina!” bulong ni Rayne kay Zarina. Napabalikwas ng bangon si Zarina ng mabalik sa kanya ang kasalukuyang sitwasyon na nasa Santa Inez sila at nagtatago mula sa mga taong walang habas na namaril sa kanilang bahay.“R-Rayne?” usal niya.“Tulog pa si Regina. Pupunta ako sa bayan para makabili ng mga stocks natin dito. Medyo malayo pero promise me na hindi kayo aalis ni Regina dito,” sabi ni Rayne.“At saan naman kami pupunta?” sabi niya ng may pagsusungit.Napabuntong hininga na lamang si Rayne sa inaasal ni Zarina. Alam niyang nagluluksa parin ito sa pagkamatay ni Pie. Bago siya umalis ay kinintalan muna niya ng halik si Regina sa noo.Niyakap niya ang sarili ng marinig na lumabas na si Rayne.Nilibot niya ang kabuuan ng bahay at naisip niyang ayusin ang buong bahay anong mangyayari sa kanila kung patuloy siyang magmumukmok. Isa lang ang ipagpapasalamat niya, iyon ay ligtas sila ni Regina. Niligpit niya ang mga gamit na kalat-kalat. Isang beses ay naikuwento si Rayne sa ka

ZARINA POV Ang mga sinabi niya kagabi. Ang mga ipinagtapat niya at ang katotohanang ikinasal na siya. Oo kinasal kay Aurora. Inaasahan ko naman na ito, hindi ba?. Alam kong mag-aasawa siya balang-araw pero hindi ko inaasahang kukurot iyon sa puso ko. Galit dapat ang nararamdaman ko dahil sa kaniya nawala si Mommy Pie at babalik kami sa San Fabian para tuluyan ng putulin ang anumang koneksyon namin sa kanya. Ano ba ang balak niyang gawin? Papatayin niya ba ang babaeng iyon at tatapusin narin niya ang kanyang buhay? Iyon na ba ang naiisip niyang solusyon? Hindi parin siya nagbabago. Ang Rayne Madrigal na kilala ko noon at magpahanggang-ngayon ay nais parin ang mga solusyon na alam niyang lilikha ng pangit na katapusan. Pero hindi na ba talaga namin siya makikita ulit pagkatapos nito? Paulit-ulit kong tanong sa aking isip. Hanggang sa makita ko siyang nagluluto ng pagkain namin. Paano kaya kung hindi siya umalis ng gabing iyon? Kung hindi niya ako iniwan? Isang pamilya parin kaya kami?

DUMATING sila sa unit ni Rayne ngunit walang bakas na nagpunta ito roon. Ang ayos ng unit ay nanatili sa ganoon simula ng umalis siya sa poder nito. Binuksan niya ang bawat ilaw roon. Binisita niya ang bawat sulok ‘non lalo na ang kanyang kuwarto.Naupo siya sa maliit niyang kama. At inalala ang unang beses niyang magising sa kuwartong ito. Gayundin ang gabi na nais na niyang tapusin ang kanyang buhay dahil sa sinisi pa siya ni Rayne sa nangyari. Hindi niya napigilan ang mapaluha at yakapin ang kanilang anak.“A-Anak bumalik na tayo kila Tita Sally mo, wala dito ang Daddy mo…” sabi niya sa anak.“Eh nasaan po ba talaga si Daddy? Sa bahay nila or sa sinasabi ni Anty Sally na rancho..baka naroon po si Daddy?” sabi ni Regina. Hindi parin sumusuko si Regina dahil sa kagustuhan nitong makita ang kaniyang ama.Nagsimulang makaramdam ng pagkainis si Zarina. “Uuwi na tayo. Regina! Mukhang ayaw na muna ni Daddy mo na makita tayo…hindi tayo maaaring magtagal dito at puntahan siya sa lugar na gu

“Any plans?” sabi ni Zarina habang tinutulak niya ang wheelchair ni Rayne. “I’m blind at hindi ako makalakad para makapag-isip ng plans for this coming weekend,” sarkastikong sabi ni Rayne sa asawa. “Alam ko. Sumama na naman ang loob mo?” sabi ni Zarina. Umupo siya sa harap ni Rayne at hinaplos ang mukha nito. “No, I can’t do things on my own, Zarina,” muling sabi ni Rayne. “Hmm.. I’m sorry. Hindi lang ako makapaniwalang magkasama na tayo. Na nandito kana sa tabi ko at sa buhay namin ni Regina. Aalagaan kita, Babe,” paglalambing ni Zarina. Nakaupo sila sa may garden set at parehas silang nagpapaaraw ng mga oras na iyon. “Hindi ka nagsisisi na ganito na ako?” ng mga oras na iyon ay muling umagos ang luha ni Rayne. At pinunasan ni Zarina ang luha nito. “Hindi. Hindi nagbago ang pagmamahal ko sa iyo noon at hanggang-ngayon. Natatandaan ko ang lahat ng nangyari. Lalo na noong---” hindi na naituloy pa ni Zarina ang sasabihin ng biglang kapain ni Rayne ang kaniyang labi. “Babe, ako