All Chapters of Unwanted Marriage with Professor: Chapter 71 - Chapter 80

Tiningnan ni Sandro si Felicity na hinawakan siya nang mahigpit sa kanyang mga bisig, malinaw na natigilan.Nagkaroon siya ng amnesia, ngunit subconsciously naalala si Marco.Kaya dapat napakahalaga ni Marco sa kanyang puso.Hindi inaasahan ni Marco na si Felicity na ito ay karaniwang tatawag sa kanya.Itinaas niya ang kanyang kamay upang hawakan siya at nagsalita nang maingat, "Narito ako."Ngunit hindi nakinig si Felicity, kaya niyakap niya nang mahigpit si Sandro.Nakita ni Sandro na medyo nasasabik siya, at tiningnan si Marco, "Pumunta ka, hindi ka niya kilala ngayon." si Felicity na ito ay maaaring tumawag sa kanya, na nagpapatunay na naaalala pa rin niya siya.Kailangan lang niya ng kaunting nasanay.Patuloy na nagsasalita si Marco, "Felicity, tingnan mo ako, ako si Marco."Si Felicity ay hindi lamang tumingin sa kanya, at niyakap nang mahigpit si Sandro, "Hayaan mo siyang umalis, ayokong makipag-usap sa kanya.""Okay, hahayaan ko siyang umalis, huwag matakot."Si Sandro ay tum

Kahit na may sakit sa kanyang braso, si Marco ay hindi nakakilos.Ang taong humahawak ng kanyang mga braso ay iginiit na umalis.Nais ni Sandro na sumulong upang ihinto ito, ngunit pinigilan ni Leo .Nakita ni Felicity na ang taong humahawak sa kanya ay hindi pa rin pinakawalan, at medyo mahirap siya.Ngunit tila wala itong anumang epekto.Bigla siyang mukhang baliw at bulalas, "Ah! ”Habang sumisigaw, pinapikit niya ang kanyang mga kamao at hinampas ang mukha ni Marco.Ito rin ay dahil sa kanyang mga hiyawan na nakakaakit ng atensyon ng mga nakapaligid sa kanya.Hindi na ito mapigilan ni Sandro, at sumigaw kay Marco, "Sinusubukan mo bang pilitin siyang mamatay?" Hindi ba sapat para sa kanya na mamatay nang isang beses?"Ah! Sandro, tulungan, tulungan! ”Si Felicity ay nagpupumiglas pa rin at sumisigaw.Hindi mapigilan ni Marco ang kanyang paghuhugas ng ganito, kaya kinailangan niyang ibagsak siya.Ang slackening tunog ng Felicity ay nahulog at tumakas, at isinugod patungo sa Sandro.

Felicity felt that his mind cleared up a lot.But she always felt empty in her heart, as if she had lost something important.Seeing Aling Martag come in with food, she laughed and shouted, "Aling Martag.""Alas~" Aling Marta responded kindly, hurriedly took out the food from the bag, and asked while making it, "Miss Felicity, how did your head hurt?" How could it be so serious? Does it hurt?Nag-pout si Felicity, ang kanyang mukha ay hindi maipinta, "Hindi ko alam kung gaano ito kasakit, hindi ko maintindihan ang sobrang sakit." "Mahirap iyan, halika at kumain muna ng isang bagay."Kinuha ni Sandro ang mangkok, "Ako na ang magpapakain sa kanya." Sumulyap si Aling Marta kay Sandro at hindi tumanggi.Inisip ni Sandro ang sinasabi ng doktor na makakain lamang siya ng likidong pagkain, kaya't hinatak niya ang mga dumplings at pinaso sila ng isang kutsara at pinapakain sila sa Felicity na may sopas.Binuksan ni Felicity ang kanyang bibig at kinain ito ng maligaya.Habang kumakain, tumin

Felicity set his sights on Marco again.I looked at it carefully and tried to think hard, but my head started to hurt before I thought about it.She shook her head uncomfortably, "Hindi ko na maalala, sobrang sakit ng ulo ko."Nang makitang sumasakit na naman ang ulo niya, kinabahan si Marco at halos itaas ang kamay para hawakan siya. Ngunit si Mr. Andrew ay isang hakbang sa unahan niya, at inaliw si Felicity at sinabing"Okay, okay, hindi namin iniisip ang tungkol dito kung hindi namin ito maalala. Kung hindi mo iisipin, hindi masakit kung hindi mo iisipin."Felicity nodded his head, a little Sleepy, he said, "Mr. Luis, hayaan mo na siya, gusto ko nang magpahinga." "Okay, kung hindi komportable ang tunog, magpahinga ka muna."Ibinalik ni Hanzel ang tingin kay Marco, sinenyasan siyang lumabas. No choice si Marco kundi umalis muna. Ngunit sa tuwing uupo siya sa pintuan, hindi pumupunta kahit saan. Kung talagang kailangan ng kumpanya ng mga dokumento para sa kanyang lagda, ipapadal

Looking at the man in front of him, Felicity blinked his big eyes.The voice dragged softer and lighter."Hindi ba okay lang na tito ang tawag sayo? Parang mas matanda ka sa akin ng sampung taon ah?"Hindi niya alam kung bakit tito ang tawag niya rito, parang bagay sa kanya ang titulong ito. Marco,Pagtingin niya sa dalaga sa kanyang harapan ay naririnig pa niya ang pamilyar na pagtawag nito sa kanya ng tito. Naisip niya na ito ay isang magandang tanda. With a gentle expression on his face, he nodded and said, "Yes, you can shout whatever you want." Aba, magtrabaho muna kayong lahat, pupunta ako diyan."Tumalikod at tumakbo palayo. Pakiramdam niya ay masyado siyang mabilis na nagbago para sa lalaking iyon, na iisipin ng iba na pagkatapos niyang malaman ang pagkatao nito, gusto niyang kusa itong mapalapit sa kanya. Sa totoo lang hindi. Na-misunderstood lang siya nito at nag-sorry sa kanya. At nakatayo parin doon si Marco, pinagmamasdan ang pag-alis ng dalaga. Umalingawngaw ang t