All Chapters of My Savage and Ruthless Ex-Boyfriend: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter: one NANGHAHABA ang nguso ko habang nakapila at naghihintay kung kailan kaya naman ako makakasakay ng bus. Ang haba ng pila na aabot na yata sa moon. Tapos alam ko naman na lahat nagmamadali, pero letse walang bus, jeep, o taxi na dumadaan na walang laman. Lahat punuan.“Letse naman, late na ako.” mahinang bulong ko.Wala naman akong magagawa kung hindi ang maghintay, hindi ako mayaman para magkaroon ng sariling sasakyan papasok sa school. Lalong hindi ko pwedeng lakarin ang pagpasok ko sa University, malayo masyado. Kung bakit ba naman kasi pinanganak akong mahirap, na lalong naghihirap sa mga araw na nagdadaan sa buhay ko.Nandito lang naman ako sa Manila para makipagsapalaran sa buhay. Gusto kong maging doctor at iyon ang aabutin kong pilit para sa pangarap ko. Kahit pa sabi nga ng mga magulang ko suntok sa buwan ang pangarap ko. Pero wala namang masamang mangarap na makakaahon ako sa hirap.Lumuwas ako sa Manila para mag-aral ng college, ngayon first year ko bilang isang

Chapter: ThreePANAY ANG hikab ko, wala namang masyadong customer kaya nagagawa kong pagbigyan ang hiling ng katawan ko. Iyon ay ang maghikab nang maghikab, na may kasama pang pagpikit ng mga mata. Hindi naman ako natutulog, mas matagal nga lang sa usual na pagpikit ang mga mata ko.“Hoy! Mahuli ka ni Boss,” siniko ako ni Annabel, katrabaho ko.Namasukan ako sa isang fast food restaurant, maging ang waitress sa isang mamahaling restaurant, at tuwing gabi ang pasok ko. Bukod sa trabaho kong fast food crew, student assistant din ako ng isang prof sa mga vacant time ko habang nasa campus, tapos suma-sideline ako sa palengke na nagtitinda ng isda kapag wala akong pasok.“’To naman, hindi naman ako natutulog.” Bulong ko sa kasama ko.Narinig ko siyang bumuntong hininga, “punta ka na lang muna ng banyo. Ako na munang bahala dito.”Nginitian ko siya, isang oras pa mahigit bago ako pwedeng mag-out. At alas-dos na nang madaling ako makakauwi nito. Nine kasi ng gabi ang shift ko sa trabaho, kay

CHAPTER: FIVE BALIW na yata ako, o talagang baliw na ako. Ano bang ginagawa ko ngayon? Hindi ba kabaliwan ang lahat ng ‘to. Sino ba namang matinong babae ang basta na lang sasang-ayon sa isang lalaki nang sabihin nitong magsama na sila. Hindi ko man lang pinag-isipan basta na lang akong napa-oo sa kaniya. To think that we’re in a complicated relationship, na hindi ko nga alam kung talaga bang nasa isang relasyon kaming dalawa. Pero ito nga, kasama niya akong namimili ng mga gamit namin sa bagong bahay naming dalawa. Again I don’t know how did this all happen, basta ito na nga lilipat na kami ng bahay ni Calvin. Ang bilis niyang nakahanap ng bahay na uupahan namin, to think na noong Friday lang namin pinag-usapan. Hindi pa nga ako nakakapagpaalam sa uncle ko, sa kapatid ng Papa ko. Sa kanila kasi ako nakatira habang nag-aaral ako. Minsan namamasukan din ako sa kanila, may pwesto kasi ang mga ito sa palengke. Nagtitinda ako roon o kaya naman ipinaglalaba ko sila at nililinis ang bu

Chapter: Seven MAALAGA SI Calvin, walang duda roon. Feel ko nga spoiled na spoiled na ako nang dahil sa kaniya. Lahat na lang ng gusto ko ibinibigay niya, hindi ko pa nga hinihiling naibibigay na niya sa akin. Kulang na lang talaga humilata ako at siya na ang bahala sa lahat. Kasi ako ang babae pero daig ko pang naging lalaki sa relasyon namin ni Calvin. Gigising ako nakaluto na, kakain na lang ako, malinis ang bahay namin, wala akong tambak na labahin dahil si Calvin na ang gumagawa nang lahat ng ‘yon. Ang to think na nagsasama na kami ni Calvin for almost a month na rin. At sa loob ng isang buwan na ‘yon, buhay reyna ako sa piling niya. “Hindi kaya masyado na akong nagiging pabigat sa ‘yo?” hindi ko na maiwasan na itanong kay Calvin. Kumakain na kami ng tanghalian, magkasabay kami as usual na routine na naming dalawa. Natigilan sa pagsubo si Calvin at para siyang namamalik-mata na tumingin sa akin. “Babe, kahit kailan hindi ka naging pabigat sa akin. what make you think that

Chapter: NineKULANG na lang ang kasal sa amin ni Calvin, mukha na talaga kaming mag-asawa na dalawa. Hindi naman ako nagsisisi na ibinigay ko sa kaniya ang lahat sa akin, walang kahit na anong pagsisisi. Dahil una sa lahat, hindi naman nagbago si Calvin after na may nangyari sa amin.Mas lalo ko lang naramdaman na mahal ako ni Calvin habang tumatagal ang relasyon namin. Hindi ko siya nakitang nagbago man lang, o kaya naman ay nawalan ng interes sa akin. Mas lalo pa nga siyang naging attentive sa akin, sa lahat ng mga pangangailangan ko.Mas lalo siyang naging masipag mula ng sabihin ko sa kaniya na mahal ko siya at nang ibigay ko ang sarili ko sa kaniya. Very responsible. Kasal na lang talaga ang kulang sa aming dalawa. He’s the one providing for the both of us, kahit hindi ako humingi ibinibigay na niya agad sa akin.Hindi ko naman minamadali ang kasal, alam naming pareho ni Calvin na hindi pa namin kaya. Na may pangarap pa kaming parehas na aabutin. At kapag nakatapos na kami ng p