Hindi ko alam kung gaano ako katagal umiyak. Hindi umimik si Marc at hinayaan lang akong ibuhos lahat ng luha ko. Hindi niya rin ako pinilit na magsalita kaya mas naappreciate ko yun. “Thank you,” nginitian ko siya bago ko buksan ang pinto ng sasakyan. “Wait..” Hinawakan niya ang kamay ko kaya napitigil ako sa pagbaba ng sasakyan niya. “Can we… talk? Tomorrow, maybe?” tanong nito nang nilingon ko siya. Nagsalubong ang mga kilay ko. I don't know if I'm already okay tomorrow, but since malaki ang utang na loob ko sa kanya, hindi ko siya magawang tanggihan. “Sige,” mahinang sagot ko. I saw him smile. Agad akong napaiwas ng tingin dahil nagreact na naman ang puso ko. Lalong kumunot ang noo ko dahil hindi ko na maintindihan ang sarili ko. “Susunduin na lang kita,” he said. I nodded, then quickly stepped out of his car. Kumaway ako sa kanya saglit bago tuluyang pumasok sa bahay. Nagpakawala ako ng malakas na hangin nang finally mag-isa na lang ako.I heard a horn, and I'm sure it's
Terakhir Diperbarui : 2023-07-15 Baca selengkapnya