All Chapters of Deathly Fate Two: Faith: Chapter 31 - Chapter 40

Raven's POV"YOU'RE coming with me." Saad na lang ni Vander sa akin ng pinakawalan na niya ako mula sa mahigpit na pagkakayakap niya sa akin.Napakunot noo naman ako. "Huh?" Bakit ako sasama sa kanya? "Saan tayo pupunta?"Nakatiim bagang si Vander. Ramdam ko na hindi niya gusto ang mga nangyari kanina. It's bothering him."You'll live with me from now on, baby. After that attack, there is no way I will allow you to live on your own." Sagot naman niya sa akin. He is determined and sounded like his decision is firm.Agad akong umiling. "H-hindi Vander. I will look for another place to sta—""No. You're condo has the tightest security in the city when it comes with commercial buildings, but still you were attack. I won't take the risk for having a second time, Raven. Not in my watch. You have no idea how I feel right now that I wasn't able to protect you. It's eating me up, I am just holding myself back from destroying whatever I want to destroy right now." Mabibigat na salitang binitawa

Raven's POVWRONG sent.Yun ang naging sagot ko sa text nila. Tinitimbang ko ang mga pangyayari. Maybe they are just bluffing kaya ayokong pumatol. They don't know where my father is, dahil nagtatravel ito ngayon.Pero kinakabahan pa rin ako. Ngayon lang ako nakaramdam ng kaba na wala man lang akong magawa. Pero paano kung totoo din ang pinagbabanta nila?Hindi ko maintindihan kung bakit ako ang pinupuntirya nila. I did nothing to them. Sila pa nga ang nananakit, pero bakit ako yung binabalikan? Bakit ako ang pinapahirapan?Beep!Tumunog naman ang cellphone ko sanhi na may text na naman akong natanggap. It's from the same unregistered number at may attachment na nakalagay doon.Nanginginig ang mga kamay kong kinuha at binuksan ang mensahe na pinadala nila. Halos mabitawan ko ang cellphone ko ng makita ang larawan na pinadala nila.It was my father, naglalakad sa isang hindi pamilyar na lugar. Meron din mensahe na kalakip ng larawan.Wag kang magsinungaling. Isang kalabit lang namin ay

Raven's POVMABILIS pa sa apoy ng kumalat ang balita. Alam na kaagad ng buong Council Ministry na isa akong Legendary at ako ang amour ni Vander.Marami ang nagulat at hindi makapaniwala. Kung dati ang maraming tumitingin sa akin habang dumadaan, ay wala pa rin pagbabago iyon. Kung may nagbago man, iyon na ang klase ng tingin na binibigay nila. Takot at paghanga.Pero hindi ko iyon pinapansin. Inasahan ko na iyon. Hindi na nga ako nagulat ng biglang nagkaroon ng emergency meeting ang council ministers."Kasama ka po, Ms. Haust." Magalang na saad sa akin ng sekretarya ng isa sa mga council.Napatango na lang ako dahil may pakiramdam na ako kung bakit kasama ako. Hindi nga lang ako sigurado sa mga mangyayari."Baby, let's go." Tawag naman sa akin ni Vander na nakalabas na pala sa opisina niya at inaayos niyo ang butones na nasa wrist sleeve niya."Tara." Sagot ko rito at mabilis na akong tumayo at lumapit kay Vander na agad naman pumalibot ang braso nito sa bewang ko.Hindi na ako nag-a

Raven's POVHINDI ako makapaniwala sa aking mga narinig. This curse was not given by nature, but by human. I am trying to understand the side of tito Solomon kung bakit hindi niya tinulungan si Mr. Brookes, when his child, Ayesha is dying, but instead he pushed him away.Now, I see the reason why Mr. Brookes turned to be a bad person. He was just driven by hate and anger and he wanted revenge. Sa sinabi niya ay namatay ang kanyang anak. Hindi nito kinaya ang pagbabago ng katawan, her brain bled too much.Kaya nagalit si Mr. Brookes at mas lalong tumindi ang galit niya ng malaman niya na may mga nakaligtas. He thought that tito Solomon helped selected kids to survive, but not his child."Now, you know why am I doing this. Because the existence of eons is the proof that my child was forsaken. Every time I see an eon, it will crawl into my memories how my daughter died and I can't even do anything. Now tell me, am I really the bad one here? Am I the one who got selfish from saving the fo

Third Person's POVNAIMULAT ni Raven ang kanyang mga mata dahil sa lamig ng paligid. Kahit masakit ang ulo niya at tila nangangalay ang kanyang katawan ay hindi niya mapigilan ang hindi maalarma, lalo na at hindi pamilyar sa kanya ang lugar na kinalalagyan niya.Nasa loob siya ng isang silid na kulay puti. Nakahiga siya sa isang semi-bed chair at nakagapos ng metal ang kanyang mga kamay sa magkabilang gilid. Kahit ang kanyang mga paa ay nakalock din. Iba na rin ang damit na suot niya. Nakasuot siya ng parang pang-ospital na damit na para aa mga pasyente lamang. Puti iyon na may printa ng hugis bulaklak na kulay asul.Napatingin na lang si Raven sa isang parang malaking bintana doon na gawa sa salamin at nakita niya na may tao doon at may kausap ito na hindi niya rin kilala.Hindi niya alam kung ano ang nangyayari pero nanghihina ang kanyang katawan. Pakiramdam niya ay dahil iyon sa kung anong gamot na ginamit ni Mr. Brookes para mawalan siya ng malay at lakas.Pilit niyang ginagamit a