All Chapters of THE GAME MAKER (SPG): Chapter 1 - Chapter 10

"Snow!" inis na sigaw ko sa kapatid kong babae. Dalawa lang kaming magkakapatid. Patay na ang mga magulang namin, dahil parehong may sakit na Asthma ang mga ito."Wait lang po, ate!" Nakasimangot naman ako nakatingin rito. Labing pitong taon na ito at nasa ikalawang taon na ito sa kolehiyo. Sabay kami araw-araw umaalis ng bahay. Ang sinasakyan kong taxi ay nadadaanan din ang university na pinapasukan ni Snow. Sa Crimson University siya pumapasok. Kahit malaki ang tuition, pinipilit kong makatapos sa magandang university ang kapatid ko."Ang bagal mo talaga! Ma-late na ako sa trabaho ko.""Ate naman eh, naliligo pa lang ako!"Inirapan ko naman ito. Palabas na kami sa inuupahang bahay namin na may limang lalaki ang nakaabang sa labas."Kath Antonio?" tanong ng malaking lalaki na marami itong tattoo."Ate, ikaw ang hinahanap." bulong ni Snow sa akin.Napangibit naman ako. "Y-Yes. Bakit po?" "Sumama ka sa amin." maawtoridad na saad niya."B-Bakit naman ako sasama!" galit-galitan na saad

"A-Ate? Huwag mo ako iwanan. Ate gumising ka!"Napabalikwas naman ako dahil sa pag-iyak ng malakas ni Snow."Ate ko, buhay ka!"Bigla kong binatukan si Snow. "Bakit naman ako mamamatay!" Inis na inirapan ko ito.Napalinga naman ako sa aking paligid. "S-Sino ang nagdala sa akin sa hospital?""Hindi ko po alam. Basta tinawagan ako at sinabi sa akin nasa hospital ka. Then, may isang lalaki dito na inabangan ako at binigyan ng maraming pera.""L-Lalaki? A-Anong itsura?" "Parang sanggano, Ate. Ang pangit."Hindi si Tristan ang nagdala sa akin? "Ano po ba nangyari sa'yo, Ate? Sinaktan ka ba nila?""H-Hindi. Nabayaran na ba ang bill? Uuwi na tayo," saad ko sa kapatid ko at akmang tatayo nang naramdaman ko ang sakit sa bahaging gitna ng aking hita."Okay ka lang po?" Nag-alalang tanong ni Snow."Okay lang. Uwi na tayo." Sana nga hindi na kami magkikita ulit. Pero magdamag na nasa isip ko si Tristan. Nakalipas ang ilang araw, nagulat ako na tinanggal ako sa trabaho. Gusto ko sana kausapin s

"Subukan niyo kaya ng ibang posisyon, iyong kakaiba talaga. Malay niyo, makabuo agad kayo," aniya sa amin ni Ziena. Nandito kasi kami sa bahay ni LC, kaarawan niya at inimbita niya kami.Nahihiyang ngumiti lang ako sa kanila. Halos limang buwan na kaming nagsasama ni Tristan pero hirap pa rin ako mabuntis. Nagpatingin na kami sa Doctor pero healthy naman kaming dalawa."Baka hindi pa talaga time na magkaroon kayo ng anak. Be patience na lang. Dadating din iyan," saad naman ni D."Sigurado ba na hindi talaga baog si Dos?" Nakangising tanong ni Ziena sa akin."Grabe ka naman, Ziena! Wala kaming lahi na baog," aniya naman ng Asawa ko na ang sama ng tingin kay Ziena. Tumayo na kami ni Tristan at nagpaalam kay LC."Happy birthday ulit, Dove," saad ni Tristan na niyakap pa si LC. Lumapit naman ako at niyakap din ito."Happy birthday, LC," saad ko rito."Salamat. Ingat kayo. Sana mabiyayaan na kayo ng anak."Ngumiti lang ako. Nagpaalam din kami sa ibang kaibigan ni Tristan. "Tired?" Tanong

Hindi ko alam kung paano ko kinaya ang sakit na nararamdaman ko. Lalo na lagi umaalis si Tristan. Kapag umuuwi naman siya, kay baby Sky lang siya lumalapit. Napatingin ako sa pinto na bumukas ito. Si Manang Precy. Tuwing umaga pinapaarawan niya si Sky sa garden."May problema ba kayong mag-asawa?" tanong sa akin ni Manang Precy.Malungkot akong tumango kay Manang. Dito sa mansion, tikom ang bibig ng lahat. Ayaw ni Tristan na makialam lalo kapag nakikita nila na nag-aaway kami lagi.Napabuntong hininga naman si Manang Precy. "Alam mo naman ang sitwasyon namin dito. Ayaw ni Sir Dos na nakikialam kami. Kung ano man ang problema niyong mag-asawa, pag-uusapan niyo na lang," aniya ni Manang at kinuha na si Sky at lumabas na sila.Hinaplos ko naman ang pitong buwan kong tiyan. Sa isang araw pupunta ako sa hospital para magpa-check up. Tumayo ako at pumunta sa bintana. Nagulat ako na dumating na pala ang asawa ko. Siya ang nagbabantay kay Sky sa Garden. Kinuha ko ang aking cardigan at buma

Tatlong araw. Hindi pa sinasauli ni Tristan si Sky. Gabi-gabi na lang ako umiiyak. "Manang, baka tinakas ni Tristan si Sky," Umiiyak na saad ko kay Manang Precy."Kahit gan'yan si Sir Dos, hindi niya gagawin iyon," aniya ni Manang na panay ang alo sa akin.Sana nga. Oras nilayo niya si Sky sa akin, habang buhay hindi ko siya mapapatawad."Magpahinga ka muna, magluluto lang ako ng tanghalian natin."Tumango lang ako kay Manang. Pagkalabas ni Manang sa silid ko agad ko naman tinawagan ang numero ni Tristan. Ilang araw na hindi ko ito makontak. Laking saya ko na tumunog na ito."Why?" bungad na tanong ni Tristan sa akin."Nasaan si Sky?! Tatlong araw na sa'yo ang anak ko!""Nag-eenjoy dito si Sky. Don't worry, inaalagaan naman siya ni Eden.""No! Ibabalik mo ang anak ko o dadatnan mo akong walang buhay kasama ang kambal sa aking sinapupunan!" nanginginig na saad ko rito."Kath!""Hindi ako nagbibiro, Tristan. Pagod na ako. Kapag hindi mo pa i-uwi ang anak ko, alam mo na kung anong mangy