All Chapters of Trilogy 1: Tempting, Mr. Walton: Chapter 11 - Chapter 20

Late Night Talk"Sinong naghatid sa'yo, Lauy?" tanong ni Mama habang tinitingnan ako ng may pagdududa."Si Dale lang, Ma" sagot ko at naglakad na papuntang kwarto. Nakakapagod ang araw na 'to. Gustong-gusto ko na magpahinga. I took a bath at nahiga na sa'king kama, wala akong gana kumain at gusto ko na talagang matulog. Ilang minuto kong pinikit ang mga mata ko at umayos ng higa nang mapamulat ako sa biglaang pag vibrate ng phone ko. I rubbed my eyes and looked at the screen. Nanglaki ang mata ko nang makita ko doon ang pangalan ni Mr. Walton kaya dali-dali kong sinagot."H-Hello. Good evening po, Mr. Walton" magalang na bati ko at hinintay s'yang magsalita."Lauren, are you still in the office?" mahinang tanong n'ya at halatang pagod na base sa tono ng boses n'ya."Wala na po, k-kakauwi ko lang"Sana naman ay 'wag n'ya akong pagalitan. 'Di ko naman alam na may kailangan pa pala s'ya."May kailangan po ba kayo? Pwede ko pong i-send 'yong files—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko n

Hurt"Don't fucking move, kaya dumudugo ng gan'yan 'yan dahil sobrang likot mo," inis na sermon ni Mr. Walton habang masamang tumingin sa'kin. "Ang s-sakit kasi, paano ako hindi gagalaw?" pangangatuwiran ko habang pinagmamasdan s'ya sa ginagawa n'ya. "Sinabihan na kasi kita, but you keep on insisting. You deserved this, masyado kang makulit," naiiling sa sagot n'ya at tumayo bago naglakad paalis. Sinipat ko ng tingin ang dumudugong parte at halos manghina ako sa dami nang dugo. Kasalanan ko naman 'to, sana pala hindi na lang ako nagpumilit. Nagising ako sa mainit na sinag ng araw na tumatama sa'king mukha. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko at agad akong napabangon sa gulat nang makita si Mr. Walton na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Agad kong kinapa ang suot ko, mabuti naman at nakadamit pa 'ko. Tiningnan kong mabuti ang pwesto n'ya, he's facing his left kung saan ako naka-pwesto. Ang boundary na ginawa namin kagabi ay nawala na. Sa lawak pati ng kama n'ya ay bakit kaila

HateUmalis ako ng ospital matapos namin mag-usap dahil kung nag stay pa 'ko ng matagal doon ay baka magtalo lang kami ulit. Ayoko nang marinig na pinipilit nilang masama rin si Wayne kahit na wala naman silang proweba. Higit sa kanila, mas kilala ko na si Wayne at alam kong kahit gano'n s'ya ay hindi n'ya magagawa 'yon. Siguradong wala s'yang alam sa nangyari kay Papa. At isa pa, may trabaho pa rin ako kaya talagang kailangan ko nang umalis. "Ate, kumusta si Papa? 'Di na 'ko pinasama ni Mama sa ospital dahil may pasok pa 'ko mamaya," bungad ni Lara pag pasok ko ng bahay. Pinasadahan ko s'ya ng tingin at pagod na ngumiti. "Maayos na, may konting bali lang," tipid ko sagot at naupo sa sala. "Siguradong malaking pera ang kakailanganin natin, Ate. Mukhang magtatagal pa sa ospital si Papa," malungkot na sabi n'ya bago naupo sa tabi ko."Malaki naman ang sweldo ko kay M-Mr. Walton. Siguro naman sobra pa 'yon sa ospital""Oo nga pala, ano bang eksaktong nangyari kay Papa?" pang-uusisa n'

Leaving on a Jet Plane"Ma, paalis na 'ko. 'Di ko po sigurado kung kailan ako makakabalik," paalam ko habang nag-aayos ng sarili. "Talaga bang tutuloy ka? Ang sabi ng Papa mo ay umalis ka na d'yan sa trabaho mong 'yan" Natigil ako sa pag-aayos at lumingon kay Mama bago nagsalita. "Aalamin ko ang totoong nangyari, Ma""Aalamin mo? Hindi ba at sinabi na nga nang Papa mo? Ang mga Walton ang may kasalanan ng lahat," inis na sambit ni Mama. "Kung aalis ako, para ko na rin silang hinayaan na matalo tayo, Ma. Tsaka kailangan natin ng pera ng mga Walton para may pangbili tayo ng gamot si Papa, pagbabayaran nila ang mga ginawa nila sa'tin""Wala nang mas magandang gawin kundi ang iparamdam sa kanilang 'di tayo basta-basta. Babae ang kahinaan ng mga lalaki, Lauren," seryosong sambit ni Mama na para bang may nais iparating. Tama, Ma. Magagantihan ko s'ya, sa paraang ikagugulat n'ya. Be ready, Mr. Walton. I will surely make you suffer."Hahayaan kita, basta alam mo kung kailan ka titigil. Mag

Getting CloserAfter almost thirty minutes ay nakarating na rin kami sa penthouse n'ya. Napag-alaman ko rin na ang mismong building na 'to ay pagmamay-ari ni Lewis Plowden, ang kaibigan n'ya na madalas rin pumapasyal sa The Walton kasama si Sage Johnson. Pagpasok namin ay agad bumungad ang napakagandang architectural design na halatang pinasadya n'ya mula sa malalaki hanggang sa maliliit na detalye. Napako rin ang tingin ko sa magandang view mula rito. Kitang-kita ang mga naglalakihang building."I'll cook first, feel at home," sambit n'ya bago naglakad papunta sa kusina. Ang lawak ng penthouse na 'to, 'di malabong maligaw ako.Nang mawala na s'ya sa paningin ko ay dahan-dahan akong lumapit sa glass window sa living room n'ya at tinanaw ang buong syudad. Maagap pa lang at siguradong may mas igaganda pa 'to mamayang gabi dahil sa city lights. Inubos ko lang ang oras ko sa pagmamasid sa labas at 'di ko namalayang tapos na pala magluto si Mr. Walton."I thought you're upstairs," tanong