"Thank you po sa pagpapahiram sa akin ng damit niyo po," saad ko sabay yuko. "Don't mentioned it." I lifted up my head but he wasn't looking at me. He was looking at my back. Curiousity hits me, kaya binaling ko ang tingin sa likuran ko. "Tay!" I called out. Ang lalaking naglalakad patungo sa amin ni Señorito Theo, walang iba kundi ang Tatay. Hawak hawak pa nito ang sumbrerong ginagamit niya para pang-proteksiyon sa sikat ng araw. "Oh, ija anong ginagawa— Magandang umaga po, Señorito Theo." Kitang-kitang ko pa ang pagka-gulat ni Tatay, nang maaninagan niyang kasama ko ang Señorito Theo. Sasagot na sana ako na hinatiran ko siya ng meryenda. Pero mukhang hindi na kailangan. "Magandang umaga rin po, Mang Lito. Kamusta po kayo?" Señorito asked in a flat tone yet respectful voice. Medyo nagulat pa nga ako dahil first time kong marinig magsalita ng buong tagalog si Señorito Theo. Base rin sa nakikita ko, hindi nae-intimidate ang Tatay habang kausap ito. Kakaibang-kakaiba sa akin, na
Read more