All Chapters of A Love So Wild: Chapter 41 - Chapter 50

She wakes up seeing white surroundings around her. Bahagya pa siyang nagtaka at napakunot noo ng iikot ang paningin sa kabuuan ng silid."Hey.. How are you?" Napabaling siya sa boses na iyon. Sa gilid ng kanyang higaan ay naroon si Simon at alala ang mga matang nakatunghay sa kanya."Are you alright now?" "W..What happened? Where am I?" Sa nanlalatang tinig ay sambit niya."You faint a while ago. Nasa isang kwarto ka dito sa ospital.""Ospital?" Doon lang siya parang natauhan. Agad siyang napabangon ng ma sinc-in na sa kanyang isip ang nalaman tungkol sa kanyang Papa."A..Ang Papa!" She said running immediately through the door. Pero bago niya iyon nabuksan ay naramdaman niya ang pagpigil ni Simon sa braso niya. "You're aren't well yet.." Mahina nitong sabi.Marahas siyang napapiksi. Pero parang bakal ang kamay nitong nakahawak sa kanya. He never let her go. "Get your fucking hand out of me! Gusto kong makita si Papa!" She said histerically, tiim niyang sinalubong ang mga mata nit

'A lifetime with him' she almost shiver.Kung sa ibang sirkumstansiya niya lang narinig ang mga sinabi nito. Sigurado siyang matutuwa siya. But seeing his emotionless face while saying that make her heart bleed to death. "You still have three days to back out. Good night senorita!" Iyon lang at tuluyan na itong tumalikod.Naiwan siyang nagpupuyos ang dib-dib sa galit. She wanted a peaceful talk. Sabihin dito ang plano niya. Pero nauwi pa rin sa hindi pagkakasundo ang pag uusap nila. Ang lakas ng loob nitong hamunin siya dahil sa alam nitong wala naman siyang ibang pagpipilian! SHE straighten her head. Looking forward into him who is now seriously standing at the end of the aisle, infront of the altar, waiting for her. Nasa kanya ang namumungay nitong mga mata. Muntik pa siyang matawa sa reaksyon nitong iyon. He's really a good actor. Hindi iisipin ng kahit sino na pagkukunwari lang ang lahat ng iyon. But of course, maliban sa kanya.Umiwas siya ng tingin. She can't stand looking a

It was over. They are both laying in the bed, kapwa taas-baba ang dib-dib sa marahan na paghinga. No one dares to speak.Pinakiramdaman niya si Simon. It was as if he's still in daze while staring at the ceiling. Kung ano man ang iniisip nito sa nangyari sa kanila ay hindi niya alam.Sunod-sunod itong napabuntong hininga. At kinakabahan siya sa aksyon nitong iyon. 'Nagsisisi ba ito na may nangyari sa kanila?' Bakit napakatahimik nito at tila problemadong nakatingin lang sa kawalan? Naalala niya, ganitong-ganito rin ang anyo nito noong muntik ng may nangyari sa kanila sa kwarto niya. He seems so.. lost. Hinigpitan niya ang paghawak sa laylayan ng kumot at hinila pa iyon hanggang sa matakpan ang bandang leeg niya. Marahan siyang gumalaw at tumagilid. Napangiwi pa siya ng maramdaman ang hapdi sa kanyang pagkababae, pati na sa ibang bahagi ng kanyang katawan. She was sore all over. Pero hindi niyon kayang pantayan ang hapdi na unti-unting sumisibol sa kanyang damdamin. Seeing Simon r

MARIIN siyang napapikit habang nasa ilalim ng dutsa ng shower. She was there in the bathroom for almost an hour. Hindi pa rin niya mahamig ang sarili hanggang sa puntong iyon. She can't believe she gave into him that easily last night.Mabuti na nga lang wala na ito sa kanyang tabi ng magising siya kanina. Kung nagkataong naroroon it, hindi niya alam kung papaano aakto sa harapan nito. She really can't understand why he's been acting so weird this past few days. Galit na galit ito sa kanya noong una silang magkita. Ramdam niya iyon hanggang sa buto. Kaya nga isinuhestyon niya ang annulment una pa lang, but why he is so against it? Bakit pinapahirapan pa siya nito? Di ba dapat sumang-ayon nalang ito dahil pareho naman nila hindi ginusto ang matali sa isa't isa. Is that his ways to get even? Is he trying to insinuates that he still has the power over her?Malalim siyang napabuntong hininga bago pinatay ang shower. She walk past to it to get her bathrobe nang di sinasadyang napatingin si

PORMAL na siyang ipinakilala ng kanyang Papa sa board at mga empleyado bilang kahalili nito sa Sofia Grand nang sumunod na araw, sa isang simpleng selebrasyon na inilunsad ng mga kaibigan at empleyado bilang pagpupugay at pasasalamat sa kabutihan ng kanyang Papa. Naka-wheelchair man ay halata ang kaligayahan nito ng umakyat sa stage para magbigay ng konting pahayag sa kanilang lahat. He look at the crowd and a gentle smile crossed his lips. "It was maybe my last words and my last goodbye too to all of you.." simula nito. Napalunok siya. Hindi niya sana gustong marinig ang bagay na iyon, but it was his request to give that speech. Naramdaman niya ang marahan na pag-abot ni Simon sa kanyang kamay at hinawakan iyon."Alam kong, alam na ninyong lahat ang kalagayan ko ngayon. Mamaya, bukas, o sa susunod na linggo, maaaring tuluyan na akong magpapaalam sa mundong ito, but before I leave this world, gusto ko sanang ihabilin ang kaisa-isa kong anak sa inyo." Sabi nitong nakatingin sa kan