"Cayden, anak. Come here," tawag ko sa anak ko na ngayon ay maglilimang taong gulang na. We just arrived at the airport in Manila where we plan to live for good. Limang taon na ang nakalipas, ang plano ko noon ay manirahan na lamang sa probinsiya ngunit nang mamatay ang Lolo at Lola ko nang magkasunod na taon ay naubos lahat nang perang mayroon ako kaya kinailangan naming lumuwas ng Maynila upang makapagtrabaho ako. Maging ang bahay na pagmamay-ari ko rito ay nabenta ko dahil walang-wala na talaga kami. Ang mayroon na lamang ako ngayon ay isang maliit na condominium na sapat lamang para sa aming mag-ina at kakaunting pera na sapat lang para may makain ang anak ko nang isang buwan. Nang makarating sa harap ko si Cayden ay agad siyang yumakap sa binti ko habang pinagmamasdan ko ang mga mata niya. He got Damon's electric blue eyes- no, he got everything from Damon. He's like his father's carbon copy and I'm afraid he'll know it in just one glance. If I just just have any other choic
Terakhir Diperbarui : 2022-08-06 Baca selengkapnya