All Chapters of Nang Namulat Ang Kanyang Mata: Chapter 2411 - Chapter 2420

"Lubayan mo akong mag-ida! Hindi ko pa tapos ang takdang-aralin ki ko!"Malungkot na tumayo si Robert sa tabi niya, hindi nangangahas na kumilos o magsalita.Nang makita kung gaano siya nagalit, tinapik niya ang ulo nito na parang hinahaplos ang isang tuta. "Hindi ko pa tapos ang takdang aralin ko! Hanapin mo sina Mama at Papa!""Pumasok sila sa kwarto nila para mag-usap. Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nila, pero sinara nila ang pinto." Ngumuso si Robert. "Walang gustong makipaglaro sa akin.""Paano si Mrs. Cooper?""Ayokong makipaglaro kay Mrs. Cooper. Gusto kong makipaglaro sa iyo, kasama sina Nanay at Tatay," hirit niya."Sinabi ko na sa'yo na hindi pa ako tapos sa aking takdang-aralin. Kapag nakikipaglaro ako sa iyo, babagsak ako sa pagsusulit at hindi ako makakalabas para maglaro," naiinip niyang sabi.Hindi naman siguro maintindihan ni Robert kung bakit balisa ang ate niya. "Maaari kang manatili sa bahay at makipaglaro sa akin kung hindi ka makalabas! Gustong gu

"Oo naman." Ibinaba ni Avery ang tawag at nakaramdam ng sobrang lakas.Dalawampung porsyento na lang ng baterya ang natitira para sa kanyang telepono, kaya bumangon siya sa kama upang hanapin ang charging cable. Nang ma-charge niya ang phone niya, lumabas siya ng kwarto niya.Tahimik sa mansyon at nang madaanan niya ang kwarto ni Layla ay sinilip niya ang loob.Narinig ni Layla ang mga yabag at agad siyang napalingon. Nang makita niyang si Avery iyon ay agad niyang ipinaliwanag ang nangyari kanina, "Nay, pinaiyak ko si Robert dahil pinipilit niya akong makipaglaro sa kanya."Nakangiting pumasok si Avery sa kwarto. "Alam ko. Hindi kita sinisisi.""Alam kong hindi mo gagawin iyon," masungit na sabi ni Layla. "Sabi ni Robert nag-uusap daw kayo ni Dad sa loob ng kwarto. Anong pinag-uusapan niyo?"Ilang saglit na napaawang ang labi ni Avery sa kahihiyan, bago tumahimik. "Malapit na magbagong taon, kaya pinagtatalunan namin kung lahat ba tayo ay dapat pumunta sa Bridgedale para makita

Kinaumagahan, saktong dumating si Juliet sa opisina para hanapin si Avery na kausap si Melvin tungkol sa pagkuha ng tagapagsalita."Hayaan mo akong tanungin siya kung kailan siya magiging libre! Aayain ko siyang lumabas at makikipag-usap ako ng personal," sabi ni Avery kay Melvin. "Walang nagmamadali. Malapit na magbagong taon para maghintay tayo hanggang sa susunod na taon.""President Tate, ang pagtatapos ng isang taon ay ang pinakamagandang pagkakataon para mag-up-sales! Nagsusumikap ang ibang mga kumpanya para hindi tayo mahuli!" Nakatutok si Melvin sa kanilang benta. "Bakit hindi mo ibigay sa akin ang contact number niya at ako na ang aabot sa kanya. Pinapangako kong hindi ko siya iistorbohin habang nagtratrabaho.""Hayaan mo akong pag-isipan ang tungkol don! Maaari ka ng bumalik sa trabaho mo sa ngayon! Kailangan kong makausap si Juliet."Sinulyapan ni Melvin si Juliet, bago lumabas.Isinara ni Juliet ang pinto sa likuran niya at naglakad patungo kay Avery, bago magalang na

Alam niyang matutuwa si Lola kung magdadala siya ng patatas sa bahay.Hindi nagtagal ay huminahon na ang mga bata at sinimulan na ng mga guro na pangunahan ang kanilang mga klase sa bukid upang maghukay ng patatas.Bawat klase ay binigyan ng isang lugar at itinuon ni Irene ang gawain, sa pag-aakalang wala nang iba pang matatakot sa kanya.Maya-maya pa ay may sumipa sa kanya mula sa likod. "Napakapangit mo! Ikaw ay isang maliit na halimaw!"Isang batang lalaki ang iwinagayway ang kanyang plastic na pala at kinutya siya. "Takot sila sayo, pero ako hindi! Pangit mong halimaw! Lumabas ka sa kindergarten namin!"Naikuyom ni Irene ang kanyang mga kamao sa lupa at umungal, "Hindi ako halimaw!""Ikaw! Halimaw ka! Mas nakakatakot ka pa sa halimaw!" Sigaw ng bata, bago siya tinulak sa lupa.Namumuo ang mga luha sa kanyang mga mata, ngunit nagpigil siya at pinaalalahanan ang sarili na huwag umiyak. Kasabay nito, gumapang siya at tinulak pabalik ang bata."Anong ginagawa niyong dalawa?! Ba

Bumalik si Juliet sa kanyang inuupahang apartment, inalis ang kanyang mga takong at nagbago sa tsinelas, bago maglakad papunta sa silid -tulugan."Ayos lang. Medyo pagod lang. Ang Tate Industries ay mas malaki kaysa sa naisip ko, kaya ang taunang hapunan ay walang kabuluhan na malaki. Umupo si Juliet sa kama at inilipat ang kanyang telepono sa mode ng speaker. Pagkatapos, binuhusa niya ang kanyang sarili ng isang baso ng tubig. "Nagtanong ako sa paligid, at ang lahat ng mga empleyado ay tila gusto si Avery.""Nangangahulugan lamang ito na ang alok ng trabaho na nakuha nila mula kay Avery ay mabuti. Ang mga empleyado ay nagtatrabaho para sa kanilang mga bosses at hindi maaaring alam kung sino ang kanilang mga bosses sa pribado," ang matandang babae ay sinabi nang objectively. "Upang malaman kung sino si Avery, kakailanganin mong makipag -usap sa kanyang mga kaibigan at obserbahan ang kanyang pag -uugali sa pribado.""Oo. Ito ang aking unang araw sa trabaho, kaya kailangan kong maging