All Chapters of His Secret Obsession (FILIPINO VERSION): Chapter 21 - Chapter 30

Athena RamirezTinawagan ako ni Eros na gusto niyang mag-usap kami. This might be the end, It’s the last day of our stay here and I don't think I'll be able to do this, even the secretary charade hindi ko na matutuloy pagbalik namin sa states. I can't be his assistant if he can't even respect me enough to tell me his feelings. Hindi niya ako mapapatuloy hangga't hindi niya ako naiisip.Alam kong may nararamdaman siya para sa akin. Maaaring hindi pag-ibig, ngunit tiyak na isang uri ng pagmamahal at pagnanais para sa akin. Ngunit ang katotohanan na hindi niya sasabihin sa akin ay bumabagabag sa akin. Para siyang nahihiya na may nararamdaman siya para sa akin, and I think that part hurts the worst.Napuyat ako nang kalahating gabi, umiiyak at naghahanap ng bagong trabaho.Pumasok ako sa aking banyo, umaasa na hindi ko siya makikita sa natitirang bahagi ng araw. Ayokong makipag-usap sa kanya. Gusto ko lang malagpasan ang natitirang bahagi ng paglalakbay na ito at makauwi. Sobra-sobra na a

Hera LightwoodPawis na pawis ang mga palad ko, nanginginig ang mga binti habang dumadaloy ang mga agos ng excitement at pumupuno sa baga ko, idiniin ko ang mukha ko sa malamig na salamin ng bintana habang bumabagal ang taxi sa harap ng pinakamalaking gusaling nakita ko. Ibinalik ko ang aking ulo sa abot ng aking makakaya, at halos hindi ko na makita ang tuktok. Twenty story dapat ito, baka higit pa. Wala pa akong nakitang katulad nito.Sa bahay, maaari kang tumingin ng milya-milya sa anumang direksyon at makikita mo lang ang mga gumugulong na bukid, baka, at mga pananim ng mais. Ang sentro ng bayan ay binubuo ng ilang mga mom-and-pop shop. Nariyan ang grocery store, drug store, maliit na library, coffee shop at panaderya. Mayroong isang elementarya, at isang mataas na paaralan na tinitirhan ang bawat bata na may edad labindalawa hanggang labing-walo. Ito ay isang maliit na bayan kung saan kilala ng lahat ang lahat at ang pagiging nasa sandali at malayo sa aking tahanan ay nagpapaunaw

Jace HerondaleSa mall, nag-imbak ako ng mga medyas, damit na panloob, maong, at ilang pullover na may mahabang manggas. Kumuha din ako ng pangalawang pares ng sapatos. Nang hinalughog ang aking lugar ng baliw na baliw na iyon na nasa klase ako, ibig sabihin ang tanging natitira kong ari-arian ay ang mga damit sa aking likod, kasama ang aking backpack at laptop. Pinahiram ako ng mga kaibigan ng mga bagay, at bagama't hindi pa pumapasok ang tseke ng insurance, kaya oras na para mag-restock ng mga mahahalagang bagay.Nagpunta ako sa isang mega-center, isa sa mga lugar na iyon ay bukas dalawampu't apat na oras, at kumuha ako ng ilang unan, kumot, tuwalya, shampoo, bodywash, dalawang disposable razors, at isang bagong electric toothbrush. Habang naglalakad ako sa tabi ng displey ng mga sariwang bulaklak, may naisip akong ideya. Kinuha ko ang isang malaking bouquet ng wildflowers, pagkatapos ay umalis...Inihagis ko ang isang pakete ng chocolates at treats sa cart ko, ngumiti ako ng pilit.

Ang P.O.V ni Hera Lightwood.Ang tunog ng isang malakas na beep ang nagpagising sa akin. Mabilis akong umupo at pumikit para pindutin ang alarm sa nightstand na hindi tumutunog. Hindi alarma ang gumagawa ng ingay na iyon, ito ay isang kotse sa kalye sa ibaba.Alas siyete na ng umaga, sumisikat ang araw sa mga bukas na bintana. Mula sa itaas, ito ay halos parang bahay-halos. Bumangon ako sa kama at pumunta sa bintana. Nakatingin sa labas, ang maliwanag na bughaw na kalangitan, ang makapal na mapupungay na ulap na lumiligid, at ang araw ay sumisikat pa rin sa abot-tanaw.Ibinaba ko ang aking mga mata, hinahanap ang aking bagong buhay sa abalang kalye sa umaga. Ito ay isang ganap na naiibang mundo. Habang ang aking noo ay nakadikit sa salamin, ang mga sasakyan at mga bus ay paparating at papalabas sa magkabilang direksyon, ang mga tao ay gumagalaw na parang nagtatrabahong mga bubuyog, nagbibisikleta, at naglalakad na ang kanilang mga telepono ay nakadikit sa kanilang mga tainga.May halo

Ang P.O.V ni Jace Herondale.Kaya pagkatapos ng maraming araw ng pag-tiptoe sa isa't isa, ang sekswal na tensyon. Sinubukan pa rin nilang mamuhay nang magkasama at ngayon ay sinusubukan nilang kumain ng hapunan tulad ng anumang normal na kasama sa silid.Bagaman medyo sigurado na sila ay anumang bagay mula sa normal!Ngunit hindi pa rin iyon nagsasabi sa akin kung bakit gamot." Inilagay ni Hera ang kanyang mga siko sa mesa, na nakasandal."Alam ko mula sa murang edad na isang araw ay kailangan kong ipagpatuloy ang mga pamana ng pamilya. Iyon lang ang natitiyak ko. Pero hindi lang legacies ng pamilya ko ang gusto ko, oo may responsibilidad ako. I guess subconsciously I chose a field where take care of others was the focus and making a name for myself.Nakangiti sa akin ng matamis, inikot ni Hera ang isang piraso ng kanyang makintab na blond na buhok sa pagitan ng kanyang mga daliri. "Palagi ka bang napakabuting bata, isang seryosong estudyante."“Huwag mo akong i-patronize. Nerd ako no