Lahat ng Kabanata ng His old maid secretary: Kabanata 41 - Kabanata 50

"Harap," Maingat na hinawakan ni Sylvia ang baba ni Troye para paharapin ito.Tumalima naman ang binata. Nagsimula na siyang lagyan ng gamot ang pumutok na labi nito sa parteng sulok."Aray!" malakas nitong reklamo nang hindi niya sinasadyang madiinan ang sugat."Sorry naman! Huwag ka ngang sumigaw! Nagugulat ako!" singhal niya rito bago muling kinuha ang baba ng dating boss nang walang pag-iingat.Sandali niya itong tinitigan sa mga mata. Isang matalim na tingin ang iniwan niya rito bago nagpokus sa pagdampi ng bulak sa labi nito.Seryosong ibinaba ni Troye ang tingin sa sekretarya na kaharap. Sa malapitan pala ay mas maganda ito. Wala sa isip niyang mapangiti dahilan para matigilan si Sylvia, at bahagyang lumayo."Ano'ng nginingiti mo?" tanong nito."H-ha?" patay malisya niyang wika."Ngumiti ka!" paratang ni Sylvia."What? I didn't smile!" kaila niya, at iniwasan ang tingin nito."You did.""I didn't! Gamutin mo na nga lang, ang sakit kaya!" reklamo ng binata.Naawa naman si Sylvia

Iba ang tibok ng puso ni Troye habang nakatitig lamang sa mukha ni Sylvia. Para bang bigla na lamang bumagal ang lahat sa paligid, ganoon na rin ang pagkilos nito. Kasabay nang isang tila magandang kanta na siya lamang ang nakaririnig.Natigilan si Sylvia nang maulinigan ang pagpapakawala ng mabigat na hininga ng binatang hawak niya ang kamay.At doon niya na lamang natagpuan ang sarili na kasama ito sa loob ng banyo. Agad niyang binitawan ang kamay nito na para bang napaso.Hindi niya alam kung paano pagtagpuin ang mga mata nila nito, ni hindi niya magawang lingunin ang dating boss. Nakayuko lamang siya habang nabibingi sa pintig ng puso.Napakurap si Troye habang nakatutok pa rin sa mukha ng sekretarya habang tumatahip pa rin ang dibdib. Marahan niyang inabot ang siko nito para paharapin.Pero kahit ginawa niya na iyon ay hindi pa rin humaharap si Sylvia. Napalunok ang binata, at kahit may alinlangang nararamdaman ay buong tapang niyang hinawakan ang kabila pa nitong braso, at pwera

"E, paano si Troye?""Ano? Anong paano si Troye?" ulit ni Sylvia sa naguguluhang tinig."Si Troye. Hindi ba iyong bagito naman na iyon ang type mo-""Naku, ate!" awat niya agad dahil pakiramdam niya sa simpleng pangalan lamang ng binata ay nagwawala na ang kaniyang puso."O, bakit?"Nanghahamon na humarap si Jellie sa kaniya. Ipinaling niya agad ang mukha sa kabilang banda."Aminin mo't hindi, apektado ka kay Sir Troye mo.""Noon pa man, lalo na nang mag-resign ka sa kaniya bilang sekretarya. At tingin ko, ganoon din naman siya sa iyo.""Kaya bakit mo sinagot si Jarell?""Ate, bata pa si Troye," pagpapaalala niya sa hipag."So?" pambabalewala naman ni Jellie.Napailing si Sylvia, hamak na malaki ang age gap nilang dalawa. Kaya kung totoo man na type niya ang binata ay hindi niya hahayaan ang sarili na magkaroon ng ugnayan dito."Ten years ang tanda ko sa kaniya. Maalibadbaran ka kaya," sambit niya kasabay nang kunyaring pagpupunas niya sa magkabilang braso."Lumang mindset na 'yan, Sy

"Sagutin mo na 'yan, kanina pa natunog ang cellphone mo."Sinilip pa ni Sylvia ang phone ni Jarell pero maagap iyong kinuha nito na nakapagpa-arko ng kaniyang mga kilay."Si, si mama lang 'to. Nangungulit."Napahilig ang mukha niya, habang pinagmamasdan ito na animo'y kinakabahan, at may itinatago.Ilang beses na niyang napapansin ang laging pagtunog ng cellphone ni Jarell sa tuwing magkasama silang dalawa.Kapag naman tinatanong niya kung sino 'yon ay kung sino-sino ang dinadahilan nito.Mama niya, kapatid, pinsan, kaibigan at kung anu-ano pa.May umuusbong na kutob sa kaniya.O mas dapat sabihing isang hinala!"Kumain ka na," untag ni Jarell kay Sylvia."Sige. Nga pala, birthday ni Spike bukas, punta ka?" alok niya para na rin mapakilala niya ito ng pormal sa pamilya."Bukas?" tila nag-isip ito sa gagawin."Oo, bukas. May lakad ka ba?""Sorry, Syl."Hinawakan siya nito sa kamay na nasa ibabaw ng mesa. Napatingin siya roon bago sa mukha nitong sumisigaw ng pakiusap."Can't make it."

"Dude?"Nagtungo sa kalayuan si Troye, at saglit na iniwan ang mga kaharap na negosyante."Bakit, Benzon?""Sasabihin ko ng personal sa iyo ang nalaman ko tungkol kay Jarell."Sinakmal agad siya ng kaba. Lumingon siya sa mga kasama bago inisip kung ano'ng dapat unahin."Sorry, late ako."Pinagmasdan ni Sylvia ang pakamot-kamot na si Jarell. Hinihingal ito dahil palagay niya tumakbo ang binata."Kanina ka pa?" tanong nito kasabay nang paghaplos sa kaniyang braso."Hindi naman. Pero, saan ka ba galing?" pasimpleng niyang usisa nang magsimula silang maglakad sa loob ng mall."A, meeting.""Meeting?" Bahagya pa siyang lumingon kay Jarell."Oo.""Akala ko ba sa kaibigan mo?"Pagkakatanda ni Sylvia ay ang paalam ni Jarell sa kaibigan nitong kauuwi lang daw ng bansa. Kaya ano'ng sinasabi nitong galing sa meeting?"Oo, pagkagaling ko sa meeting doon na ako dumiretso," patuloy na palusot ng binata."Talaga?" kailangan niyang sabihin iyon na para bang naniniwala siya kahit hindi.Habang naglala