Semua Bab Vows Of Vengeance: Bab 1 - Bab 10

"Mamamatay-tao ka! Ang kapal ng mukha mo para magpakita pa rito!" sigaw ni Mrs. Ferrer saka ako malakas na sinampal sa kanang pisngi. Kaagad naman siyang hinawakan ng asawa niya habang ako naman ay inalalayan ng best friend kong si Maureen. "Tama na iyan, Criselda. Hindi naman natin sigurado na siya talaga ang may kagagawan niyon!" sigaw ng asawa niya. "Hindi sigurado?! Siya ang Kasama ni Riley nang maaksidente siya! Ngayon, sabihin mo sa akin kung papaanong siya ay nakaligtas habang si Riley ay hindi?! Mamamatay-tao ang babaeng iyan!" Dama ko ang pangingilid ng luha sa mga mata ko. Gusto kong magsalita at ipagtanggol ang sarili ko, pero tila ba ayaw lumabas ng mga salita mula sa bibig ko. "Tama na ho, igalang niyo naman si Riley! Hindi ito ang tamang panahon para mag-away!" biglang singit ni Daniel, ang kuya ni Riley. "Tama si Daniel, huwag na po kayong mag-away pa rito. Siguradong hindi matutuwa si Riley kapag nakita niya kayong ganito." tugon ni Maureen. Muling tumingin sa ak

Ashton's POV"Riley, will you marry me?" nakaluhod kong tanong sa girlfriend kong si Riley habang hawak-hawak ang isang maliit na box na may nakalagay na silver ring. Nanlaki ang mga mata niya sa tanong kong iyon. Napatingin siya sa mga tao sa paligid namin habang nangingilid ang luha sa mga mata. Matapos niyon ay tumingin siya sa akin saka ngumiti. "Do you even have to ask that? Of course, I will marry you, Ash. I will marry you!"Nang sabihin niya iyon ay kaagad akong tumayo mula sa pagkakaluhod saka isinuot sa daliri niya ang singsing. Nagpalakpakan ang mga tao sa paligid namin at bigla-bigla ay narinig ang malakas na tunog ng fireworks mula sa kalangitan. “I love you so much, Riley…” bulong ko sa kanya.“I love you more than anything, Ash…”Dahan-dahan kong inilapit ang mukha ko sa kanya saka siniil ng halik ang mga labi niya.***“It’s been five years already, Riley. It’s been five years since the day you left me and I still think about you all the time. If you are still alive,

Cleonne’s POVHindi pa rin mawala-wala sa isip ko ang mga salitang sinabi sa akin ni Ashton nang magkita kaming dalawa kahapon. Hindi ko alam kung bakit kinailangan niya pang ipa-dukot ako para lang sabihin sa akin ang mga bagay na iyon. At hindi ko rin alam ang ibig niyang sabihin noong sinabi niyang pagbabayaran ko ang lahat ng ginawa ko.“Cley? Nakikinig ka ba? Huy, Cley?”Nabalik lamang ako sa ulirat nang mapansin ko ang paggalaw ni Maureen sa kamay niya sa harapan ko para kunin ang atensiyon ko.“H-Huh?”“Tss. Sabi ko na nga ba at hindi ka nakikinig e. Alam mo, kanina ka pa lutang. Parang ang lalim lalim ng iniisip mo, may problema ba?”“H-Huh? W-Wala naman. A-Ano nga pala ang sinasabi mo?” tanong ko sa kanya.“Tinatanong ko kung kamusta ang pagpunta mo kay Riley. Nakapunta ka ba?”Doon ko muling naisip si Riley.Dahan-dahan akong umiling. “H-Hindi e…”“Ayos lang iyan, Cley. Maiintindihan ka naman niya.”“O-Oo nga pala, Mau.”“Hmm?”Bahagya muna ako nag-isip bago tuluyang tumingi

Cleonne's POV'Mabuhay ang bagong kasal!' sigaw ng mga tao sa paligid namin nang makapasok na kaming dalawa ni Ashton sa loob ng reception venue."T-Thank you.." pilit ang ngiti kong tugon sa kanila."Ano ka ba naman, Cley. Kakakasal mo lang parang pinagsakluban ka na kaagad ng langit at lupa riyan." bigla namang sabi sa akin ni Maureen.Tumingin ako sa kanya.Kung pwede ko lang talagang sabihin sa kanya ang totoo...Pero siyempre, ayaw ko siyang madamay. Ayaw kong may madamay na isa sa mga taong mahal ko. Baka saktan din sila ni Ashton."Napagod lang ako. Nakakapagod din pala ang ikasal, ano?" pagdadahilan ko.Umiling-iling si Maureen habang nakangiti. "Cley, hindi ka pa dapat mapagod ngayon. Reception pa lang ito, 'te. Mamaya ang bakbakan ninyong mag-asawa kaya sigurado ako walang-wala iyang pagod mo sa pagod na mararamdaman mo mamaya!""Mau!""Bakit, totoo naman a? Naku, Cley. Napaka-hot at napaka-pogi kaya ng asawa mo, ano. Sigurado akong excited ka na rin para mamaya. Atsaka, kaya

Cleonne's POVNagising ako bigla dahil sa katok sa may pinto ng kwarto namin. Kaagad akong tumayo saka tinignan na muna ang mukha ko sa salamin bago tuluyang buksan ang pinto.Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa kaiiyak matapos kong tumakbo palayo kay Ashton. "Miss Cleonne?""K-Kayo pala. Kanina pa ba kayo nariyan? Pasensiya na, nakatulog kasi ako e. Hindi na tuloy ako nakapunta sa may kusina para tulungan kayo."Umiling-iling naman si Anna. "Naku, ayos lang. Alam din naman naming pagod ka pa e.""Bukas, tutulong na talaga ako sa inyo.""Ayos lang, Cleonne." nakangiti pang tugon ni Anna. Mabuti na lamang talaga at nakapagpalit na rin ako ng damit. Malaki rin talaga ang pasasalamat ko na mabait ang mga kasama ko rito, maliban kay Ashton."Cleonne, huwag mo sanang masamain ha. Pero, bakit ka nga pala pinatawag ni Sir Ashton kanina?" biglang tanong ni Anna sa akin habang naghahanda na kaming tatlo para matulog. Dahil doon ay naalala ko na naman tuloy ang ginawa sa akin ni Ashton