All Chapters of Love Replacement : Chapter 31 - Chapter 40

Perlm Marie OlavinSa araw ng linggo ay nakabalik rin si manang sa bahay. Kinamusta ko ang lagay ng anak niya at sinabi niyang maayos na raw ito. Ngayong araw din ang pahinga naming dalawa ni Deon sa pagtatrabaho. Sa totoo nga niyan, ayaw niya. Pinilit ko lang talaga dahil isang linggo akong magtatrabaho? Without any day off? It's too much! Hindi kaya ng katawan ko 'yon, no! Dumiretso ako sa kusina pagkagising. Nadatnan kong naghahanda ng pagkain si manang, nilalagay niya ang mga pagkain at inuman sa isang tray. "Para kanino po 'yan, manang?" takang tanong ko. Lumingon siya saakin nang matanto niyang nasa kusina na ako. "May mga bisita si sir, mga private investigator daw. Kumain ka na, Perlm, pinaghanda kita ng kare-kare." sabi niya, sabay lakad papuntang common room. Humikab ako at binuksan ang kalderong may lamang paborito kong ulam. Naglalaway na ako sa sobrang pagka-gutom nang bumalik muli si manang sa kusina kaya napat

Perlm Marie OlavinKinagabihan ay pinasyal ako ni David sa magagandang lugar. Inilihis ko ang lahat ng sakit sa puso ko at tinuon iyon sa mga magagandang bagay. Malamig ang simoy ng hangin at madilim na ang langit. Nakasakay ako sa kotse niya at puro siya dada.Wala rin yata akong mararamdamaang kapayaan kapag kasama ko ang kapatid niya. Panay busasal lang ito ng kung anu-ano tungkol sa mga masasamang ginawa ni Deon dati. Sinisiraan niya ito saakin para magmukhang masama sa paningin ko si Deon.Hindi nga lang tumatalab. "Hey, may isa pa. Alam mo ba no'ng kasama ko siya sa mall? A homeless guy approached us, pero hindi niya iyon pinansin kasi hindi raw ito mukhang pulubi. 'Di ba? How cruel of him!"natatawa niyang ani at pinaghahampas ang manibela. Honestly, what's funny? Parang gusto ko na lang tuloy umuwi. At saka, may mga ganoon talagang tao, para makahingi lang ng pera, they have to put an act. Hindi ko na lang iyon sinabi sa kan

Nang magsawa kami sa ulan ay inaya ko ng pumasok si David. Nanginginig akong sinalubong ni manang sa loob ng bahay. Bakas ang pag-aalala sa mukha niya. "Hindi kaya lagnatin ka niyan?" tanong niya sakin habang pinupunasan ang likuran ko. I can't help but to smile. Naalala ko si mommy. Pawisin akong tao simula pa pagkabata kaya madalas ay nilalagyan niya ako ng towel sa likod o 'di naman kaya ay pinupunasan niya ang likuran ko kapag basa dahil sa pawis. "Manang, may twalya pa ba?" ani David. Napa 'tsk' si manang. Alam kong hindi narinig iyon ni David pero nasa likuran ko si manang kaya ako ang nakarinig. Kumunot ang noo kong nakangiti sa kawalan. Bakit mukhang ayaw niya kay David?"Wala na po, sir." "Okay. Perlm, pahiram when you're done," sabi ni David at lumapit saakin.Bigla bumulong saakin si manang. "Bakit dikit nang dikit sa'yo 'yan? Pakiramdan ko may gusto siya sa'yo, Perlm." Umiling ako at sumagot. "

Hinihilot ko ang aking sentido habang nakatingin sa dalawang magkapatid na nagpapalitan ng mga kakaibang titig. Kanina pa sila gan'yan. Ano bang mayroon at bakit kulang na lang ay parang mangangain sila ng tao? "You're not going to work, Deon? Hindi mo naman day-off," David started the conversation. Hindi naman nagbigay ng kung anong eskpresyon si Deon. "My wife is sick, what do you want me to do? Ang magtrabaho at iwanan ang asawa ko? Get lost, Abuendez." Nagtaka ako sa huling salita na sinabi ni Deon at mas nadagdagan iyon nang masilayan ko kung paano nawala ang ngisi sa labi ni David. He looked away. Hindi pa man nagsisimula ang laban pero natalo na siya. Ang hina ng lalaking ito! Well, asawa ko yata ang gusto niyang kalabanin. "Pumasok ka na lang, Fernandez. I'm going to take care of her," sabi ulit ni David. "No.""Deon, you are a CEO! Hindi mo p'wedeng iwanan ang—""I don't care, get the fuck out of

Pagsapit ng tanghali ay sinalubong ako ni Deon sa living room. Hindi ulit siya pumasok sa trabaho. Medyo kinakabahan pa ako dahil akala kong panaginip lang ang lahat kagabi. Gusto ko siyang kuwestiyunin kung bakit nagbago bigla ang isip niya. Baka may mas malalim pa na rason kung bakit gusto niya kaming magsimula, pero hindi ko na ulit iyon inisip pa. Ang mahalaga ay ayos na kami ngayon. "Are you okay now?" tanong niya saakin, lumapit siya sabay dampi ng kaniyang palad saaking noo. Ngumiti siya nang malaman niya mismo ang sagot sa tanong niya. "What I did last night seems to be effective." Nakaramdam ako ng hiya. He did last night? That... steamy night?! Lumunok ako."Uhm... Sa tingin ko nga," tugon ko. "Oo nga pala, hindi ko nasabi sa'yong nag-apply ako sa isang company. Kanina lang ay nakatanggap ako ng email sa kanila... Tanggap ako, Deon." Mabilis na kumunot ang noo niya. "Ngayon mo lang ito sinasabi saakin? Why? Hindi ka ba masaya bilang secretary ko?" "Look. I need to be s