All Chapters of Love, Hate And Marriage: Chapter 21 - Chapter 30

Adam...I'M kissing Sanya with all the love I have for her in me. Ibinuhos ko lahat ng nararamdaman ko sa halik na yun.Nung una hindi siya tumutugon but later on, she started responding to my kisses and that made me happy."Sanya," bulong ko ng lumipat ang halik ko sa leeg niya."Adam lumabas ka na ng kwarto ko.""No, ayoko," pagkasabi ko noon ay hinubad ko yung T-shirt na suot ko at itinapon sa kung saan.Nakita kong nanlaki yung mga mata niya at tumitig lang sakin, napangiti ako at lumapit sa kanya sabay hinalikan ulit siya sa labi, nandun pa rin yung pagdadalawang-isip ni

Sanya...LIHIM akong natawa sa itsura ni Adam sa harap ko, hirap na hirap siya sa mga dala-dala."Ano marami pa ba? Lahat ba ng shop dito kailangan bumili ka?" nagrereklamong sabi niya habang nakasunod sa akin."Ginusto mo yan eh, sabi mo hindi ka mag-iingay 'di ba? Bakit ang reklamo mo ngayon?""Eh kasi sinasadya mo na yata na pahirapan talaga ako eh."Tumalikod ako at napangiti sabay humarap ulit sa kanya. "Ngayon mo lang na-realize?"Naningkit yung mata niya. "So pinagti-tripan mo nga talaga ako?"Mas lalong

Sanya...I don't want to hurt Adam but I can't promise him anything. I don't want him to expect that something more could happen between the two of us.That's what I've realized this morning, kung patuloy kaming magiging ganito kailangan malaman ni Adam ang mga bagay na kaya ko lang ibigay at limitasyon namin sa isa't-isa, hindi kasama doon ang pagmamahal dahil unang-una, wala akong alam pagdating sa bagay na yun.How will I be able to give something to someone when I don't even have it? Pakiramdam ko hindi ko magagawang mahalin siya dahil ako mismo hindi ko magawang punan ng pagmamahal ang sarili ko, pakiramdam ko laging may kulang, pakiramdam ko habambuhay na akong kulang.A

Adam...I'M happy that Sanya is the one who's taking care of me.Pinayagan na akong makalabas ng hospital pero kailangan ko pa ring makarecover bago ulit pumasok, sabi ni Sanya na 'wag ko na raw isipin yung tungkol sa school dahil pwede naman akong bigyan ng special exams at yung absences ko naman ay maiintindihan ng mga teachers dahil alam na rin naman ng buong campus yung nangyari sakin.Napangiti ako habang pinapanood si Sanya na ayusin yung mga damit ko, simula nung magising ako na nandoon siya sa tabi ko ay parang may nag-iba sa kanya, para siyang laging nag-aalala sa kalagayan ko, inaalagaan din niya ako ng maayos, hindi ko na pinaalam sa parents ko ang nangyari dahil ayokong mag-alala sila, yun na rin ang sinabi ni Sanya sa school, n

 Sanya... MAG-ISA lang ako ngayon dito sa rooftop ng school, sinabihan ko si Adam kanina na gusto ko mapag-isa muna kaya hinayaan niya ako. Narinig ko na bumukas yung pintuan nang rooftop, hindi ako lumingon sa kung sino man ang pumasok. "Hindi ba sabi ko sayo gusto ko muna mapag-isa." "Sanya, it's me," napalingon ako kay Tora. "Hey," tipid akong ngumiti at umisog para bigyan siya ng space sa tabi ko. Umupo naman siya. "Ayos ka lang ba?" Ngumiti siya at tumango. "Oo naman, medyo sumakit lang yung kamay ko."