All Chapters of Fenced by the Billionaire: Chapter 171 - Chapter 180

Nagising akong nasa kama na nakahiga. Bumangon ako tiningnan si Xenon pero wala na ito sa crib. Nilingon ko ang couch at wala na rin si Xeonne doon.“Duck! Duck!”Boses iyon ni Xenon na sinundan ng tilamsik ng tubig at hagikgik. Sinundan ko ang tunog at dinala ako nito sa playroom. Nagsalubong ang mga kilay ko nang madatnang walang katao-tao ang silid. Sigurado ako sa narinig. Nandito iyon nanggagaling.“More ducks!” sigaw ng anak ko at sumunod ang palakpak.Napalingon ako sa slide na nasa sulok ng silid. Nilapitan ko ito. Nakapamewang ko itong inusisa. Parang may kakaiba sa slide na ito pero hindi ko matukoy. Parang nag-iba ang laki at kulay nito. Napatingin ako sa kabilang gilid ng silid. Sa pagkakaala ko bago kami mag-beach ay roon pa ang puwesto nito.“Paano ito napunta rito?” Napakamot ako sa ulo.Narinig ko na naman ang halakhak ng anak ko. Dali-dali akong umakyat ng slide. Nang marating ang kubo-kubo sa tuktok ng slide ay napahinto ako. Pabalik-balik ang tingin ko sa tatlong sl

I looked around and made sure no one was here but me before saying, “I want you to investigate someone. I’ll send you the details.”I immediately ended the call and sent Lucero’s details which limits to his name, age, and picture since those are the only things, I know about him. Lumabas agad ako ng CR bago pa mapansin ni Xeonne na nawawala ako. Bumalik ako sa loob ng opisina niya. Naabutan ko si Alesiang nakaupo sa silyang nakpuwesto sa harapan ng desk niya. Nag-uusap silang dalawa habang nasa kandungan ng babae ang anak namin.“I couldn’t believe that you already forgot about me,” panimula ni Alesia habang nakikipaglaro ng banggan ng motor sa anak ko. “You hugged me after calling me Sia in front of everyone. You put me on the spot. I was embarrassed with everyone’s attention that I walked out, ran away. The fastest I ever did in my entire life.” Nakangiti ito habang nagkukuwento.I looked at Xeonne’s reaction and saw nothing. He was just staring at her blankly. Has he ever stared at

XEONNE’S POV “Anastasia!” I called but she ignored me.I ran after her but Luciano ordered his men to stop me. Two men grabbed me and the other two blocked me with their bodies.“Anastasia!” I called again but she kept going she didn’t even look back.I tried to escape but I was outnumbered. They pin me down. I heard bewildered murmurs from guests. I feel their disgusted stares of judgements. Whatever they say, whatever they think of me doesn’t matter. What I worry most was Anastasia’s thought of me. “Mama!” my son cried out.His cry was painful. I felt a pang on my already hurting chest. I clenched my fist. “Let me go!” I screamed forcing myself on my feet and pushed off one of the men.“Let him go,” my grandfather commanded.“No,” Luciano opposed.The other three loosened their grasps. Wala pa sa kalingkingan ng matanda ang awtoridad ni Luciano. He couldn’t even over power me and he really think he could surpass the old man? His audacity is making him stupid. I pulled my arms off

The phone Lucero gave me rang. The words bank manager appeared in the screen. My brows furrowed. We just talked awhile ago. I answered the call.“Xeonne…”I froze hearing her voice. My heart pounded fast against my chest. “Where are you, Wife?”Hindi niya sinagot ang tanong ko at nagsalita. “Tumawag ako para sabihing huwag kang maalala-”“Paanong hindi ako mag-aalala when you’re walking towards a trap? The kidnapping is a bait, Anastasia.” Tumaas ang boses ko.“I know-”“You know? What do you mean you know?” Napahilot ako sa sintido.“I just want some answers, Xeonne,” mahinang sagot niya.“I have almost all the answers to your questions, Anastasia. I’m telling you everything just come back here please.” I begged.“Alam kong patuloy ang pag-iimbestiga mo, Xeonne, pero gusto kong malamaan kung bakit niya ‘to ginagawa. Gusto kong malaman kung bakit gano’n na lamang ang galit niya sa ‘kin. Gusto kong manggagaling mismo sa bibig niya ang lahat-lahat,” kontra niya.Bumuntong-hininga ako. “

ANASTASIA’S POV Naghihintay ako sa perang pinahanda ko nang nakaraang linggo. Napatingin ako sa cellphone nang may matanggap na mensahe mula sa cellphone ni Drizelle. Video iyon ni Drizelle na nakagapos at pinagsasampal ng lalaking naka maskara at may tattoong ahas na nakapulupot sa rosas sa braso. Nag-ring naman agad ang cellphone na hawak ko at bumungad sa screean ang pangalan ni Drizelle. Sinagot ko ang tawag. “Forward the video I just sent to Tremaine Sullivan,” utos niya. Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Ano ang gusto niyang mangyari? Ano ang gusto niyang palabasin? “Now!” Napamura ako sa likod ng isipan sa biglaan niyang pagsigaw kasabay niyon ang pag-iwas ko ng cellphone sa tenga. Agad kong pinasa ang video kay Tremaine nang walang pag-alinlangan. Wala na akong pakealam kung ano ang isipin nito dahil una pa lang ay maspinili na nitong