All Chapters of Crimson's Game: Chapter 11 - Chapter 20

WARNING. This work is not suitable for young audiences. Matured and explicit contents are expected ahead. Read at your own risks.Eros' POVPagkasarang-pagkasara ni Crimson ng pintuan ay agad kong itinuon ang sarili ko sa pagkakalag ng gapos sa aking mga kamay. Ganoon na rin ang ginawa ni Vedasto.Lumingon ako kay Chase at nanghihina na ito malamang dahil sa labis na pagdaloy ng dugo mula sa putol na pag-aari niya. Nagmadali ako at pilit na tinatagtag ang tali.“Sa tingin niyo, nahuli kaya niya si Yxe? Nakatakas kaya siya? Makakawala pa ba tayo rito?” Wala sa sariling tanong ni Chase habang nakatulala. Napaisip din ako sa tanong niya na iyon.“If Yxe made it, then we're lucky. Pero sa lagay niya kanina, imposibleng makaligtas siya.” Seryosong saad ni Knythe na abala rin sa pagkakalag sa sarili niya. Tama ang sinabi niya. But knowing Crimson, she will never let Yxe escape.‘Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala. What about Hellios? What about the car accident? Did she lie to

WARNING. This work is not suitable for young audiences. Matured and explicit contents are expected ahead. Read at your own risks.Crimson's POV“How are you, Knythe?” Pangangamusta ko sa aking kaibigan. Sinadya kong ihuli siya.He stared at me and disappointment is visible in his eyes. Sandali pa kaming nagtitigan bago siya magsalita.“Who are you?” May bahid ng pagkamuhi sa tanong niya.Napahinga naman ako ng malalim at tumawa ng bahagya. “What is it with you people and that question?” Nagsasawang tanong ko. Palagi na lamang nila iyong tinatanong sa akin.Hindi niya ako sinagot at nanatili lamang na nakatitig sa akin. He's Knythe, at ayaw niyang nagpapaulit-ulit siya.“I'm no one.” I looked away after responding to his question earlier.“I need an answer, Crimson.”“And you already got one. What more do you want?” Mataas ang boses na saad ko. Ayaw ko sa lahat ang tinatanong ako sa mga bagay na ganiyan. Lalong-lalo na kapag tungkol sa sarili ko.“Then why are you doing this?” Seryosong

Crimson's POV“Are you sure about this?”“Yeah, kung hindi siya maibabalik sa wisyo baka tuluyan na siyang tumiwalag sa grupo.”I heard two faint voices. Hindi ko sila nakikita pero naririnig ko sila. Pamilyar ang kanilang mga boses. Nanghihina ako, ngunit malinaw sa pandinig ko ang bawat salitang binibitawan nila.“Did the Director agree to this?” Muling saad ng lalaki, mahihimigan ang pagkadisgusto nito sa kung ano man ang balak nilang gawin sa akin. Kung utos nga ito ng Director, kailangan kong malaman kung bakit. His voice sounds so familiar. It reminds me of someone I know. Napangisi ako nang bahagya. Hanggang sa kamatayan ata ay dala-dala ko ang ala-ala niya.“Yes, he said he will be attending so let's give him a good show.” Dinig kong tugon ng lalaki sa tanong na iyon.Nakapikit ako ngunit ramdam ko ang mga yabag na dahan-dahang papalapit sa akin. I tried to keep my state calm when I felt his cold palm on my cheek.“You'll be okay, as soon as this is all over, kukunin na kita. J

Hellios' POVflashback..“Lights out, Hellios.” Malamig na saad ni Calista habang nakatitig mismo sa aking mga mata bago niya tuluyan ibaon sa akin ang hawak na patalim.Sandaling katahimikan ang nanaig hanggang sa nangibabaw ang mumunting bungisngis na nagmumula kay Crimson.“Pfft...”“BWAHAHAHAHAHAHAHA!”“HAHAHAHA!” Nag-umpisa kaming tatlo na tumawa nang malakas.“HAHAHAHAHAHAHA patay ka na! Bakit natawa ka pa rin? Hellios!” Malakas na tawa ni Calista habang nakaturo sa akin. Nalaglag ang patalim na dapat ay tatama sa díbdíb ko.Hindi na halos makapagsalita pa si Calista dahil sa kakatawa. Planado lahat. Lahat-lahat. Kung sino ang ititira at sino ang malalagutan ng hininga. Sa kabila ng lakas ng tawanan ay biglang nanahimik si Crimson. She looked at Calista. Satisfaction can be seen on her eyes.Hindi ko rin alam kung bakit inutusan ni Crimson si Calista para gawin ang trabahong dapat siya ang gumagawa. Pinanood lang namin sila habang iniisa-isa sila ni Cali. And I can't blame her, s

3rd Person's POVKumatok ng tatlong beses ang dalaga sa pintuan. She looked out the wide glass window across the hall of the building. Makulimlim sa labas, mukhang hindi maganda ang panahon. Any minute now, rain will fall.Kumatok siyang muli at isang malalim na boses ang tumugon.“Come in.” Usal ng nobyo niya.Binuksan niya ang pintuan at bumungad sa kaniya ang pigura ng kaniyang nobyo. Mukhang pagod ito at hindi pa umaalis sa kinauupuan mula kanina. Nakasuot ng salamin habang tutok sa mga papeles na nasa ibabaw ng kaniyang mesa. Tambak iyon at mukhang walang katapusan sa dami. Napabuntong-hininga naman ang dalaga sa naabutan.“What's bothering you?” He asked without taking his glance off of the papers.Instead of answering his question, she sat down the couch near his table. Hindi siya nagsalita at tinitigan lamang ang kaniyang nobyo. He continued scribbling down his papers before sighing letting out a heavy sigh.“What is it now, Nix? What's with that I-don't-know-what-to-call look