All Chapters of HE'S MY BOSS (BOOK 1): Chapter 81 - Chapter 90

CHAPTER 80"HE'S MY BOSS"Gino POV:Mabilis na tumakbo ang oras at nakabalik na ako sa Manila.Nang makarating ako sa bahay na tinutuluyan namin ni Airah ay tahimik ang buong paligid.Isa lang ang ibig sabihin nito, wala sya sa mga oras na to.Tsk. mabuti na rin kung ganon, dahil ayoko rin namang makita ang pagmumukha nya.And beside, balak ko na syang paalisin sa bahay na to bukas.Pumunta agad ako sa kusina para maghanap ng makakain at matapos kong kumain ay natulog na ako.At sa pag-gising ko ay panibagong umaga na naman.Medyo nagdadalawang-isip pa ako kung papasok ba ako ngayon, pero sa huli ay napagpasyahan kong pumasok na lang.Mabilis akong naligo at di na ako nag-almusal pa.Malapit na rin kasing magtime.Nga pala, yung kotse na ginamit ng driver ko kahapon ay pinaiwan ko at binigyan ko na lamang sya ng pamasahe pabalik ng Bicol.Ito kasi ang gagamitin ko ngayon sa pagpasok sa campus.

Chapter 82"HE'S MY BOSS"JAKE POV:Napatahimik bigla si Airah nang makita nya ang naging reaksyon ng mukha ni Gino rito.Yung kaninang tawanan namin sa loob ay napalitan ng katahimikan.Nang umalis si Gino ay hindi na ito kumibo at tila nawalan ng gana.Matapos kong bumili ng gamot ay bumili na rin ako ng mga masusustansyang pagkain para kay Airah.At kanina lang ay masaya kaming lima na nagkekwentuhan habang sinusubuan ko pa ng prutas ang babaeng mahal ko.Pero ngayon, halos makabasag pinggan na kami dahil hindi na muling nagsalita ang dalaga.Hindi ako manhid para hindi maramdaman ang kakaibang namamagitan kila Gino at Airah.Kahit hindi nito sabihin, nararamdaman ko na meron syang pagtingin sa binata at nasasaktan ako kapag sumasagi yon sa aking isipan.Matagal ko na tong nahalata sa kanya, pero hindi pa rin ako sumuko dahil alam kong balang araw ay mamahalin nya rin tulad ko."Here Airah, apple naman

Chapter 84"HE'S MY BOSS"Gino POV:Hindi ko na matandaan ang lahat ng nangyari kanina, masyado kasing mabilis ang oras.Basta ang alam ko ay kasama ko ngayon si Sarah na mahimbing na natutulog sa tabi ko.Binuhat ko ang dalaga at pinasok ko ito sa kwarto para sa ganon makatulog sya ng maayos.Lasing na lasing kasi ito at halos binuhos nya yung sakit na nararamdaman nya simula nang hiwalayan ko sya.Nagsisi tuloy ako dahil ganito pala ang epekto ng pananakit ko sa kanya.Tangina kasi!Bakit hinayaan ko ang sarili ko na mahulog sa malanding babae na si Airah.Inayos ko ang kumot ni Sarah at tiningnan ko muli ang maamong mukha nito.Ilang segundo rin ang tinagal bago ko napagdesisyunan na lumabas muna ng kwarto.Umupo ako sa sofa at binalik ko sa aking isipan ang sinabi ni Sarah sa akin.'-But to be honest Gino, m-mahal pa rin kita hanggang ngayon.'Katagang paulit-ulit kong naririnig.

Chapter 86He's My Boss Jake POV: Pasulyap-sulyap ko lang na tinitingnan si Airah habang hindi ito makapaniwala sa kanyang ginawa kanina. Samut-saring emosyon ang umaapaw sa dalaga.I admit na namangha ako sa pagiging matapang nya sa harap ng lalaking mahal nya. Maging ako ay hindi ko inaasahan na sasampalin nya ng buong lakas sila Gino at Sarah. Nawalan na rin ako ng pake sa pinsan ko at di man lang ako naawa sa pagsampal sa kanya ng dalaga. Because to be honest, meron na rin akong kakaibang nararamdaman rito. Hindi na sya yung pinsan ko na kilala ko noon, masyado na syang nagiging misteryosa sa paningin ko. I don't why, pero sinasabi ng isip ko na wag akong magtitwala sa kanya. Pero pag-bumabalik naman sa isip ko yung kanina, bahagyang nagkaroon ng pag-asa ang puso ko dahil sa eksenang pinakita nya. Kaso kung titingnan mo ngayon si Airah, tila nangingibabaw na ang pagiging mahina ng loob nito.

CHAPTER 87"HE'S MY BOSS"Airah POV:"Sige Jake, salamat sa paghatid." mahinang bigkas ko sa binata nang matunton namin ang mismong bahay ko.Gusto daw kasi nitong makasiguro na safe akong makakauwi kaya sinamahan nya ako hanggang dito.Bumeso naman si Jake sa akin kasabay ng pagpaalam nya na didiretso na rin sya sa kanyang bahay.Abot-tanaw ko na lamang ang binata habang papalayo ito sa aking gawi.Maswerte talaga ako na nakilala ko ang isang tulad ni Jake.Ayan tuloy, kahit papano nagiging kampante ako. Alam ko kasi na sa oras na may kailangan ako, may malalapitan akong tao.Pumasok na ako sa loob ng aking bahay at tumungo sa maliit na lamesa kung saan naroon ang pitsel na may laman na tubig.Agad ko itong ilinagay sa baso at ininom.Medyo nabawas-bawasan na rin ang iniisip ko ngayon dahil nalabas ko na kanina ang lahat ng hinanakit ko.Bahagya akong ngumiti at muli akong huminga ng malalim."Kaya